Nieuwe dimensie

Met een rit op de 29ste in het vooruitzicht liet ik mijn oude Giant Iguana nog even pimpen bij Jelmer. Nieuwe trapas, nieuwe crank met meer tanden en wat kabelwerk. In het voorbijgaan viel de terrm 29 en Jelmer bood mij zijn 29-er aan voor het weekend zodat ik mij met de andere 3 zou kunnen meten. Ja, ja, hij weet wel wat ie uitleent.

Nu nog schoon

En zo stond er zaterdagochtend een prachtige Cube op mijn drager. Snel nog even de houder van de Garmin gemonteerd en het feest kon beginnen. Proefrondje gereden, zadel afgesteld en vanaf dat moment eigenlijk al enthousiast. Leg dat maar eens uit aan je vrouw.

Op mijn ontsnappingsroute uit Leek kwam ik een 3-tal SFC-ers tegen die mij niet begrijpend aankeken en nog steeds in het ongewisse zijn over mijn doel.
Zondagochtend half 10 in Spijkerboor had Erik gezegd en al ruim voor dat tijdstip waren wij compleet. Johan en Rob waren uit Almelo gekomen en Wickie uit Leek. Voor Erik een thuiswedstrijd en aan hem de eer het parcour te bedenken. Nou dat hebben we geweten na de start om 10 uur.

Eerst nog wat onwennig op de 29, maar al gauw ging het beter. De overstap van 26 naar 29 is wel gebonden aan een paar kleine aanpassingen. Het scherpe sturen is er bijna niet meer bij en na een bocht moet je voor het aanzetten eigenlijk eerst terugschakelen om op gang te komen. Grote voordeel vind ik dat als het lekker gaat je makkelijk een tandje zwaarder kunt schakelen. Het rolt vele malen beter.

Veel verharde weg had Erik niet opgenomen in het parcours en alleen als het niet anders kon zochten wij het asfalt op. Rob vertrouwde mij toe dat ik met het fietsen op een 29 toetrad tot een nieuwe dimensie. Even buiten Annen begon de ellende al, wat een bagger. Groeten uit nat Drenthe zullen we maar zeggen. Onder de N34 door en dan het bos in. Er liggen daar prachtige single tracks en als die het water niet kunnen verwerken wordt het een drekpad en per definitie zwaar.

De route viel niet tegen en de 29 ook niet en voor we het wisten reden we al in Schipborg. Nog nooit zoveel natte bospaden bij elkaar gezien op 1 dag. Het Adderveen en het Grote en Kleine Veen werden aan de zegekar gebonden en toen ging het naar de Zeegser Duinen. De plaats waar je volgens Erik als ATB-er geweest moest zijn.

Kijkend op de kaart weet ik nu hoe we aan die 85km zijn gekomen, want we reden allemaal lussen.Na Zeegse volgden we een tijdlang de Drentse A waar Johan heel graag zijn kano eens wil uitprberen, maar helaas voor hem mag het niet.

De Helden en wat zij zien

Uitzicht vanaf de Kymelsberg bij Schipborg

Even ten zuiden van Oudemolen verlieten we de A en koersten naar het Balloërveld, de heide over en naar het Nije Hemelriek. Ook onderweg daarnaartoe bleef het nat, niet van boven, maar van onderen. Wat een derrie. Nog even staan kijken bij het oefenen van een meidendansgroep, maar zij wilden niet dat wij hun manager werden en dus reden we door het mulle zand naar onze koffiestop. In alle rust op adem komen met een paar koppen thee en een dik stuk appelgebak. 

Na de stop, we zaten inmiddels al ruim 3 uur op de fiets, om het Hemelriek heen en koers naar Gieten hopend op drogere paden. Af en toe hadden we echt harde paden en konden we rap doorrijden en hoe moe de Viking ook was, als het lekker ging kon er een tandje bij.  Op de natte paden vol met slijk, modder en andere natte bestanddelen was het lood en lood zwaar. En met een hartslag die regelmatig de 170 aantikte moest er ook vaak gas teruggenomen worden. Na Gieten hadden we niet echt veel onverhard meer en omdat het ook al snel donker begon te worden ging het over de drentse kasseien naar Spijkerboor. Daar wachtte ons de soep en de warmte van een boerderij.

Mooie route die misschien iets te ver en te zwaar was voor een Wickie, maar die wel goed te rijden was met een 29. Gelukkig heeft Jelmer niets gezegd over schoonmaken, dus..

Op de teller: 85,46km in 5u 24m 16s. Gemiddelde snelheid 15,8km/h en mijn hartslag gem 159.

Geen fietsenrek

Vanmorgen om half 10 stond de KL204 al bij PdP aan de deur, bang als hij was niet te kunnen opstijgen. Nauwelijks een kwartier later voegde Wickie zich bij hen en konden we van start. XdP en bankmanager Koen lieten verstek gaan na een zware verhuizing op de zaterdag, zodat we het in weer en vooral wind met z'n drieën moesten klaren. Gelukkig bleef het droog en werd bepaald dat we eerst maar tegen de wind in naar Allardsoog zouden rijden. PdP wilde koste wat het kost door de geul rijden en van daaruit de Pingo's bezoeken. Een bezoek aan de Freule zou teveel van het goede zijn omdat zij ook al de SFC-ers op bezoek had.
Zo gezegd, zo gedaan. Door Zevenhuizen en tussen De Haspel en de Veldstreek linksaf de reed op en het bos in. Voor Wickie een kleine overwinning omdat hij twee weken geleden noodgedwongen linksaf naar huis moest en nu rechtsaf mee kon met de grote mannen. Vanuit het bos even later de heide op om via de kleine geul de grote aan te doen op de Mjumer. Na deze geul even rust bij het hek, een waar ontmoetingspunt voor vele ATB-ers en hardlopers.
Vooral de laatste categorie haalt de gekste capriolen uit. Nadat wij voor zo'n dame galant het hek openhielden meende zij het nuttig te vinden na een meter of honderd push-ups te moeten gaan doen midden op het pad. Een fietsenrek was er niets bij.  Van de schrik bekomen ging het naar de Pingo's en van daar via Siegerswoude naar De Wilp.

Op sommige momenten ging KL204 met de handen op zijn rug fietsen, snelheid maken en leek het erop alsof hij ervan door zou gaan. Deze man steekt in bloedvorm en PdP en ik konden maar nauwelijks volgen. Gelukkig namen we halverwege de Jonkersvaart het pad naar links richting Nuis om aldaar Het Pad te volgen tot aan Tolbert. Het laatste stukje langs de Tolbertervaart en de onverharde Leuringslaan deed PdP de pap in zijn benen vergeten, immers bijna thuis.

Daar hieven we het glas, 

deden een plas 

en lieten alles verder zoals het was.

Deze keer met een getekende route omdat de Garmin het voor het eerst met uitlezen liet afweten. Later begreep ik dat ik vergeten ben de satelliet te activeren waardoor de snelheden en afstanden wel, maar de route niet werd vastgelegd.

Statistieken:
45,88km in 2u 15m 24s
snelheid gem 20,3
snelheid max 42,7
hartslag gem 153
hartslag max 176

Conclusie: terug op het oude niveau.

Mispeer

Daar stonden we vanmorgen, PdP en ik. Om kwart voor 10 zonder J-W naar Nieuw-Roden, hij had z'n plaats, naar wij later hoorden, aan Koen afgestaan zodat we toch nog een Koen en Xandershow kregen. Ook KL ontbrak, hij had verjaardagsverplichtingen en wilde daar fris ogend verschijnen.
Het begon mooi ondanks de harde tegenwind richting Zevenhuizen. Het plan was naar de Freulevijver en de Pingo's omdat Koen die nog nooit had gezien.

Nog maar amper in het bosje achter De Haspel vloog mijn hartslagmeter in de rooie en tikte permanent de 180 slagen aan. Foute boel dus. Buiten het bos van de fiets af en toen de hartslag niet snel genoeg daalde besloten op mijn gemak terug naar huis te fietsen. Ook onderweg naar huis nog gemiddeld boven de 160, het lijkt een niet al te fit geval. Het illustere 3-tal vervolgde zijn weg en spotte achtereenvolgens een hert (dam of edel), een zwijn en een schaap op de rug.

Omdat onze Ron(n)er bankmanager op tijd stond werden de Pingo's overgeslagen en werd alleen de Freule met een bezoek verblijd.

Volgende week beter.

Nog een toevoeging van PdP:

Wat gebeurde er na het vertrek van Sjaak Afhaak... Goedkeurende teksten van Koen die het een verstandige vond. Afvragen of Freek de weg naar huis wist te vinden. Maar daarna haast een doodsaaie rit via heide Bakkeveen naar Freulevijver en langs de pingo's.
Bewondering voor de mooie huizen langs de Duurwouderheide en met wind mee de oersaaie Mjûmster Wei langs. In Zevenhuizen het laatste handjeschud en bijna 50 km op de teller.
We gaan het bijna een automatisme vinden, die zondagmorgenritjes. 

Mis missen? Miss missen, iets gemist?

Zaterdagmiddag: X gaat niet mee, gammel en niet naar Appelscha was het bericht van P. Moest ik me weer helemaal mentaal laten omturnen omdat ATB bij Appelscha gewoon koffie na betekent.

Zondagochtend 10 uur: Met Klaas en P door Nieuw-Roden komen we XdP tegen. Gaat toch mee op strooptocht door Drenthe. PdP heeft de route een klein beetje in zijn hoofd zitten en Wickie in zijn Garmin, dacht ie. Halverwege de tocht bleek dat de omgeving van Almelo er nog in stond en niet Noord Drenthe. Jammer dan.

Van Nieuw Roden over Roden en Alteveer wilden we weer eens even gaan kijken bij de bunker, de ring en het Noordse Veld bij Donderen. Richting Donderen en Peest dus. Maar zoals zo vaak wilden we ook andere dingen zien en lieten dit dus links liggen. Op het lange rechte stuk naar Zuidvelde stuitten we op een prachtige boomhut. Eentje die zijn weerga niet kent.

Een prachtige uitkijkpost. Tijd om binnen en boven te kijken was er niet hoewel Klaas stond te popelen. Hij reed al sinds Nieuw Roden met een denkbeeldige slag in zijn wiel wat een beetje deed denken aan het zwabberend rechterbeen van GK. Bij inspectie in Zuidvelde bleek het een niet overal even brede buitenband te zijn.















Zo rolden wij van het ene in het andere avontuur en over paden waar we het bestaan nooit van hebben geweten strandden we op een schier onneembare vesting die bewaakt werd door wilde zwijnen. Voor PdP het sein van de fiets te springen en deze woestelingen op de gevoelige plaat vast te leggen. Hij kon maar ampere het vege lijf redden omdat er kleine swienties in het spel waren.

Dan maar op de vlucht richting Westervelde. XdP bleef wat achter omdat hij een alternatieve route meende te moeten rijden. Deze was meer geschikt voor de steeple dan voor de ATB. Hij reed al een tijdje in het rode gebied, wat voor de rest het sein was het tempo te verlagen. Het laatste stuk naar huis was een makkie, hoewel bij ons allen het beste er wel af was lukte het toch om een redelijk tempo vast te houden. In Nieuw-Roden namen we afscheid van XdP, hij ging zijn stramme benen thuis laten masseren. En wij, wij koersten relaxed naar Dijk- en Steenhuislaan.

Oh ja, niets gemisst.

Statistieken:

43,86km in 2u 2m 57s

snelheid gem 21,4

snelheid max 37,6

hartslag gem 146

hartslag max 180

Over land en zee met de gebroeders De P

Geheel bij verrassing kondigde neef Jeroen aan dat hij dit weekend aan de Dijklaan wilde bivakkeren en indien mogelijk ook de zondag mee wilde fietsen. Nu gaat dit niet zonder slag of stoot en er moest een kleine vergadering belegd worden met PdP over go or no go.

Enige voorwaarde: 

VOOR 29"ATB

Nu wil het geval dat geen van de rijders een dergelijk rijwiel bezit, dus werd het gewoon de 26. Na het wegpoetsen van de laatste resten Twentse klei op zaterdagavond kon vanmorgen om 0945 het drents/gronings avontuur beginnen.
Ook Klaas was weer van de partij en met z'n 4-en haalden we XdP in Nieuw-Roden op. We troffen hem niet thuis, maar zijn lieftallige huisgenote wist ons te melden dat hij ons tegemoet gefietst was om alvast warm te trappen. Nu fietsten wij hem tegemoet en met z'n 5-en en PdP als reisleider trokken wij voort.

Op weg naar het bos van Nietap moesten we eerst een stuk verhard langs het zogenaamde Anti-Verdwaalbos. Een bos dat zijn naam dankt aan de maar twee paden die erdoor lopen waardoor verdwalen onmogelijk was. Het enige spannende in dit bos was het grote witte huis dat er stond. Het woonhuis van Maria Vazalis.
Eenmaal in de bossen van Nietap moesten wij van het asfalt af en over zand en door modder onze weg vervolgen. Dat het Klaas aan enthousiasme niet ontbreekt bleek na zijn bijna perfecte doorsteek met zweefduik. Met andere woorden: zijn fiets bleef staan en hij stond ervoor. Het kon slechter aflopen en blij met geen klikpedalen.

Al pratend en trappend concludeerde XdP dat Jeroen jonger is dan onze fietsen. Het klopt, de neef is 16 en onze fietsen uit het retrotijdperk. Vanuit Nietap met een omtrekkende beweging naar het Leekstermeer waar op de camping van Cnossen gepauzeerd werd bij de voormalige kampeerstek van KL. Het ging mooi zo en af en toe dreigde er regen, maar we hielden het droog. 
We trapten over alle zandpaden achter het gemeentehuis en staken daarna door naar Tolbert om onze kuiten op de helling van het viaduct nog even te pijnigen.

Bij Boerakker nog even enige commotie over de te volgen route naar het pontje en uiteindelijk werd daar trapperkracht geruild voor armkracht omdat de pont aan de overzijde lag.

Een mooi bijna slot van deze rit. De terugweg over Boerakker en Tolbert kreeg zijn finale langs de trekvaart. Hier gooiden Klaas en Jeroen het gas erop en trapten de laatste 3,5km met een gemiddelde van 32. P volgde in het derde wiel en X en Wickie bepaalden bedrijfskundige strategiën en tactieken in de achterhoede. Na krap 2 uur stonden we weer op de Dijklaan en was Klaas op tijd terug voor de Euroborg. Wederom een mooie rit in onze mooie omgeving.

Treedt morgen de winter in, dan wordt het: Per pont en slee met de gebroeders De P

Statistieken:
40,24km in 1u 58m 20s
snelheid gem 20,4
snelheid max 33,0
hartslag gem 150
hartslag max 171

PS: De delen van de titels Over land en zee en Per pont en slee zijn niet zelf verzonnen, maar geleend van de onvolprezen Drs. P en voor deze zondag naar mijn eigen hand gezet.

Ich bin kein Almeloër

Door een collega wonend in het prachtige Almelo uitgenodigd eens in het Twenteland te komen ATB-en, want dat is voor echte kerels. Vandaag was de dag en aangezien er in het noorden meer modder dan zand lag ( lees: www.dijkridders.nl De plank misslaan) leek dit een uitgelezen gelegenheid. Te meer dat het daar volgens de 2 en 3 uur vooruitzichten buienradar droog zou blijven.
Dus vanmorgen in alle vroegte fiets in de auto, collega in Spijkerboor opgehaald en via de N34 richting Almelo. Nog snel even van de weg om in Coevorden het mailtje met het juiste adres uit de printer te vissen en om even voor half 10 draaiden wij achter het Preston Palace de oprit van Johan op.

Koffie, omkleden en fietsen klaarzetten. Ondertussen kennisgemaakt met Rob, de buurman van..... en om 10 uur begon het Twentse avontuur. Dat ook deze hoek van het land geteisterd werd door regen bleek al bij het eerste stuk onverhard. Goeie genade, wat ligt daar een bagger. Met het voordeel van hun parcourskennis was het voor Rob en Johan een makkie ons voor te blijven. Gelukkig was het samen uit en samen thuis en op strategische punten werd er op ons en later alleen op mij gewacht.

Dat Erik enorm goed op zijn nieuwe 29-er uit de voeten kan is geen nieuws. Ook Johan en Rob zijn in het gelukkige bezit van zo'n apparaat en daar had Wickie een zware dobber aan op zijn 26-er. Volgens de heren loopt een 29-er beter in zwaar terrein.

We waren niet de enigen en af en toe belandden we in een veldtocht en werden uitgemaakt voor alles wat mooi en lelijk was omdat we als vrije jongens tegen de richting in reden waar dat niet verboden was. Maar oh wat is de omgeving van Almelo mooi in de zon en af en toe had ik echt het gevoel in het verkeerde landsdeel te zijn geboren. Genieten geblazen en soms vergeten te trappen. Over de gehele rit maar liefst 339 hoogtemeters en dat is iets waar wij in het noorden in nog geen 200km aan toe komen.

Halverwege de rit een ravitaillering in het pittoreske Uelsen. Kaffee mit Kuchen, Apfelstrudel oder so etwas... Het ging er ook allemaal in als koek. Na de pauze het tweede deel van dit avontuur dat al behoorlijk steil begon langs de trap naar de molen. Ook in dit deel van de wereld was genoeg regen voor een heel jaar gevallen en de paden leken wel waterbanen. Een beetje ATB-er kan daar goed tegen en maalt niet om een drup modder meer of minder.

Later op de dag toen ik al lang en breed weer thuis was leerde ik dat we in het eerste deel van de tocht op zo'n 100m de boerenhoeve van de broer van PdP, EdP, gemist hadden in Fleringen. Je moet maar weten dat het er ligt en vooral dat het bestaat.

Het tweede deel was minstens zo mooi als het eerste, maar bij Wickie was het beste er wel af en daar waar de mannen op de 29-er nog konden versnellen kon ik dat al lang niet meer en leek het min of meer een slijtageslag te worden. Gelukkig had Rob het in de gaten en werd er tempo geminderd. We zaten toen ook al 3 uur op de fiets en de roep om pittige soep werd dan ook steeds luider. Voor de 26 was het maar goed dat het merendeel van de route nu over asfalt ging zodat er nog enige eer en tempo te behalen viel. Eenmaal bij Johan thuis moest het echte werk nog beginnen, het schoonmaken van het materiaal. Waren we er amper mee begonnen werden boven ons de sluizen opengezet en ging het schoonmaken bijna vanzelf. Bakken met regen en hagel deerden ons vanachter het glas niet. Eerst douchen en warm worden, daarna het materiaal en als slotstuk pittige pompoensoep.

Kort samengevat: een prachtige rit in een prachtige omgeving op een prachtige dag.
Volgende keer bij ons.

Statistieken:
72,07km in 3u 58m 58s
snelheid gem: 18,1
snelheid max: 40,4
hartslag gem: 152
hartslag max: 178

Woestijn?

Zowaar leek het zondagochtend prachtig weer te zijn, maar eenmaal op de fiets moesten wij minstens tegen kracht 5 in. Gelukkig waren wij met z'n zessen zodat er af en toe wat te verschuilen was.
Op aandringen van PdP gingen we richting Bakkeveen om halverwege De Haspel naar links af te buigen om het bos van Steenbergen onveilig te maken. Het was eerder andersom, het bos was onveilig voor ons. Het door PdP zo technisch gekozen parcours bleek zeer verraderlijk en vooral J-W moest het ontgelden. Hij werd door een plotseling verschoven boom bij zijn stuur gepakt en van zijn stalen ros geworpen. Normalerwijze zou dat diskwalificatie betekenen, maar bij ridders en vooral Dijkridders is het nog steeds samen uit en samen thuis. Ook Wim wist zeker dat de vorige keer de betreffende boom er niet gestaan had. Het moest een uitvloeisel zijn van de storm van afgelopen maandag.

Her en der in het bos lagen bomen plat en als je naar de wortels keek werd ook wel duidelijk waarom. Ondanks de vele regen was de ondergrond vrij droog en daar houdt geen wortel stand bij harde wind. Zo veranderen bossen in woestijnen.

Met de woestijn van Steenbergen achter ons ging het voor de wind voorspoedig richting Langelo. In het bos rondom de Norgerberg maakten wij het onszelf regelmatig moeilijk in de natte ondergrond of te steile hellingen. De enige die er redelijk triomfantelijk bij zat was J-W. Hij had na een behoorlijke discussie met zijn Haibike deze aan de kant geschoven en eigenhandig zijn retro Giant Tammo van nieuwe kabels en olie voorzien. Daar waar de andere 5 zich het snot voor de ogen trapten leek hij te vliegen. Alles klopte, ook na ruim 20 jaar schakelde alles prima en heel voorzichtig ziet hij een carrière als fietsenmaker in het verschiet.

Even was er paniek omdat de Garmin van J-W verdwenen was, maar XdP had de klaagzang van het apparaat gehoord en het grootmoedig opgeraapt. Tegen de wind in werd het zwaar en achter de brede rug van KL, die de laatste weken niets anders dan progressie maakt, waaierden wij richting Nieuw-Roden. Nadat XdP voor zijn oprit was afgezet moesten wij richting Leek. Gewoontegetrouw wilden wij de 50 nog even aantikken, maar hoe goed bedoeld ook, de teller kwam niet verder dan 47,4. Als Wim uit de wind gereden had bij Wickie had hij de 50 kunnen pakken. We zullen het nooit weten en moegestreden bereikten wij de Dijklaan.

Komende zondag een uitgedund rennersveld. KL loopt in de Pyreneeën, Wickie fietst in Overijssel en wat de rest doet blijft in het midden.

Statistieken:
41,74km in 2u 17m 10s
snelheid gem 18,4
snelheid max 47,4
hartslag gem 145
hartslag max 178

Tegenstrijdig

Het wordt dus niks!  appte PdP vanmorgen vroeg terwijl de storm de regen tegen de ruiten joeg. Snel keek ik op de 2uur vooruit buienradar en zag dat het rond 10 uur droog zou zijn. Echter op de 3 uur vooruit zaten er op dat tijdstip nog buien boven Leek. Ik stelde voor om dan maar de Tacx te gebruiken. Droog, geen wind, filmpje en op verzoek ook nog koffie onderweg. Het antwoord bleef uit.

Als P niet gaat, dan ga ik wel alleen was mijn conclusie. In mijn eentje zou ik de storm trotseren en besmeurd met modder thuiskomen. Eenmaal in de garage hoorde ik aan de andere kant van de muur gerommel en nieuwsgierig als ik ben ging ik toch even kijken. PdP in racetenue en z'n ATB aan het klaarzetten.
"We zijn met 7, J-W en Wim gaan mee en Harko sluit ook nog aan! Ik heb geen afzeggingen." aldus PdP. En inderdaad, om kwart voor 10 was het 6-tal, inclusief Klaas, compleet om XdP op te halen in 7huizen.

Nog maar net voorbij deze illustere plaats of het begon er donker uit te zien en in het bos even verderop begon het te hozen. Nu heb je daar in het bos niet heel veel last van, dus bleven we daar rondjes rijden tot het weer redelijk droog werd. Was dit die ene vergeten bui van de 3 uurs voorspelling? Volgens Wim wel en we koersten verder naar de Appelgebakkeveense heide. Onderweg haakte Harko af, hij had er al ruim 2 uur opzitten en vond het genoeg.

Vlak voor Bakkeveen begon voor XdP de ellende. Hij moest het net als zijn broer zonder regenkleding doen en was bijkans verzopen. Geen goede combinatie met een beste verkoudheid en hij besloot, samen met P, huiswaarts te keren. Terecht, want met je gezondheid moet je niet spotten en derhalve een verstandig besluit.

Met z'n 4en banjerden we over de hei en Klaas zou Klaas niet zijn als hij niet naar de Freule wilde. Wilskrachtig en snel op het asfalt konden wij hem maar amper volgen. In het zand maakten we de achterstand snel goed en zo stonden we terzelfdertijd bij de Freule voor een welverdiende pauze.

Na de pauze richting huis. Over De Wilp en Siegerswoude naar Jonkersvaart. Enthousiast als altijd pakte Klaas hier zijn taak als reisleider voortvarend aan. Het droge pad van 2 weken geleden was veranderd in een ware modderpoel zodat we na 200 meter al vastliepen. Klunend door een sloot met de fiets op de nek vonden we aan de andere kant een droog pad. Ook nu kwamen we weer bij het korfbalveld van Nuis en verrassend genoeg wist Wim daar weer een niet ontdekt pad met de welluidende naam 't Pad. Zo'n mooi fietspad ver van de doorgaande weg.

Eenmaal terug op de doorgaande weg moest er voor de wind nog even vaart gemaakt worden om de 50 aan te tikken. Helaas bleven Wim en ik steken op 46,8. Toen reed Klaas lek en met een shot CO2 in zijn achterband kon hij het redden tot de Auwemalaan. Hier werd bij gebrek aan gas nog even gepompt, maar na een meter of 500 bleek de band echt lek en moest de laatste kilometer lopend worden afgelegd.

Mooi om met 5 Dijkridders te starten en weer eens in een grotere groep te rijden. Voor de waarheid achter deze rit:

www.dijkridders.nl 

Statistieken:
44,48km in 2u 14m 41s
snelheid gem 19,8 inclusief wandeletappe
snelheid max 46,8
hartslag gem 150
hartslag max 181

Als aquaria het meervoud is van aquarium.....

..wat is dan het enkelvoud van cafetaria? Met die vraag AB-de ik zaterdagochtend door Gelderland en ik kon hem niet oplossen. Cafetarium? Die zondag vond ik het antwoord niet omdat ik gewoonweg geen zin had het op te zoeken. Een beetje ingegeven door het waardeloze fietsen in dit deel van Nederland.
Wil je effe lekker het bos in, blijkt het een schietterrein van defensie waar je eerst omheen moet en elk geschikt bos met ATB-route ligt minstens 15km hier vandaan. Een ware desillusie dus, samen met een flinke verkoudheid.

Vanavond vond ik het volgende op het www:

Is het woord cafetaria een meervoud?

Hoewel cafetaria sterk aan meervoudige woorden als aquaria en prullaria doet denken, is het geen meervoud van iets als cafetarium. Cafetaria komt van het enkelvoudige Cubaans-Spaanse woord cafetería ('koffiehuis'). Dat is in de jaren dertig via het Amerikaans-Engels in het Nederlands terechtgekomen.

Meestal is het trouwens de cafetaria, hoewel volgens een paar woordenboeken ook het cafetaria mogelijk is.

Bron: https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/cafetaria-cafetarias


Case closed? Ja zou je denken, maar de vlag dekt nog steeds de lading niet. In een cafetaria kopen wij patat en andere zaken en maar zelden koffie.  Zou het dan op de gevel staan omdat het mooi staat? Vooruit dan maar.

Statisieken:
18,55km in 48m 02s (met nog 3km niet geregistreerd omdat ik geen satellietverbinding had)
snelheid gem 23,2
snelheid max 30,9
hartslag gem 144
hartslag max 160

De net geen Koen en Xander show

Zondagmorgen, tussen de buien door. Kwart voor 10 vertrekken naar de Pingo's. P wist de route en vanaf nr 45 met Klaas richting Zevenhuizen waar XdP op ons zou wachten. Met een klein beetje hoop op de aanwezigheid van Koen kon het een mooie show worden. Echter de Koen en Xandershow ging vandaag niet door. Koen was er vorige week door zijn stalen ros afgeworpen en lag nu te herstellen van zijn val. Waar hydrauliek in de remmen al niet goed voor is.

In Zevenhuizen nog geen spoor van X. Zou hij zich teruggetrokken hebben? Ziek? Geen zin? Jetlag? Eindelijk een fel oranje gekleurd shirt in de verte. Hij had vlak na vertrek gemerkt dat het toch wel koud was en was terug naar huis gegaan om zich warmer aan te kleden en 20 euro op te halen voor koffie met appelgebakkeveen. Heul verstandig.

Met z'n 4-en richting Bakkeveen om daar de heide onveilig te maken. Ergens na de geul pakten wij een andere afslag waardoor het aanvankelijke plan ietwat in duigen viel, maar met de kortste omweg konden wij toch de eerder bedachte route vervolgen.

Omdat we daar mooi beschut reden en weinig last hadden van de wind ging het helder op. PdP had zijn zinnen gezet op de Pingo's en daar hielden we even pauze. Hij wist er een hoop van te vertellen en later bleek dat hij het van het informatiebord stond op te lezen. Ja, ja hij heeft echt humor...

Nu kwam het moeilijkste deel van de tocht, want richting huis was het wind tegen. Gelukkig hielden de bomen het meeste tegen en kwamen we ongeschonden bij de Freulevijver aan. Deze keer geen fries kletsende ouden van dagen, maar een serene rust.

Eenmaal terug in Bakkeveen moest er besloten worden of we de lange saaie weg naar Allartsoog zouden nemen of de iets minder saaie weg richting De Wilp. Het werd het laatste en met Klaas als gangmaker waaierden wij rap tegen de wind in. Dankbaar gebruikmakend van zijn brede postuur was het van De Wilp richting Jonkersvaart via Coendersborg en een buitenwijk van Nuis eigenlijk nog maar een klein stukje naar huis. Echter een goed verhaal zou geen goed verhaal zijn als het venijn niet in de staart zat.

Midden in het Coendersbos zouden we een brug trotseren, maar vette pech achtervolgde XdP en voor hij het in de gaten had gleed zijn achterwiel weg en kon hij op de brug zijn evenwicht niet vinden. Nog geen 2 tellen later lag hij anderhalve meter lager in de greppel. Gelukkig stond er geen water in en miste hij op een haar na de paaltjes van de beschoeiing. Op een paar schaafplekken na bleef hij ongedeerd. Na deze gedwongen pauze om het adrenalinepeil te laten zakken reden we onze tocht rustig via de Zandpol uit.

Aan het eind van de middag zag ik XdP alweer springlevend bij PdP. Met de schrik vrij zogezegd.

Statistieken:
47,99km in 2u 14m 0s
snelheid gem 21,5
snelheid max 49,6
hartslag gem 144
hartslag max 175

Volgende week rijden PdP en Wickie in Overijssel en Gelderland en richten KL en XdP hun pijlen op de Ronde van het Ronostrand.

"Maar buurman, wat doet u nu?"

Morgen, kwart voor 10, Klaas gaat ook mee. Zo berichtte PdP gisteravond. En aldus geschiedde. Precies om kwart voor 10 vertrokken wij om XdP op te halen in Roden.

Geen wind, veel zon en niet echt koud. Doel: Veenhuizen en wel het daaronder liggende veengebied, het Fochtelooër Veen. P wierp zich op als reisleider en stuurde ons richting Steenbergen en van daaruit met een omweg naar Norg. Even leek het erop alsof de broedertwist weer zou oplaaien omdat ze tegelijkertijd tussen 2 paaltjes doorwilden en elkaar geen haarbreed gunden, maar Klaas kon het oplaaiend geweld in de kiem smoren. We hoefden ze in ieder geval niet uit elkaar te halen en voor de rest van de rit te scheiden.

Op enig moment wist P niet meer links of rechts en een doodlopende beslissing ontlokte ons de kreet: "Maar buurman......?" Of P echt de weg kwijt was of dit slechts veinsde zal altijd een raadsel blijven. Regelmatig werd er gevraagd naar de navigatie op het stuur van Wickie en heel even opperde X Wim te bellen.
Van Norg over Westervelde naar Huis ter Heijde en langs de vaart richting Veenhuizen. Hier was Klaas in zijn element, hier weet hij de weg en het duurde ook maar even of we verlieten het verharde pad om ons met klewangs en kettingzagen een weg te banen door de ondoordringbare bossen langs het veen.

Ook voor de Dijkridders geldt: Waar geen weg is maken ze er een.

Vanaf dit punt bleek KL een bijzonder goede reisleider met voorkennis omdat hij er de avond tevoren gewandeld had.

Omdat paden banen veel tijd kost en een aantal ridders op tijd stond verlieten wij het prachtige bos en koersten langs het museum (waar de bus al klaar stond) richting Een. Hoorden wij XdP nooit zingen, hier kon hij het niet laten en in de versie van ons aller Willy Alberti hief hij het refrein van De Dievenwagen aan.

Lach nooit, alsje die wagen ziet staan 

Je kunt hen gerust wel betreuren 

Denk maar alleen: wat hij heeft gedaan 

Kan morgen mij ook gebeuren 

http://www.gevangenismuseum.nl/

Tijdens de drinkpauze van Klaas moest Wickie zo nodig de bulten die daar lagen bedwingen met zijn Giant waarop P en X beiden vol verbazing: "Maar buurman...."; riepen. De lol kon niet op toen wij later aangesproken werden door een stel onverlaten uit Nuis die met hun veel te dure materiaal dezelfde route reden als wij. Sommigen weten het altijd beter, maar wij weten: "Buurman knows best.."

Nu het beste er bij de helft er wel af was reden wij in een iets langzamer tempo richting America en namen in Nieuw-Roden afscheid van XdP en reden naar de Dijklaan. Volgende keer iets beter afstemmen over hoe ver en waarlangs, dan kunnen we ons daar beter op instellen.

Statistieken:
57,32km in 2u 41m 15s
snelheid gem 21,3
snelheid max 38,0
hartslag gem 143
hartslag max 173

Cultuur en niet fit

Met het weerbericht van zaterdagavond in het achterhoofd (zonnig, 14 graden en weinig wind) planden PdP en ik een zondagrit met vertrek om kwart voor 10. Alles klopte vanmorgen, behalve de wind. Die leek zo ongeveer tot orkaankracht te zijn aangewakkerd door PiePau.

Maar goed, we vertrokken in het goede gezelschap van WGH, die de ATB verkoos boven de afsluitingsrit van de SFC waar hij sinds kort lid van is. Hij wierp zich direct op als reisleider en een betere kan je je niet wensen op de zondagochtend. Tegen de wind in naar het oog van de orkaan dat ergens bij Peest moest liggen. Wim wist daar een aantal cultureel aantrekkelijke plekken te liggen en wilde ons deze niet onthouden

En zo spoedden wij ons tegen de wind in richting Nieuw-Roden om daar direct het bos in te duiken. Smalle paadjes en evenzoveel draaiwerk maakte het gelijk een technisch parcours. Eenmaal weer op het asfalt ging de route richting Steenbergen met een rondje door de Zuursche Duinen. Daarna in Langelo langs de gasopslag en door het bos achter Norg langs naar Peest. Het culturele doel van de rit.

Een van de stukken cultuur uit Wims portefuille is een bunker die ene A. Hitler aan het eind van de oorlog zou hebben laten bouwen. Volgens hem ligt deze bunker zo verscholen dat bijna niemand deze weet te vinden. Het had een beetje weg van Het plekje dat niemand wist, van een andere WGH. Groot was dan ook onze verbazing dat er bij aankomst al 6 fietsen stonden.

Even voorbij deze bunker kwamen we bij een meer, tenminste zo leek het. Als je dit vanuit de lucht bekijkt kan je er met enige fantasie een swastika van maken. De grote befietsbare cirkel om het meer noemde men de Hitlerring en in combinatie met het voorgaande is dat redelijk plausibel.
Wickie had meer oog voor het mooie, onbewoonde, huis wat er vlak bij staat.

Verder tegen de wind in gingen we en al na een paar kilometer was bij Wickie "het beste er wel af". Terwijl WGH en PdP vrolijk doortrapten zag hij af. Nu is dat geen schande, maar om door PdP naar huis gefietst te worden zegt wel iets.
Maar goed, de mannen toonden clementie en gedrieën gingen we redelijk voor de wind aan richting Zevenhuizen. Wim moest nog even de 50 aantikken en P en ik lieten hem gaan. Op de kruising tussen Zevenhuizen en Nieuw-Roden waren we bij en koersten schuin op de wind naar de Dijklaan.


Voor Wickie een zware rit van 43,43km in 1u 59m 25s.
snelheid gem 21,8
snelheid max 32,7
hartslag gem 145
hartslag max 165

De link naar de lebbestoak en vliegveld Peest  http://nl.wikipedia.org/wiki/Peest

Over broers, schapen en opblazen

Vanmorgen, windstil na een onstuimige periode, vertrokken PdP en ik naar Roden om X op te halen. Koen had het te druk met bankzaken en zo trapten wij gedrieën richting Norg, tenminste dat dacht ik. Maar een De Poel zou een De Poel niet zijn als daar tussentijds geen verandering van koers werd aangebracht. Waar ik dacht rechtdoor te gaan werd ineens linksaf gebruld zodat we snel het Mensinghebos indoken. Direct al van het asfalt af is niet geheel volgens de regels van XdP, maar vooruit doe eens gek...

We kwamen uit op de weg naar Lieveren en van daar ging het richting Langelo. Net over de brug wist P een leuk pad langs het diep. X was ons al ver voor en op eigen tempo ploeterend, met P in mijn wiel, zwoegde Wickie voort. Zwaar? Nee, eigen tempo om in het begin van de rit niets te forceren. P had het moeilijk omdat hij mijn tempo volgde. Aan het eind van het pad stond X ons op te wachten met een brede grijns, niet wetende dat.....

Onderweg naar Langelo veel mensen met een andere hobby dan de onze, namelijk het klootschieten. Ternauwernood soms konden we lijf en materiaal redden als we werden ingehaald door zo'n hard gegooid ongeleid projectiel. Beter 1 kloot in de hand dan..........

Na al deze onstuimigheid werd het tijd voor wat echt heldenwerk en konden de broers in het weiland aan de slag om een schaap weer op z'n poten te zetten. Het beest lag zonder dood te zijn op z'n rug en PdP weet daar wel raad mee. Vol met adrenaline lag het tempo nu ook flink hoger en ragden wij door de bossen achter Norg en deden ook nog eens de Donderense heide aan.

Op een prachtige rustplek aan de rand van bos en heide waar alleen de stilte te horen is, hielden wij pauze om daarna onze weg door het bos te vervolgen. 

Na wat gezigzag kwamen we weer uit bij Langelo en om de gaslokatie heen koersten we naar Steenbergen. Daar ontmoette X den man met den hamer en wist hij ook waar het was misgegaan. Ondanks de sportdrank en nutriënten uit een reep had hij het op dat moment zwaar, terwijl we nog niet eens 30 reden. Maar goed, al doende leert men en ongemerkt kwam Nieuw-Roden al weer dichterbij en alleen al vanwege de prachtige hardloopsters daar zou je zelf ook aan het rennen slaan.

X ging rechts en P en ik reden naar Leek. Volgende keer met Koen?

Tip van XdP: Pluk geen bloemen in de natuur, ook al zien ze er nog zo mooi uit. De volgende dag zit je                              kamer vol zwarte beestjes.

Statistieken:
46,82km in 2u 19m 40s
snelheid gem 20,1
snelheid max 34,9
hartslag gem 146
hartslag max 168

Over open deuren, trappers en ATB's

Na het broeren-avontuur van vorige week en het plan van XdP om klikpedalen op zijn titanium ros te zetten moest ik actie ondernemen. Omdat mijn 2e atb met de goeie, lees klikpedalen, na de vakantie meegevoerd was naar Meij, voor de outsiders Uithuizermeeden, zat er niets anders op dan deze te gaan halen. Dit kon niet eerder dan dat wij het open huis van onze buren als laatste hadden verlaten.
Gelukkig hebben de buren van het open huis niets gemerkt, want zij vierden feest in het prachtige Fleringen (dat volgens de berichtgeving in 2007 maar liefst 915 inwoners telde).

Maar goed het gaat om fietsen en in dit geval op de atb. Nadat nr 2 uit Meij gehaald was en de trappers gewisseld naar nr1 kon de zondag beginnen.

Vertrek om 0950 naar Roden om de Kaasbroer en Koen af te halen. PdP en ik waren reuze benieuwd naar het nieuwe ros van de buurman van de broer van de buurman van Wickie. Helaas ontbrak hij vanwege de grote drukte die het bankwezen met zich meebrengt en gedrieën togen wij richting Steenbergen waar XdP een prachtig pad wist. Dankzij de minimale hoeveelheid regen die er in de afgelopen tijd gevallen is waren de zandpaden verworden tot stofpaden en kostte het ons veel energie daarop op de fiets te blijven. Zand en stof werden gewisseld met asfalt en klinkers en voor wij het wisten stonden we al in De Haspel om via het bos aldaar naar Allardsoog te trappen.

PdP wilde door de geulen, die hij nog wist van de winterse overlevingstochten maar in de zomer niet kon vinden, fietsen en met behulp van Wickie werden zij snel gevonden. De geulen waren een makkie en van daaruit werd koers gezet naar de Freulevijver. Het werd een heerlijk weerzien en XdP vroeg zich al af wat zich hier in het verleden heeft afgespeeld, maar de beide Dijkridders hielden zich wijselijk stil.

Na de Duurswoldse heide en de Biskopsreed werd het tijd om de Dijklaan weer op te zoeken en redelijk voor de wind nam Wickie de kop. Af en toe omkijkend leek het voorspoedig te gaan met de beide broers en vooral X vond het lekker. Achteraf bleek dat hij het toch wel zwaar had gevonden en dat het voor hem te snel ging. Een wijze les, ook voor de kopman. Steady state of niet.

In Zevenhuizen bogen de broers af naar Roden en ging Wickie naar de Dijklaan.

Statistieken:
50,66km in 2u 19m 08s
snelheid gem: 21,8
snelheid max: 33,3
hartslag gem: 132
hartslag max: 169

Over kaas, broers en ATB's

Zo kom je uit de glooiende Deense archipel en zo zit je weer op het platte vlak van Groningen en Drenthe. PdP vroeg mij voor een rit op de atb en aldus geschiedde. Wij vertrokken om 10 voor 10 want wij moesten de kaasbroer nog ophalen in Roden. Mooi voor ons, want dan konden wij alvast warm trappen terwijl XdP nog koud was.

Toch is het wel verrassend als je als buurman uitgenodigd wordt bij een familie-aangelegenheid, wat even verderop in de koers ook duidelijk gemaakt werd. Maar goed we gingen vanuit Roden op weg en zeker op zoek naar de tweede vistrap en onder leiding van WdV werd deze al snel gevonden in het Sterrenbos van Roden. De bedoeling was om van daaruit naar het bos van Norg te rijden en daar helemaal los te gaan op de bulten daar. De eerste vistrap zouden we rechts laten liggen.

Door enig misverstand over wat nou links of rechts was kwamen we uiteindelijk toch bij de eerste vistrap en we besloten Norg links te laten liggen en dan maar bij Steenbergen off-road te gaan rijden. De natuur is mooi als je er oog voor hebt en wij hebben het geluk dat die ook nog eens in onze achtertuin ligt. Volop zon en redelijk wat wind maakten het een mooie rit.

Op een gegeven moment raakten we midden in een bos en was het doodstil. Heerlijk daar, dat zulke plekken nog bestaan. Mooi moment voor een korte stop. Helaas geen koffie en appelgebak ter plaatse zodat we ons moesten redden met zelf meegebrachte repen en water uit de bidon.

Na de stop door via Een naar Haule en weer flinke stukken door het bos. Bij Haulerwijk over het reguliere fietspad richting Leek om in Zevenhuizen toch nog een stukje richting Roden mee te pikken voordat we thuis waren.

Mooie rit, mooie omstandigheden (de hongerklop daargelaten) en een mooie gelegenheid om met XdP even bij te praten. Zondag weer.

Statistieken:

51,71km in 2u 22m 09s

snelheid gem: 21,8

snelheid max: 32,7

hartslag gem: 137

hartslag max: 170

Geen PWC - ATB lotgevallen in een zomervakantie

Het is altijd een lastige keuze als je besloten hebt om op 27 juli op vakantie te gaan en het Wielercomité Surhuisterveen besluit op die dag de Pieter Weening Classic te verrijden. Zeker na het succes van vorig jaar toen 5 Dijkridders de koers bepaalden. Ook Aart zou wederom van de partij zijn.
Maar helaas het Vakantie Comité Dijklaan gaf geen toestemming voor een uitgesteld vertrek. Dus sprak ik zaterdagochtend in alle vroegte Aart op de Dijklaan en om 20 over 8 vertrokken wij naar Denemarken.

In tegenstelling tot het voorspelde matige weer is het hier al een aantal dagen moordend heet, zo tegen de dertig graden en soms erover heen. 's Avonds koelt het wel snel af, maar het blijft dan aangenaam.

Maandag 29 juli 2013 
Aan het eind van de middag met Astrid op de ATB en ik op de race al een mooi stuk van de omgeving verkend. Voor Astrid ongetraind niet al te ver, maar mooi genoeg. Zaterdag komt ATB 2 en kunnen we ook het bos in.


Dinsdag 30 juli 2013
Alleen op de race een rondje van 53,7km naar Bogense. Met de wind in de rug ging dat in amper 50minuten, maar het terugstuk zou anders zijn. Ploeterend tegen de wind in strandde ik letterlijk en figuurlijk aan de waterkant op een onverhard gruispad. De fietsster die ik daar tegenkwam haalde ik, na het omrijden van 5 km, later weer in. Zij kon op haar brede banden wel rechtdoor.

Statistieken heen:                                              terug:
24,80km in 49m 09s                                         28,90km in 1u 10m 05s
snelheid gem 30,2                                             24,7
snelheid max 63,3                                             50,8
hartslag gem 143                                               148
hartslag max 159                                               169

Zondag 4 augustus 2013
Een mooie rit uitgezocht naar het vasteland van Denemarken, Jutland. Over de snelwegbrug mocht niet, dan maar over de oude brug met spoorweg ernaast. Het stuk naar de brug door het bos ging prachtig. Voor de hoogtemeters nog een omweg gemaakt met een steil stuk erin. De ATB-er die ik 2 keer inhaalde snapte er niets van en in onvervalst deens probeerde hij mij dat duidelijk te maken. Gelukkig is mijn deens vloeiend na behoorlijke alcohol inname, maar dat was hier niet het geval.

In Middelfart met wat kruip door sluip door bewegingen de route naar de brug gevonden. Een behoorlijk smal fietspad, haast single track, over de brug en uitkijken voor tegenliggers. Even buiten Snotjehoj een U-turn en weer over de brug.
De routeplanner gaf aan dat het minstens 20km naar de brug zou zijn, maar dat viel uiteindelijk zo mee dat ik er eenmaal op het eiland nog een flinke lus aan vast kon knopen.
Van Middelfart met het water aan de linkerhand een prachtige route naar Vejlby en al die andere stippen op de kaart. En passant nog even gecheckt of de camping van Bonno er nog was en genoten van het prachtige weer.
Toen een behoorlijk lang stuk langs de provinciale weg om deze na zo'n 10km weer te verlaten en richting het noorden te rijden. Het was immers een verkenningstocht en op de bonnefooi links en rechts ging prima.


Na 63,32km in 2u 30m 53s weer thuis.
Snelheid gem 25,2
Snelheid max 52,7
Hartslag gem 1445
Hartslag max 168

Maandag 5 augustus 2013
Zaterdag arriveerde mijn zus met 3 kids op hetzelfde bungalowterrein voor 2 weken vakantie. Neef Jeroen wilde direct fietsen en zo vertrokken wij beide op de ATB richting Middelfart. Hij wilde perse over de brug en de route wist ik nog van een dag ervoor. Makkie zou je zeggen. Alleen wist ik niet wat neef in zijn mars had en dat moest eerst uitgetest worden. Vrolijk fluitend trapte hij tegen de hellingen op daar waar ik mij nog warm moest fietsen en hij boven op mij wachtte. Maar ja, 16, dus alles gaat op brute kracht zonder te doseren.
Ik legde hem het een en ander uit over hellingen fietsen en het juiste verzet. Meer souplesse in plaats van zwaar trappen. In het eerste deel van de rit ging dat met de nodige tegenzin, maar na de rust in Snotjehoj leek deze tactiek zijn vruchten af te werpen. In de laatste 10km trapte ik voor hem uit de hellingen op en onder het mom van: "Ik geniet van de omgeving" bemerkte ik het verval en de vermoeidheid bij hem. Dan is ervaring heel waardevol.

Statistieken:
53,17km in 2u 33m 30s
snelheid gem 20,8
snelheid max 49,9
hartslag gem 127
hartslag max 161

Vrijdag 9 augustus 2013
Deze keer een avondrit met een doel voor neef en een doel voor mij. Jeroen wilde de 20,8 gemiddeld van de maandag verbreken en ik wilde een rit naar Hønnerup, een eerdere vakantiebestemming in 2005. Omdat ik niet precies meer wist waar de mooie hoeve lag moest ik het doen met de vage aanwijzingen van de Garmin en herkenning van de omgeving. Met een mooi tempo reden we ongeveer in de goeie richting en na bijna een uur kwam Hønnerup in zicht. Geen spoor van vergane glorie, eerder van goed onderhoud.

 Na een korte pauze terug naar huis. Om het gemiddelde boven de 21 te houden stoven we zelfs met 30 een helling op. Iets wat ik normaal niet kan, maar met zoveel kilometers in de benen kan je meer. Het begon nu snel kouder te worden door het verdwijnen van de zon en als we niet een afslag te vroeg hadden genomen hadden we het mooiste gemist. Het gruispad veranderde in een zandpad en even later stonden we op het strand. Terug was geen optie, dus over de vloedlijn naar het pad naar huis.

Beide missies geslaagd.



























Statistieken:
40,07km in 1u 42m 49s
snelheid gem 23,4
snelheid max 52,7
hartslag gem 146
hartslag max 170

Voor het stukje over het strand: 1,11km in 5m 22s

Dinsdag 13 augustus 2013 De laatste rit
Op vrijdag reden we met de auto in de omgeving van Vejle en ontdekten daar een prachtige helling met voldoende stijging om de kuiten eens goed te voelen. Een mooie uitdaging voor Jeroen. Om het hem niet te gemakkelijk te maken parkeerden we de auto op zo'n 10km van deze col zodat we warm konden rijden.
Helaas was het weer ons niet echt gunstig gezind en moesten we al snel de regenjassen aantrekken. In de steeds dichter wordende miezer met tegenwind naderden we de helling die we eerst zouden afdalen en op de terugweg zouden bedwingen.

Het is er stijl, ook voor voetgangers

Nu hoor je altijd over bergbeklimmers en niet over bergafdalers, maar dat is een minstens zo interessante discipline. In de afdaling werden we behoorlijk dwarsgezeten door een dame op een brommer die niet durfde te dalen en tot overmaat van ramp kreeg ik ook nog een leegloper (achter) op deze helling. Nu werd het pas echt gevaarlijk op dit natte asfalt. Jeroen was al lang beneden en ik moest nog om die brommer heen. Dat lukte in een bocht met overzicht en na nog ongeveer een kilometer doorgetrapt te hebben op een bijna lege band konden we bij een bushalte een nieuwe leggen.









Met een nieuwe binnenband en bijna droog weer fietsten we ons weer warm om zo aan de beklimming te beginnen. Wat ik niet gemerkt had was dat bij de bandenwissel mijn achterderailleurkabel verschoven was. Tijdens de klim werd dit pijnlijk duidelijk omdat ik de beide grote tandwielen achter niet kon gebruiken. Dus die 12% op brute kracht omhoog.

Eenmaal boven moest Jeroen er even af, zogenaamd om te drinken, maar ik kon aan hem zien dat het ondanks zijn jeugdig elan behoorlijk wat van hem gevergd had. Volgens de held zelf stapte hij af omdat hij op mij moest wachten. Gelukkig ging de terugweg met windje mee en vals plat omlaag zeer voorspoedig.

Statistieken:
26,81km in 1u 19m 41s
snelheid gem 20,2
snelheid max 53,1
hartslag gem 139
hartslag max 181

 

Na dit avontuur heeft neef de smaak goed te pakken en is onlangs in Leek geweest om op zondagochtend mee te fietsen en aansluitend daaraan heeft hij zich opgegeven voor de 100km Amstel Gold Race. Nu rest hem alleen nog trainen, trainen en nog eens trainen.