Ik zat op judo

Ik kon vandaag kiezen uit 2 titels voor een stukje, aangedragen door de meefietsende Dijkridders. De eerste van J-W: "Dat moet je voor mijn voeten niet doen!", en de tweede door Wim: "Gelukkig maakt De Heer overal foto's van." Dat het geen van beide is geworden komt door een vraag van Wim: "Heb jij aan judo gedaan?"
Vandaar dus: Ik zat op judo.

Want... Lang geleden, toen ik een jaar of 6 was, heb ik een jaar judo gedaan. Iets van fysieke weerbaarheid. Af en toe maak ik daar nog dankbaar gebruik van. Niet in aanvalstechnieken, maar voor het valbreken. Trots was ik, als enige in mijn groep, op mijn gele band (omdat de witte op waren). Maar... dat was eens.

Omdat de tocht in Norg niet doorging en ik anders met vrouw en kinderen moest gaan boodschappen doen redden 3 Dijkridders mij van dit vreselijk lot. Ondanks afgelasting werd er ATB gereden op een door Wim bedacht verhard parcours. Als geen ander kent hij de omgeving en brengt hij ons over onvermoede en soms onverharde paden. Op deze manier zien wij veel van ons prachtig deel van Nederland.

Het begon niet echt lekker en zoals altijd komen er dan 2 stemmetjes in mijn hoofd. Het ene dat zegt: "Wat doe je hier? Stap af!" en het andere: "Lekker fietsen, man. Gaat onwijs goed."
Dan blijf je dus zitten en stampt tegen beter weten in met de groep mee. Tot ik na ongeveer 20 minuten in een soort zwart gat belandde. Volgens het ooggetuigenverslag van J-W, die vlak achter mij reed, zweefde ik ineens door de lucht. Ik kwam op beide voeten terecht, raapte mijn fiets op, zette het stuur recht en vervolgde mijn en onze weg. Een blokkerende voorrem was de oorzaak na een stuurfout. Het deel tussen blokkeren en op beide voeten terecht komen ben ik kwijt.
Wim meende hierna zeker te weten dat ik aan judo gedaan had en van J-W mocht ik dit niet voor zijn voeten doen, vandaar.

J-W: 'Amper twintig minuten onderweg blokkeerde de remmen van Freek bij het nemen van een bocht. Ik zat pal in zijn wiel en dus eerste rij. Ik kon mijn ogen niet geloven. De fiets raakte de grond. Ik kon hem net ontwijken. Maar waar was Freek? Freek vloog tussen hemel en aarde en kwam als een wonder boven wonder op beide voeten terecht. Met beide benen op de grond en met een schoonheid die Epke Zonderland vreemd is.'

Verder op onze prachtige rit, mooi in de zon richting Peest en via Westervelde het Fochteloërveen in. Het waaide wel hard en dat was op de vlakte dubbel goed merkbaar. Daarna over Veenhuizen naar huis.Met nog zo'n 10km te gaan ging het niet meer. De benen wilden niet meer rond en het werd stoempen. Genoeg gegeten, genoeg conditie enz. Maar het ging niet meer. Achter de brede ruggen van J-W, Harko en Wim kwam ik thuis. Leeg.......

Kijk voor het verhaal van J-W op  www.dijkridders.nl

Statistieken:

55.66km in 2u 20m 8s
snelheid gem 23.8
snelheid max 32.3
hartslag gem 151
hartslag max 169

Rondje Assen

Omdat Maurits een verjaardag in Assen moest vieren en ik tussen 2 en 5 niet heen en weer wilde rijden besloot ik de race op de drager mee te nemen en het adres van mijn schoonouders als uitvalsbasis te benutten.

Het werd een rondje Assen dat ik moest onderbreken door de extra vroeg invallende duisternis. 

Statistieken:

26km in 55m 31s
snelheid gem 28.1
snelheid max 34.1
hartslag gem 155
hartslag max 164

Tacxman

Gisteravond laat, na een kort directie-overleg, besloten toch met de Ridders mee te gaan. Ik mailde Wim nog even dat ik erbij zou zijn, maar hij leest geen mail als hij niet op de zaak is. Zodoende stond ik vanmorgen om 0730 alle voorbereidingen te doen voor een mooie, door Wim geregisseerde, ATB-tocht op verhard terrein.

Van PdP wist ik middels de zogenaamde keukenraamcommunicatie dat hij niet zou starten. Hij wees op zijn buik wat kan betekenen dat hij last heeft van Bombaybelly.... Jammer, want hij weet alleen al met zijn humor ons op de weg te houden.

Om even voor half 10 waren Ridder en fiets gereed om het grote avontuur aan te gaan, alleen bespeurde ik nog weinig activiteit bij nr49, het verzamelpunt. Geen Paul, die meestal erg vroeg is omdat hij van ver moet komen. Van Bert weten wij dat de mist in zijn ogen aan het optrekken is en hij werd niet verwacht. Toch maar even bij Wim aangebeld, die evenmin in pak stond. Vreemd.......

Rit afgelast! Geen belangstelling? Ziekte? Andere belangrijkere zaken? Alles was mogelijk op deze prachtige zondagochtend. "A'k dadde wet'n had"; sprak Wim onvergetelijk. Maar niets aan te doen, ik zou een dolende ridder worden en in alle eenzaamheid mijn kilometers moeten slijten.

Ik verliet in een niet zo beste stemming de Dijklaan en zette koers richting Nieuw-Roden. Op de race is alleen rijden nog tot daar aan toe, maar op de ATB geen moer aan. Nog geen kilometer onderweg of er barstte een gigantische hagelbui los en in combinatie met de stevige wind en vele natte regendruppen besloot ik terug te keren en in de garage te gaan trainen.

Na het commentaar vorig jaar van vrouwlief over een niet gebruikte (dure) Tacx wilde ik deze (Tacx) weer eens op de proef stellen. Eerst een kleine speurtocht naar de computer, die uiteindelijk achter de vriezer teruggevonden werd. Toen proberen het ding aan de praat te krijgen, de batterijen waren na het laatste gebruik blijven zitten en leeggelopen. Ik vreesde het ergste, but.. there is only one Wickie en na een klein half uurtje knutselen stond alles paraat.



Trainingsprogrammaatje erin en trappen maar. Dat was even wennen zeg. Hoog tempo, veel zweet en geen meter vooruit komen. Alles bij elkaar een kleine 40km gefietst in sur-place-positie. Het is niet de fijnste manier van trainen, maar van Harko begreep ik dat het in de winter belangrijk is om de benen rond te laten gaan. Bij het ATB-en staan ze te vaak stil. Wijze woorden van onze topper.

Waarom? Het moet! De AGR staat voor de deur en zo vroeg in het seizoen (14 april) is de gelegenheid buiten te trainen in optimale omstandigheden ver te zoeken. Kilometers trappen en gesimuleerde hellingen op.

Aanstaande zaterdag rijden we in Norg, met z'n zevenen?

Voor diegenen die vandaag niets gedaan hebben of konden doen: ook dit kan louterend werken.

Vitrectomy

Zondagochtend met 5 Dijkridders op pad naar Appelscha. Twee auto's met 5 ATB's. Dat beloofde wat. Alleen Bert en Harko ontbraken.

Harko omdat hij training moest geven en van Bert wisten we het niet. Hij beantwoordde de vraag met een kreet als "verrekt om mie", zo'n beetje gronings voor ik heb geen zin.

Al met al een frisse start, want het was niet warm en dat zou het ook niet worden. Droog wel en weinig wind. Op de parkeerplaats waren we niet de enigen. Vol is een groot woord, maar voor de helft gevuld komt aardig in de buurt. Met Wim voorop omdat hij alle paden kent stortten wij ons bos, heide, zand en water in. 

Dat bos goed water vasthoudt bleek ook vandaag, want geen pad was droog en ons een weg banend door de modder schoot het natuurlijk voor geen meter op. Voor snelheidsmaniakken die ons achterop kwamen, veinsden wij afgelopen kettingen, met bagger volgelopen derailleurs en ander ongemak.

Mooi was het wel en volgens J-W, die vandaag met minder betablokkers reed dan normaal, moest je in volle vaart recht door een plas. De kortste weg met de minste schade. Gas erop was dus het devies.

Patrick had al aangekondigd dat als hij er flauw van zou zijn hij een kortere route zou nemen naar de parkeerplaats. Wij konden ons dat na 3 valpartijen goed voorstellen en samen met Paul voegde hij op 3/4 van de route de daad bij het woord.

De 3 overgebleven ridders ploeterden nog even door, maar je moet Wim gelijk geven, we hadden een kilometer of 2 een prachtig droog pad. Zonder verdere valpartijen bereikten wij een minuut of 5 na P&P de parkeerplaats. 

J-W weet nu hoe louterend een afspraak om 9 uur op een parkeerplaats kan zijn in plaats van naar de kerk te gaan.

Om de inwendige mens wat te versterken had ik een thermos koffie achterin de auto en na deze te hebben leeggedronken konden we warm naar Leek.
Bij Wim op de oprit ongeveer anderhalve kuub friese modder van de ATB's gespoten en naar huis, over tot de orde van de zondag.

Vanmiddag werd uit een mailtje van Bert duidelijk dat het "verrekt om mie" heel iets anders betekent, hij moet namelijk aan zijn linker oog geopereerd worden en dat wordt Vitrectomy genoemd. Vanaf deze plaats wensen wij Bert maandag veel sterkte en een spoedig herstel.

(Niet van belang zijnde) Statistieken:

18,48km in 1u 21m 12s

snelheid gem 13.7

snelheid max 31.4

hartslag gem 142

hartslag max 176

Amstel Gold Race 2012

De kogel is door de kerk en de trekking van bijna de belangrijkste loterij voor wielerminnend Nederland is geweest.

Team Daltons doet mee aan de AGR 2012!!!

Salto mortale

Zondagochtend 09:30 en 1,6 graden boven nul. Twee Dijkridders aan de start, dik ingepakt tegen de elementen, wachtend op de rest. Maar, J-W op Ameland, PdP in dromenland, Harko zorgt voor Storm en Bert had iets met de verhouding alcohol in bloed of omgekeerd.

Wim en Wickie en zo zou het de hele ochtend zijn. Wim voorop en Wickie in zijn spoor. Waarom? Omdat Wim nu eenmaal alle paden en paadjes in de omgeving kent en precies weet waar de boomstronken en wortels uit de grond steken. Via allerlei vage wegen en paden koersten we naar Norg volgens de korste omweg. Ongelofelijk hoeveel bospaden er tussen Leek en Norg bestaan en waar ik het bestaan niet van wist. Wij mogen ons gelukkig prijzen met Wim en een Garmin in ons midden, want daardoor kan ik die paden zelf ook nog eens terugvinden.

Uiteindelijk belandden we in het bos bij de Norgerberg waar Wim nog veel meer paden kent. Het heet daar niet voor niets de Norgerberg en met ware doodsverachting bedwongen wij bergen en daalden nog veel sneller af. Dat het ook eens fout kon gaan calculeerden we niet in.

In een van de afdalingen volgde ik het spoor van Wim, maar kwam iets wijder uit de bocht en op topsnelheid voelde ik mijn fiets wegglijden. De combinatie bevroren ondergrond en natte bladeren is niet ideaal. Tijdens het glijden kon ik 2 dingen doen. Of blijven glijden en onder mijn fiets terechtkomen met het risico alles open te scheuren, of hard in de remmen knijpen en over het stuur gelanceerd worden. Ik koos voor het laatste en met een prachtige salto en dito landing waar Youri van Gelder jaloers op zou zijn belandde ik keurig op mijn voeten op de grond. In de zweef gebruikte ik ook mijn bij judo geleerde valbreektechnieken want ik rolde ook nog over de grond.
Stuur rechtgezet en snel doorrijden omdat Wim in de verte stond te wachten. Hij vond het nogal lang duren.

Ik weet nu ook waar Wims passie ligt, want wat kan die vent allemachtig hard op die ATB rijden. Dan mag ik 10  jaar jonger zijn, maar hij rijdt me er met gemak af. Met de tong op het stuur moest ik hem bijna smeken zijn tempo te verlagen. Na bijna 2 uur en 39km verder namen we voor nummer 53 afscheid. Wim fris als een hoentje (ik zag hem een half uur later alweer vertrekken) en ik totaal afgepeigerd. Tijd voor een warme douche en een lekkere massage.


Was het om half 10 nog stil op nummer 45, PdP had echter niet stilgezeten. Hij reed vroeg in de middag een rondje Ronostrand en voegde 25,5km aan zijn totaal toe. Waar is hij in het diepste geheim mee bezig? Wordt vervolgd......

Statistieken:

39,28km in 1u 56m 29s

snelheid gem 20,2
snelheid max 29.8
hartslag gem 156
hartslag max 174

Schoonoord en Kibbelkoele

Eindelijk (voor mij) weer eens een echte ATB tocht. Vanmorgen in alle vroegte de fietsen achterop de bolide van Wim geladen en naar Schoonoord gereden. Uiteraard waren wij daar veel te vroeg, maar we doen van alles om een goede startpositie te bemachtigen. In alle hectiek lukte het ons zelfs om 5 minuten voor het startschot te vertrekken, om er even later achter te komen dat er helemaal geen officiële start was.

Maakt niet uit. We konden aardig uit de voeten op deze goed uitgepijlde route. Het door Wim in het vooruitzicht gestelde vlakke parcours was allesbehalve vlak en zeker in de eerste 20km ging het behoorlijk op en neer qua meters. J-W vergeleek het zelfs met een bobsleebaan.

Ik vond het zwaar. Zeker na 2 weken niet fietsen en voor het eerst met een nieuwe ATB het veld in. Het was telkens zoeken naar het juiste verzet en alles net even anders dan de oude ATB. Gelukkig was er een ravitaillering na 20km en daar kon ik even op adem komen en werken aan mijn humeur. Wat zoveel betekent als veel drinken en eten. Nutriënten dus.



Na de pauze verder, maar minder heuvelachtig en minder technisch. Vreemd was wel die ene bidon die ik bij km 33,7 in de berm zag liggen. Even verderop stond J-W op mij te wachten en vroeg of ik zijn witte bidon ook ergens had gezien. Hij ging terug en ik wachtte met Wim op de glorieuze terugkomst van J-W. Helaas vond hij zijn bidon niet.


Na deze hervatting was ik de beide mannen al snel weer kwijt wat wilde zeggen dat zij voor mij reden. Het 2 weken niets doen eiste steeds meer zijn tol.

Na bijna 45km was daar eindelijk de verlossende finish die J-W en ik tegelijk passeerden. Wim had toen al lang zijn ATB op de drager staan.

Al met al lekker gefietst, 1 bidon minder en een mooie ervaring rijker.

Bij thuis komst ontdekten wij dat ook Patrick niet had stilgezeten en er in zijn eentje op uit was gegaan. Een solotraining van deze Dijkridder.

Statistieken:

44,0km in 2u 17m 49s
snelheid gem: 19.2
snelheid max: 28.5
hartslag gem: 162
hartslag max: 179

AGR

Had ik mij eerder al ingeschreven voor de loterij van de Amstel GoldRace om in april 2012 weer een 150km te gaan rijden, vandaag ben ik toegevoegd aan Team Daltons van TFC Westerkwartier.

Tegelijkertijd heb ik mij aangemeld als lid van deze prachtige club.

Stoempen, snot en ....

Vanmorgen de stoute schoenen aangetrokken en tegen alle weersverwachtingen in de ATB gepakt. Doel: strand! en met wind mee hierover naar Buren te fietsen. Je verwacht dan zo ongeveer over het strand geblazen te worden en dat je in no time in Buren bent. Zeker met kracht 5 á 6 mee.

Niets was minder waar vandaag. De wind was inderdaad mee, maar werd door de duinen van mij afgehouden.  Hierdoor had ik weliswaar geen last van de wind, maar had er ook geen bijzonder voordeel van. Met nog een redelijk nat strand omdat het nog vroeg was schoot het voor geen meter op en werd het eerder werken dan lekker fietsen.

Eerst richting vuurtoren en daar het strand op. Vanwege het stoempen en snot plande ik van paviljoen naar paviljoen mijn route en kon dan in geval van sterven achter de duinen verdwijnen en naar huis fietsen.
Zoals gezegd had het strand geen medelijden met mij vandaag en werd het een mooie strijd. Bij Buren stak ik de duinen door en fietste tegen de storm in naar Ballum. Onderweg nog een fikse hagelbui op de kop, maar een beetje Dijkridder kan daar tegen.

Rest mij alleen nog het zand en grind uit de fiets te spoelen.

Statistieken:

30,23km in 1u 42m 19s
Snelheid gem: 17,7
Snelheid max: 28,7
Hartslag gem: 159
Hartslag max: 174

Het blijft maar mooi

Ook vanmorgen een strak blauwe hemel. Kan het mooier in deze periode van het jaar?

Diezelfde kleine Ridder van gisteren wilde alweer op de fiets, hij wil graag in de duinen rijden, berg op en berg af. Op dat kleine fietsje vliegt hij er bijna over. Dat belooft wat voor de toekomst.

Vanuit Ballum naar de vuurtoren in Hollum en daar op het terras van het strandpaviljoen heerlijk gelunched. Het plan om de terugweg via het fietspad door de duinen te rijden hebben we vanwege de drukte laten varen. Door het mooie weer waren we niet de enigen met dit plan en de fietspaden waren te vol om nog veilig te kunnen fietsen met kinderen.

Na deze prestatie tijd om de fietsen te poetsen. Vooral bij de ATB's was dit hard nodig.

In de loop van de week nog eens kijken of ik van de vuurtoren via het strand bij Het Oerd kan komen en dan door de duinen terug.

Ameland

Nog voor wij gistermiddag de auto hadden uitgepakt stond er al een kleine Dijkridder te drammen om met de fiets naar het strand te gaan. Hij wilde niets liever dan fietsen naar en op het strand. Dus... papa en mama op de ATB en M&M op hun eigen fietsen richting strand.
Gelukkig is het strand op Ameland nooit ver weg en waren we er binnen het kwartier. Natuurlijk geen Dijkridderstempo, maar de kleine man kan aardig trappen. Fietsen op het strand viel hem behoorlijk tegen en zijn zus nog meer. Beloofd dat als ze het nog eens zouden doen er chocolademelk met slagroom gedronken zou worden.

Vanmorgen (zaterdag) werd ik om half 7 door Maurits gewekt met de vraag of we op het strand gingen fietsen. Na het ontbijt in stralend weer weer richting strand en na de chocomel het strand op de fiets onveilig gemaakt. Vervolgens volgens Dijkriddertraditie koffie met appeltaart genuttigd.


Om toch een beetje solidair te zijn met de mannen in Leek reed ik vanmiddag een kort rondje Ameland op de ATB. Wellicht dat zij hier moed uit putten voor hun zware klus van zondag.

Begonnen in Ballum met de wind mee richting de vuurtoren van Hollum, linksaf door het bos naar de waddenkant van het eiland. Tegen de wind in langs de zuidkant buitendijks gereden tot aan Nes. Door Nes richting Noordzeestrand en over het strand met de wind mee naar de vuurtoren.
Over het harde strand fietst het prima en kon ik boven de 30 rijden, maar op de nattere stukken zakte ik weg in het zand en daalde als vanzelfsprekend ook de snelheid. Prachtig om eens te doen.

Statistieken:

36,26km in 1u 43m 42s
Snelheid gem: 21,0
Snelheid max: 32,9
Hartslag gem: 153
Hartslag max: 176

Gekkenwerk

Eindelijk weer eens op een zondagochtend van de partij. Met slechts 3 Ridders aan de koude start, het was slechts 13 graden, vertrokken we richting Stad. Met de zon laag over de velden in een poging de mist te verslaan ging het direct goed hard. Harko had er zin an.

Gelukkig is Groningen op zondagochtend erg rustig en konden we over het goeie asfalt van de busbaan voor het station langs de Hereweg op. Zuidlaren won het van het Hogeland.
Met een kleine slinger vanwege wegwerkzaamheden naderden wij Haren en liet Harko ons wegen zien waar we het bestaan nooit van vermoedden.

Steeds warmer werd het en niet alleen van het trappen. De zon kwam er af en toe goed door. Door Zuidlaren naar Tynaarlo en Vries.

Even buiten Vries moesten we van de fiets af voor een fotostop en we hadden daar nog staan genieten als niet een andere renner ons geprikkeld had ons bij hem aan te sluiten. Helaas voor hem herkende hij Harko niet en verspeelde daarmee het recht nog langer met ons te mogen fietsen. Wij stuurden hem links en gingen zelf rechts richting Donderen en Peize.

Even daarna was voor mij de koek op en mocht ik achter H en J-W even uit de wind rijden.
Op de Dijklaan aangekomen keken wij reikhalzend uit naar de beloofde koffie, maar die laat nog op zich wachten. Mooie rit met een groot temperatuurverschil, weg bij 13 en terug bij 22 graden.




Statistieken:
70,37km in 2u 22m 36s
snelheid gem 30,0 (met uitrijden 29,6)
snelheid max 37,9
hartslag gem 152
hartslag max 170

's Middags nog even trappen naar de baas en daarmee de 100 volgemaakt die dag.

En dan die helling

Bij de ingang van ons bungalowterrein ligt een prachtige helling voor als je er uit wilt. Dan gaat het steil naar beneden. Omhoog is dus een ander verhaal.

Gemeten met de Garmin is ie 200m lang en gaat het 17m omhoog. Op zichzelf niets bijzonders dus. Met z'n 8,5% gemiddeld een eitje voor een doorgewinterde Dijkridder.

Gedurende de vakantie heb ik deze puist dus ook een keer of 20 bedwongen met de fiets (race en ATB) en dat voelt erg lekker op de kuiten. Vergelijk het met de Cauberg aan het einde van de AGR zo je wilt.

Een prachtig einde van de vakantie.

Zo ziet Denemarken er uit als er gefietst is.

Nog een rondje samen

In de laatste dagen voor het einde van onze prachtige vakantie de krachten gebundeld voor een laatste ronde.

ATB banden opgepompt en Astrid de route laten maken. Achter Ebeltoft linksaf en dwars over het schiereiland naar zee.

Een prima rit die volgens Astrid lekker liep, vooral bergop. Dat belooft wat als ze een beetje doortraint. Samen de Ventoux? Steeds verder gaan met het verkennen en verleggen van grenzen.

"Tot de volgende bult en dan ga ik zitten en mag je me halen met de auto.": zegt ze.
Mooi, denk ik, even full speed. Maar het komt er niet van. De hele route wordt uitgereden. Chapeau!

Voor de grap mijn hartband omgedaan en de data opgeslagen.
Statistiek: 21,6km hartslag gem 86 en max 112 (pillenvrij).

Die 112 was omdat ik voor de zoveelste keer op mijn plaat ging bij het niet uit de clip krijgen van mijn linker schoen.

Sletterhage Fyr

Op de 30ste toch nog even genieten van het mooie weer en op de fiets gestapt. Eerst zonder doel, maar gedurende de eerste kilometers toch besloten nog eens naar de vuurtoren te rijden. Het is tenslotte een prachtige weg.
Met de kop in de felle wind, minstens kracht 5, knallen tot betere omstandigheden.

Ook hier weer wind genoeg om in een waaier te rijden en ook hier weer geen Dijkridders om dat samen mee te doen. En omdat het vakantieseizoen al over was ook geen vrije Denen die even wilden meetrappen.

Statistieken:
Heen: 20,86km in 49m30s snelheid gem 25,3
                                               snelheid max 53,3
                                               hartslag gem 148
                                               hartslag max 159


Terug: 21,43km in 44m50s snelheid gem 28,7

                                               snelheid max71,3

                                               hartslag gem 151

                                               hartslag max 166

Greena

Na de redelijk rustige rit van maandag werd het tijd voor iets pittigers. Ik besloot meer naar het noorden te fietsen en Greena lag op die route. Met de auto was al een deel van deze weg verkend zodat het eerste deel geen problemen kon opleveren.
Vroeg vertrokken (10:15) en ook deze dag mooi weer al dreigde er wel wat regen. Het ging mooi tegen de wind in, maar echt hard waaide het niet. Over prachtige uit- en vergezichten niet te klagen en na een dik uur fietsen naderde ik Greena.

Bij het eerste de beste bord de fiets er tegen aan gezet foto gemaakt en terug naar huis via een andere weg zo leek het. Nu mankeert er aan de bewegwijzering in Denemarken hetzelfde als in Friesland wat zoveel betekent dat die voor fietsers meestal niet klopt. een kompas werkt in deze beter.

Terug ging sneller dan heen en thuis had men mij nog niet verwacht. Nog een rondje?
Beter van niet. Na 63,73km in 2u 12m 58s schreef ik deze rit bij in het rittenboek.

Statistieken: 63,73km in 2u 12m 58s
snelheid gem: 28,7
snelheid max: 54,4
hartslag gem: 149
hartslag max: 168

Sletterhage Strand (zaterdag, zondag, maandag)

Prachtig weer op zaterdag 20 augustus en een prima dag om de vuurtoren op het zuidelijkste punt van Helgenaes te gaan bekijken. Dus op naar het Sletterhage Strand.

Daar werden wij geprikkeld door een berichtje dat er op zondagmiddag een giga containerschip van Maersk voorbij zou varen. Dit viel echter een beetje in het niet bij een treffen van de Deense Jaguarclub die daar met een stuk of 70 bolides een feestje kwamen vieren.

Ook op de zondag heerlijk daar aan het strand in de zon gezeten. Pakjesboot 12 kwam iets later, maar het was wel lekker relaxed en daar is vakantie voor. De kinderen hadden veel plezier aan het water en bij de ijscokar.

Daar het plan opgevat om op maandag vanaf de vuurtoren te vertrekken voor een fietstocht en net zoals de woensdag ervoor Freek op de race en Astrid op de ATB.

Kinderen naar opa en oma, fietsen op de drager en met schitterend weer weer naar de vuurtoren.

En in Denemarken veel bekijks vanwege het materiaal dat op de drager staat. Kennelijk zijn ze daar onbekend met Cannondale en de Rabo-ATB hebben ze nog nooit gezien. In de tussentijd kwam er nog een leuk cruiseschip voorbij dat bijna even groot was als de pakjesboot 12 van een dag eerder.

Oh ja, er moest ook nog gefietst worden en laverend door het grind zetten wij koers naar het noorden. Gelukkig kent Helgenaes maar 1 weg en verdwalen is dan bijna onmogelijk. Na een paar steile klimmen was het tijd voor een korte pauze heerlijk in de zon op het muurtje bij de kerk.

Dit bleek ook gelijk ons keerpunt en met de wind in de rug en de hellingen omlaag keerden wij terug naar de vuurtoren. Astrid in de auto met ATB op de drager naar huis en ik op de fiets.

Voor de tweede keer op dit traject lag er minder grind en op de kruising na 10km bleek dat ik niet ver achter de straatveger gereden had. Helaas ging deze links waar ik rechts ging en moest ik de laatste 13km op een minder schone weg fietsen.

Statistieken:
              21,86km in 45m 15s
              snelheid gem 29,0
              snelheid max 66,5
              hartslag gem 148
              hartslag max 169

Rondje Knebel

Na op woensdag de smaak te pakken te hebben gekregen durfde ik het aan om zonder begeleiding het Deense terrein te verkennen. Het eerste deel van de route was hetzelfde als de woensdag, maar daar waar we gekeerd waren reed ik door, me verbazend dat het nog steeds omhoog ging. Hellingen van 7% zijn daar geen uitzondering en na iedere rit moest er ook nog een 11%s kuitenbijter bedwongen worden. Niet erg lang (214m), maar lang genoeg om de druk op de kuiten te voelen volgens Hut.

Ook deze dag weer stralend weer. Zonder wind gaat het nooit in dit Vikingland dus vandaag rond kracht 4. Halverwege dreigde ik te belanden op een grindweg en de keuze keren of doorrijden met kans op lek werd keren.
Na een rondje van 38km was ik weer thuis. Moe niet echt, voldaan wel.

Statistieken:
38,65km in 1u24m33s
snelheid gem 27.4
snelheid max 63.4
hartslag gem 147
hartslag max 160

Voor 3 weken een Dijkviking

Het begint alweer mooi. Met een ATB en een Race op de drager naar Denemarken om daar eens flink wat kilometers te gaan maken. Hoe anders zou het "lopen".
Eerst overnachten in het zuiden van Denemarken en dan zaterdags naar Ebeltoft naar onze bungalow. Aangekomen in Gram bleek er een groot dorpsfeest aan de gang waardoor we geen gebruik konden maken van het restaurant van het hotel. Wel konden we in de nabijgelegen feesttent eten (met 2 bejaarden en 2 kinderen in ons gevolg) en van het zogenaamde 3-sterren-hotel bleef na kamerinspectie maar een halve over, dus wegwezen daar. Ander hotel geboekt (een sportmotel met prima bedden en goede cataring) 10km verderop.

Op zaterdag naar Ebeltoft en wat een mooie fietswegen daar. Flinke puisten en lange hellingen, maar mijn rug gooide het bekende roet in het eten. Iets te vaak de kinderen op de nek en op zondagmiddag kon ik niet meer overeind. Uiteindelijk zat ik op woensdag (17 aug) pas op de fiets en hoe.
Met Astrid op de ATB er naast. We wisten het nog niet, maar zij kan fietsen!

Astrid vindt het nergens op lijken, maar in de speciaal voor deze gelegenheid aangeschafte fietsbroek van Rose (3 tientjes en staat nog leuk ook) ging zij in soepele cadans de hellingen op.

Voor een eerste rit lieten we het bij 15,6km met maar liefst 138 hoogtemeters.

Voor de statistieken niets bijzonders, maar wel een mooie rit met prachtig weer. Zonder rugklachten.

LEK

Vanmorgen in alle vroegte werden 3 Dijkridderfietsen op de drager gezet en vertroken evenzovele Ridders naar Surhuisterveen voor de Pieter Weening Classic. Eén Dijkridder durfde het zelfs aan om per fiets die kant op te gaan zodat hij alvast warm aan de start zou verschijnen.

In Surhuisterveen moesten we eerst nog de strijd met een plaatselijke supermarkt aan gaan omdat er niet bij hen geparkeerd mocht worden. Het was dat het zo vriendelijk gevraagd werd.....
Na het inschrijven de fietsen gereed gezet en kwam Harko ons vergezellen. Maar wat een pech, direct het eerste lek en na het drama van 2010 in de zelfde koers had Harko binnenbanden met belachelijk lange ventielen bij zich. Met de kreet: "Ik rijd nooit lek" werd de band gelegd.

Om 2 over 9 (Dijkridderstijd) werd er gestart. En amper 7 kilometer later daalde het moraal tot wel een heel triest dieptepunt toen ook de nooit lekrijdende J-W lek reed. Hij moest het al stellen zonder de info van zijn hartslag-, snelheids- en cadansmeter en met deze LEK werd het zelfs zo erg dat hij terug naar huis wilde. Dat het nog erger kon bleek toen het ook nog begon te regenen. Dit in combinatie met de slecht gepijlde route maakte het bijna tot een drama.

Na een gezamenlijke peptalk en elkaar eens flink in de ogen te hebben gekeken startten wij het tweede deel van de koers. Alles ging voorspoedig en na enig oefenen bleken wij ook talent te hebben voor het waaierrijden. Dit ging geheel naar J-W's wens. Een prachtig gemiddelde werd gehaald en met Harko op kop ook nog eens hoge topsnelheden.

Jammer dat wij na 35km in Burgum uit onze cadans werden gehaald op een verplicht stempelpunt. Maar, voordat wij van de fiets waren had Wim al koffie met notenkoek geregeld om het moraal en de inwendige ridder te versterken.

Gelukkig voor Harko voerde het vervolg van de route door Eastermar, geboorteplaats van Doutzen Kroes. En het moet gezegd worden, de sfeer en het moraal werden steeds beter. Vooral ook omdat we met gemak de gemiddelde 30km/uur konden aanhouden. Het ging prachtig in de waaier en het was zeer duidelijk dat vooral J-W dit goed getraind had. Friesland lag aan onze voeten.

In de buurt van Ureterp begonnen de kilometers te tellen en had Wickie het zwaar. Door even wat langer uit de wind te rijden kon er hersteld worden en kon het tempo er weer op. Maar in Bakkeveen sloeg het noodlot een klein beetje toe.
De man met het mooiste en beste materiaal hoorde een grote knal achter zich en moest afstappen. Bleek een spaak van zijn prachtige achterwiel gesprongen te zijn en dat niet eens bij het aanzetten, maar tijdens het remmen. Een nieuw wiel was zo geregeld, hij moest er alleen even voor naar Waskemeer heen en weer. J-W begeleidde hem en Wim en Wickie zouden bij het tweede controlepunt op hen wachten.

Wij vermoedden dat dit punt bij de Drie Provinciën zou zijn en gelukkig leidde de weg daar ook naar toe. Met een kop koffie en thee werd dat wachten geblazen. Toch waren de 2 Ridders sneller terug dan verwacht en kon alsnog de verdiende appeltaart verorberd worden. Pas toen waren we klaar voor het laatste deel. Met nog 27km te gaan probeerden we de ploeg van TFC Westerkwartier bij te halen om zo een tijdlang in de luwte te kunnen fietsen. Het bijhalen duurde echter te lang en we moesten onze poging staken.

Wim wist ons prima op te peppen toch door te zetten en zo reden wij met gezwinde spoed richting De Haspel, de geboortegrond van Wim. Via Jonkersvaart en Marum ging het in Noordwijk linksaf richting Drachten. Met nog weinig kilometers te gaan voegde een ander viertal zich bij ons en met zijn achten stormden wij na 98,88km naar de finish in Surhuisterveen.
Daar konden wij concluderen dat we tweede waren geworden omdat wij alleen maar fietsers hadden ingehaald en slechts door 1 team werden ingehaald. Helaas kent de PWClassic geen podium zodat we dat ook misten.

Statistieken:

98,88km in 3u 11m 51s
snelheid gem 30.9
snelheid max 41.5
hartslag gem 140
hartslag max 166

Woensdagavondprikkel (The Revenge)

Ging het vorige week donderdag mis in de communicatie tussen Wim en mij, vanavond waren we beide om 1900 startklaar. De andere ridders waren alvast hun fietsen aan het prepareren voor de aanstaande PWC, maar wij moesten zonodig wat spanning op de kuiten hebben.

Met in de voorbereiding een half oog op de buienradar en het andere halve oog op de lucht werd besloten om te starten. Het was droog, warm en de luchtvochtigheid hoog.

Het gemiddelde lag op een redelijk niveau en al gauw stonden we in Roderesch waar wij moesten kiezen of rechtdoor over Alteveer of rechts over de weg naar Langelo. Het werd rechts omdat wij niet aangevallen wilden worden door een wilde alteveerse zwerver. Vanuit Langelo vlak voor Norg links af richting Donderen en Yde. Van daar naar Eelde en over Peize en Roderwolde richting Leek.

Al pratend en fietsend vloog de tijd voorbij en het bleef maar droog. Na bijna 2 uur waren we terug thuis en kon er gedouched worden.

Statistieken:

49,24km in 1u 49m 06s
snelheid gem 27.1
snelheid max 32.8
hartslag gem 139
hartslag max 156

Klopjacht op Wim

Woensdagavond zou het gebeuren. Alle Dijkridders zouden aan de start van de woensdagavondprikkel verschijnen. Echter... Voor de meesten was dit bij nader inzien een slecht tijdstip. J-W, Harko en Bert moesten kado's kopen voor Patricks verjaardag. Bleven dus alleen Wim en Wickie over.

Wim zou pas tussen 8 en half negen terug zijn, want moest nog even naar een wedstrijd van Heerenveen (in Leek). Wickie stond dus startgereed om kwart over 8, maar toen hij bij Wim aanbelde was deze al vertrokken. Brute pech dus.
Omdat Wim altijd rustig warm rijdt dacht ik hem nog te kunnen achterhalen, want wat is nu 3 minuten. En met 36 op de teller achter Wim aan richting 7huizen. Alleen geen Wim. Dat werd dus een rondje alleen en na een uur en 32km stond ik weer op de Dijklaan.

Later bleek Wim een alternatieve route te hebben gekozen en was het mij absoluut nooit gelukt hem te achterhalen, want hij reed 31 gemiddeld. We zien het maar als een individuele tijdrit.

De groep groeit (weer)

Zowaar stonden er vanmorgen 5 Dijkridders aan de start. J-W had verplichtingen elders en Paul was niet okselfris. Zelfs Bert had de stoute schoenen na 2 maanden huis, huis, huis weer eens aan durven trekken. Het advies van rustig beginnen sloeg hij nonchalant in de wind, terend op zijn basisconditie.

Met Bert en Harko op kop werd er aardig doorgereden en ging de meter al snel hoog in de 20, tegen de 30. Ondanks de harde wind slaagde meester Wim er in ons huiswerk te overhoren en nieuwe lesstof te onderwijzen. Aan het rood aangelopen hoofd van PdP te zien had hij het soms zwaar, maar gaf geen krimp. Camerabeelden hebben uitgewezen dat het rode hoofd niets met inspanning, maar wel met reflectie van zijn oranje Borettishirt te maken had.

Bij vlagen ging het hard, erg hard. Zeker met klasbak Harko erbij willen we nog wel eens uit de band springen als het bergop gaat (viaduct of zo). In de buurt van Drogeham wees Wim ons het huis van Pieter Weening. Dit vond Harko absoluut ondergeschikt aan het feit dat Doutzen Kroes ook uit deze omgeving komt (Eastermar). ´t Is maar wat je belangrijk vindt.

Op dit punt begon Bert te verlangen naar zijn huis en bad en zo besloten we ongeveer de kortste omweg naar huis te nemen. Dat hij het koersen nog niet is verleerd bleek wel, want hij wist met overmacht 2 sprints te winnen. In de volgende prikkel zullen wij weten of dit niet te veel van het goede was.

Vlak voor het viaduct van Mienscheer drukte Wickie het gas erop en met Wim in zijn wiel knalden ze met 45 de helling op. Met een halve banddikte klopte hij Wickie. De bocht naar Nuis was voor beide niet te maken omdat een andere wielerclub de weg versperde. Rechtdoor dan maar, uitrijden en terug het viaduct op om PdP te achterhalen. Hij reed 100m achter ons en kon op zijn gemak deze bocht wel draaien. Daarna ging bij hem het gas erop en het kostte ons een paar kilometer om op hem in te lopen. Over koersinzicht gesproken.

Nog maar even tot aan Tolbert en dan uitrijdend naar huis.

Statistieken:

65,50km in 2u 21m 35s
snelheid gem 27,8
snelheid max 41,6
hartslag gem 138
hartslag max 172

Zondagprikkel

De bedoeling was vandaag naar of vanaf Leeuwarden te fietsen, maar met het oog op de windkaart liet ik dat plan varen, want 50km alleen maar zijwind leek me niks. Gelukkig wilden Paul en Wim om 9 uur vertrekken voor een rustige rit van 2 uur. Probeerde PdP nog over de streep te trekken, maar die mocht uitslapen.

Korte pijpen en korte mouwen bij 19 graden, het perfecte fietsweer. Ook bijna geen wind en met een viking als reisleider warmden wij rustig op over de Carolieweg met een omweg naar de Haspel. Om aspirant ridder Paul alvast een voorproefje te geven van het echte ridderbestaan vertelde Wim wederom zijn familiegeschiedenis nog even in het kort.

Omdat het een rustige rit was hadden we ook meer tijd de omgeving in ons op te nemen en steeds vaker namen wij ons voor ook te gaan hardlopen..... In Norg omzeilden we tactisch de wegopbreking richting het centrum en zetten we koers naar Lieveren via Langelo.

Vlak voor het bord Peize probeerde Paul een hiaat in zijn nog korte wielercarrière weg te werken door er plotseling als een haas vandoor te gaan. Gelukkig voor de ridders redde Wim deze keer de eer met een banddikte en een klodder snot. In Peize richting Groningen en halverwege er af naar Roderwolde. Dan is het nog maar een stukje richting Leek.

Dit laatste stuk werd wat zwaarder omdat het gelijk Piets weerbericht harder was gaan waaien. Geheel in de stijl van Aart tegen de wind in finishen.
Op de hoek van de Dijklaan en de Windsingel namen we na 50km afscheid van Paul.

Statistieken:

49,99km in 1u 57m 47s
snelheid gem 25,5
snelheid max 31,9
hartslag gem 127
hartslag max 149

Op de Dijklaan keken Wim en ik elkaar eens aan. Was dit het nu echt? Echt niet! En zo besloten we nog een snel rondje Zevenhuizen te doen om toch nog wat druk op onze spieren te voelen. Zo gezegd zo gedaan.
Buiten de Wolveschans ging het gas erop en krap 15 minuten en 8km later stonden we weer op de Dijklaan. Gemiddeld 30,9 en max 36,5. Daar waar we anders honderduit praten werd er hier gezwegen en vooral gewerkt. Toch nog wat zweet op het eind.

Totalen voor deze zondag:

59,94km in 2u 18m 23s

snelheid gem 26,0

snelheid max 36,5

hartslag gem 131

hartslag max 177

Maandagmiddag

Wat doe je op een regen- en stormachtige maandag als je niks te doen hebt terwijl het in Frankrijk het mooiste weer van de wereld is op de Ventoux en er geen buurmannen zijn om mee te fietsen?
Dan kijk je eigenwijs op de buienradar en wacht tot de buien overwaaien.

Ik dacht op het laatste moment PdP nog te strikken, maar die was van zo'n overval niet gediend en vertikte het wederom het zeemleer om de kont te hangen. Fiets geprepareerd en opgestapt voor een rondje Norg.

Tegen de wind en Aarts principes in. Ging prima met een gemiddelde tegen de 30 en een vreselijk hoge hartslag.

Statistieken:

35,21km in 1u 10m 56s

snelheid gem 29,8

snelheid max 40,1

hartslag gem 150

hartslag max 171



Voluit?

Vanavond sprak ik PdP. Hij vroeg of ik nog ging fietsen, zo ja dan waren we met z'n vieren, want J-W en W zouden ook gaan. Toen puntje bij paaltje kwam en er 3 ridders gereed stonden bleek PdP ineens fietsangst te hebben en ging niet mee. Ook het voorstel vast een opwarmrondje te rijden en hem daarna te laten aansluiten kon hem deze keer niet over de streep trekken.

Niets zo lastig als bij windstil weer met z'n 3-en te fietsen. Wim als reisleider op kop en wij er achteraan? 2 man op kop en 1 erachter? Wat was wijsheid. Daar waar het mogelijk was reden we alledrie op kop, maar J-W en W deden het meest.
Telkens als ik met Wim op kop reed piepte J-W ertussen. Sterk genoeg om volgende week voor de 4e keer de Mont Ventoux te beklimmen.

A la Piet Paulusma bekeek Wim het wolkendek en stelde voor om over de oostindischewijk naar Zevenhuizen te rijden waar J-W bij zijn loods de status van de rioleringswerkzaamheden kon opnemen. Van daar af met wat omwegen richting Bakkeveen waar we zonder koffie en appelgebak doorheen stoven. Op verzoek van J-W de smalle paden mijdend. Geen sterke verhalen, alleen even kijken hoe je met de auto het dichtst bij de Freulevijver kon komen.

Door naar Wijnjewoude en Ureterp. Constant het tempo tegen en over de 30 aanhoudend stoven we vlak voor Marum onder de A7 door richting Tolbert. Ongemerkt voerde Wim het tempo op tot tegen de 40km/h. Zelfs het viaduct bij Mienscheer vormde met deze snelheid geen enkel obstakel, geen verval was meetbaar. Over progressie gesproken......

Het laatste stuk naar Tolbert was een eitje en op de rotonde aldaar begon het uitrijden. Direct werder alle mogelijke apparaten geraadpleegd om te kijken naar hartslagen en gemiddelde snelheden.

Niet onaardig voor een doordeweekse woensdag:

44,82km in 1u 27m 57s
snelheid gem 30,6
snelheid max 39,4
hartslag gem 132
hartslag max 166

Zoals gezegd geen sterke verhalen en als je achter J-W en W rijdt hoor je door het windsuizen ook niet wat zij bespreken. Hoe hoger de snelheid hoe groter de verstoring door de wind.