Dijkridder bestormt Ejer Bavnehoj en Himmelbjerg

Vandaag moest het wezen. De hoogste top van Denemarken moest worden bedwongen en omdat een vroegere hoogste top vlak in de buurt ligt, nam ik die in de loop mee. De route lag vast in de Garmin en Astrid zou mij, onderweg naar de boodschappen, in Skanderborg afzetten en vandaar kon ik mijn klus beginnen.
Ik prees mij gelukkig dat ik op het laatste moment nog mijn regenjas in de auto had gegooid, want amper uit de auto begon het te druppen. Nu is een Dijkridder niet bang voor een paar druppen, maar voor de zekerheid hees ik mij wel in het dunne, ademende, polyamide. Dit bleek een goede greep, want ik heb hem de hele rit aangehouden.
Garmin begon al goed door mij de verkeerde kant op te sturen, ik moest maar liefst 8km omrijden om op de goede route te geraken. Met een beetje richtingsgevoel en een schuin oog op de kaart in mijn geheugen verlegde ik de route en kwam al snel in het juiste spoor. Parallel aan de E45 naar het zuiden en dan onder de snelweg door richting Riis. Jawel, J-W is niet de enige met een eigen plaatsnaam, Bjarne heeft er ook één.

De weersomstandigheden waren ronduit vervelend te noemen, af en toe een flinke bui en de wind tussen kracht 5 en 6. Dat betekende dat ik beide beklimmingen tegen de wind in moest doen. Binnen het uur bereikte ik de Ejer Bavnehoj vanaf de zuid-westkant. Die schijnt zwaarder te zijn en levert meer punten op voor het Challenge BIG klassement.

Op de top van Denemarkens hoogste punt staat een in 1924 gebouwde toren van waaraf je een prachtig uitzicht hebt over Jutland. Een kleine lunch bestaande uit een plak ontbijtkoek en een mars gaf mij voldoende energie voor het vervolg van de tocht.

Over de hoogte van deze bult nog het volgende: eigenlijk is het het derde hoogste punt van DK, maar omdat op het hoogste punt van dit land een kunstmatig opgeworpen grafheuvel ligt wordt deze als zodanig niet meegeteld en het tweede hoogste punt ligt 200m van de Ejer Bavnehoj af zodat dit als 1 punt gezien wordt. Daarmee mag de Ejer het hoogste punt genoemd worden.

Na de Bavnehoj stond de Himmelbjerget op het programma. Lang door de Denen als hoogste punt van Denemarken gezien, maar sinds een aantal jaren weet men dat deze daar 23 meter te laag voor is. Wel een mooie klim na een flinke regenbui met hagel. Kan je de Ejer Bavnehoj net als de MV via verschillende routes beklimmen, naar de Hemel gaat er maar 1 weg. Voor de kuiten behoorlijk pittig, maar gemiddeld 1,6% omdat er ook een paar kleine afdalingen in zitten. Ook hier hebben ze er weer een toren gezet voor het uitzicht en eerlijk is eerlijk, het is er prachtig met alle bossen er omheen.

1uur en 6
minuten na de top bij Riis stond ik bijna in de hemel. Restte na een mars en een plak ontbijtkoek de afdaling naar Skanderborg. De marsen en de koek werden overigens door mijn broer vanuit Nederland aangevoerd, waarvoor dank, omdat de koek hier niet te krijgen en de mars hier niet te betalen is (koers 1 op 5).

De rit naar Skanderborg ging overigens vrij voorspoedig. Voor het grootste deel wind in de rug en zon op de kop. Wel koud door die harde wind. Moest alleen iets van mijn geplande route afwijken omdat een deel tussen Skanderborg en Odder over de vrij smalle hoofdweg gaat en daar behoorlijk snel gereden wordt. Derhalve niet veilig voor een ridder op zijn aluminium ros. Onderweg moest ik nogmaals van mijn route afwijken vanwege werk aan de weg. Als de Denen aan het asfalteren zijn, gooien ze er scherp grind op en daar waagt Wickie zich niet aan met als gevolg dat ik zo'n 5km extra op de teller zette.
Het laatste stuk naar huis kon ik verschrikkelijk hard doorzetten, vals plat naar beneden en wind in de rug maakten er 52km/h van. De auto die achter mij reed durfde er niet langs. Na bijna 100km wachtte de beloning en 2 claims in het Challenge BIG-klassement.

Niet meegenomen vanuit Nederland, maar in een Deense slijterij op de kop getikt.

Statistieken:

98,66km in 3u 49m 42s
snelheid gem 25,8 km/h
snelheid max 57,4 km/h
hartslag gem 146 bpm
hartslag max 164 bpm
verbruikt 3238 kcal
hoogtemeters 958

There is something rotten...

Inderdaad: in the state of Denmark.Met een regenkans van 65% maakt een Dijkridder zich nog niet echt druk. Boven de 90 blijft de fiets binnen en de ridder in bed. Vandaag dus niet.

Ergens in de buurt van Odder ligt de prachtige plaats Horsens. Een goeie scrabbelaar heeft direct in de gaten dat dit het anagram van Horssen is. Zou J-W in de verte nog deens bloed hebben en afstammen van de vikingen?
In ieder geval had ik vandaag een rit naar Horsens in de Garmin gezet en vertrok onder een grijs wolkendek en tegen de wind in. Van regen echter nog geen spoor. Wel van de Giro, Horsens-Horsens was de derde etappe in de editie van dit jaar. Daar waar de etappe langs ging ligt mooi en strak asfalt.

Na een kilometer of 15 begon het licht te spetteren en vlak voor Horsens regende het al behoorlijk. Terugkeren zou hetzelfde zijn als doorrijden dus een keuze was er eigenlijk niet. De route werd vervolgd en niet meer droog. Ondanks de regen blijft het een prachtig gebied en kon ik tussen de druppen door toch behoorlijk wat van de omgeving meekrijgen. Na 2 uur en 2 min was ik weer thuis.

Statistieken:
56,09km in 2u 2m 1s

snelheid gem 27,6
snelheid max 54,1
hartslag gem 142
hartslag max 157

Boven Odder

Vandaag geen pittige training of lange rit, maar met Astrid een rondje boven Odder. We reden een deel van "Climbing the hills", een op de kaart uitgezette rit in de omgeving van Odder.

Auto geparkeerd in Astrup, want bij een kerk is altijd plaats. Lekker in de schaduw, de fietsen geprepareerd, kaart goed gevouwen en bepaald welk deel van de route we wilden rijden. Zoals voortdurend deze week in Denemarken blijft het maar mooi weer. Weinig wind en weinig wolken.

Ook hier weer prachtige uitzichten en mooie wegen. Het ging ook mooi.

Vervelend was alleen dat de kaart niet overal even duidelijk was en we een paar keer omreden. Mocht de pret niet drukken. We maakten geen al te grote ronde en na ruim 10km en 129 hoogtemeters stonden we alweer bij ons startpunt.



Ventoux Visioenen

Vanmorgen rond prikkeltijd vertrokken. Nu eens niet met de kaart in de achterzak maar met een degelijk voorbereide route op de Garmin. Met de bijzonder gedetailleerde kaart van Openfietsmap op de laptop had ik een rondje Skanderborg gecomponeerd van 70km en in de Garmin geschoten. Eenmaal op weg bleek dat een goede reisgenoot en zoals dat wel vaker gaat met partners onderweg waren we het ook wel eens oneens. Soms zat Garmin er naast en moest ik een U-bocht maken om weer op het goede pad terecht te komen. Waaruit maar weer eens blijkt dat we niet altijd door onze eigen schuld van het goede pad afdwalen.

Het weer blijft hier doorlopend goed, hoewel het iets harder waaide dan zondag. Graadje of 23 en prachtige uitzichten over de graanvelden. Mooi glooiend en vanaf Dyngby naar Skanderborg gaat het bijna alleen maar naar beneden. Goed voor het gemiddelde, want toen ik dit vlak voor Skanderborg

controleerde was het ruim boven de 30. Ik zou die 70 km in 2 uur en 20 minuten afraffelen.

De harde waarheid werd even anders, want nog maar net Skanderborg uit werd het steiler en even buiten Stilling kreeg ik zowaar Visioenen van de Ventouxbeklimming. Als je het graan uitwisselt voor lavendel is het plaatje compleet. Garmin gaf 9% aan en dat voelden de kuiten. Ondanks het prachtige uitzicht moest ik behoorlijk aan de bak en was blij dat ik boven was. Gelukkig had Maurits mij nog een banaan in de handen gedrukt en kon ik mijn tekort direct aanvullen.

Even verderop lag prachtig asfalt, alsof het er net voor mij was neergelegd. En inderdaad, 500 meter verderop stond ik tot mijn velgen in het warme asfalt en kon ik het nieuwe profiel van de banden schrapen.

Vol goede moed de aanwijzingen van Garmin opvolgend belandde ik in het futuristische Marslet. In een van de buitenwijken dacht ik terug te gaan in de tijd en in de jaren 50 terecht te zijn gekomen in het Tativille uit Mon Oncle van Jacques Tati. Zo abstract gebouwd.

Bovendien waren ze ook hier aan het werk aan de weg zodat ik mij een veldrijder voelde, met de fiets op de schouder al klunend over de keien. Van omleidingen hebben ze hier nog nooit gehoord.

Via Malling en Beder Malling naderde ik al snel de kust en kon ik de Lille Belt al zien liggen, hier omgedoopt tot Saksild Bucht. Toen was het nog maar een stukkie naar "huis".

Statistieken:

71,66 km in 2u 45m 19s

snelheid gem 26,0

snelheid max 52,5

hartslag gem 146

hartslag max 167

Deense prikkel

Omdat er op de Dijklaan deze dagen niets te beleven valt op wielrengebied, moest ik mijn heil ergens anders zoeken. Daarom met de auto vol, dakkoffer erop en 2 fietsen op de drager naar Denemarken vertrokken. Nog niet halverwege begon de ellende al. Hamburg is geen knooppunt, maar een Gordiaanse knop in het duitse wegennet. Kostte ons meer dan 2 uur om door de Elbetunnel te komen terwijl de optie over Lübeck ons nog meer vertraging op zou leveren. Maar goed, eenmaal over de Deense grens kwam het vakantiegevoel al rap over ons en even over zessen konden wij ons tijdelijk onderkomen betreden.
Prachtig huis en prachtig weer. Zo ook vanmorgen toen ik onderweg naar de dagelijkse boodschappen veel wielrenners tegenkwam. Meer dan in andere jaren. Dit vroeg er bijna om om ook even op de fiets te stappen.

Tegen 2 uur vanmiddag stond alles gereed en verliet ik Dingby, om via Hölken en Spöttrup op het schiereiland Alrö terecht te komen. Jutland heet niet voor niets de graanschuur van Denemarken en met al het bijna rijpe graan op de akkers ziet het er hier schitterend uit. Niets is hier ook vlak en daar is het om te doen: heuvels rijden. Met enkele pittige kuitenbijters van een % of 6 reed het niet onaardig. Prachtig weer, 25 graden en een prachtige omgeving.

Vanaf Alrö over Falling en Odder weer naar "huis".

Speciaal voor KloosterJan wil ik nog even een misvatting over Vikingen uit de weg ruimen. Zij komen wel uit het hoge Noorden (Noorwegen, Zweden enz.), maar dit gebied werd in die tijd volledig beheerst door de Denen, vandaar.

Niet alleen goed asfalt, maar er zijn hier in de omgeving ook een groot aantal uitgezette ATB-routes. Komt mooi uit als je een race en een ATB bij je hebt.

Statistieken:

50,88km in 1u 49m 40s
snelheid gem: 27,8
snelheid max: 45,9
hartslag gem: 144
hartslag max: 160

De Steen der Wijzen

Vanmorgen 3 Dijkridders op de fiets voor de prikkel. Wim wilde naar Diever, dus gingen wij naar Diever.
Omdat Wim altijd de mooiste routes weet behoren we ook naar hem te luisteren onderweg, maar vanmorgen zaten er wat kinken in de kabel waardoor links rechts werd en andersom. Eenmaal op het goede spoor kon er weer tempo gemaakt worden en het moet gezegd worden J-W verkeert in een bloedvorm.
Daar waar Wim en Wickie met z'n tweeën het kopwerk deden (dachten ze) bungelde J-W ineens een tiental meters achter ons, ook kopwerk verrichtend. Later werd duidelijk waarom.

Tot voorbij Ravenswoud en Appelscha ging het in een redelijk snel tempo en met een klein beetje tegenwind schoten we aardig op. Ook de zon deed z'n werk uitstekend.
Eenmaal Appelscha voorbij nam J-W de kop en voerde langzaam het tempo op. Even probeerde ik over te nemen, maar tegen het geweld van J-W konden Wim en ik niet op. Boven de 35 en hij ging maar door. Goeie genade wat kan die buurman fietsen! In de bossen vlak voor Diever kon ik overnemen en het tempo goed hoog houden en dan is het jammer dat Diever alweer zo dicht bij is.

Eenmaal aan de koffie in Diever ontlokten wij hem de volgende uitspraak:

"Ik ben nog nooit zo sterk geweest!" 

Het was te merken, want na de koffie wilde hij rustiger aan doen. Dat hebben we gemerkt. Net waren we Diever uit of het gas ging er weer op, alsof er geen rustig tempo bestond. Wim kon aardig volgen en nam ook regelmatig d ekop, wat mij in eerste instantie niet lukte. In het wiel iets herstellend kon ik later beter overnemen en stoven we makkelijk boven de 30 richting Leek.

Via Wapse, Doldersum en Wateren weer door Appelscha naar Fochteloo. Mooie rechte stukken waar het tempo weer boven de 35 kwam. J-W het meest op kop. Dat het gemiddelde niet ver boven de 30 uitkwam lag aan de vele "langzame" fietsers en hardlopers waar wij telkens voor in de remmen moesten.

Even buiten Haulerwijk werden we door Wim tot stoppen gemaand om iets bijzonders te kunnen zien. De zogenaamde weersteen bij zijn broer in de tuin.

 'Deze steen van enkele 10 tallen cm doorsnede komt uit Mohexiang (Noord China) en heeft bijzondere eigenschappen. Hij hangt aan een ketting van ongeveer 2 m lang 20 cm boven de grond. 

De ketting zit vast aan drie palen gemaakt van de houtsoort Prunus Serotina.

Nu was het mooi genoeg geweest, het weer nog steeds uitstekend en het tempo weer enorm. Na de brug van Zevenhuizen uitrijden en naar huis.

Statistieken:

87,64km in 2u 58m 33s

snelheid gem 29,4

snelheid max 43,2

hartslag gem 149

hartslag max 180

Ontspanning voor een prikkel

Met de zware zondagochtendprikkel in het vooruitzicht moest er toch even ontspannen worden. Daarom besloot een aantal Dijkridders de zinnen wat te verzetten aan de waterkant. Een viertal kinderen mee en 2 hengels. Het beloofde een mooie middag te worden.
Lekker zitten in de zon, filosoferend over het leven en een half oog op de dobbers......

'Hij snuffelt eens aan jouw deeg en je dobbertje gaat bewegen

De spanning is bijna ten top gestegen want je hebt beet'

                                                                                (c) Leen Jongewaard

Onder leiding van WGH, niet te verwarren met WGvdH, hoewel hij net zoveel of meer te vertellen heeft werden er in korte tijd een stuk of 4 mooie vissen uit het water getakeld. Visioenen van heerlijk geurende vissen op de BBQ spookten door mijn hoofd, edoch moest al het gevangen spul worden teruggezet op straffe van uitsluiting van de prikkel. Na het terugzetten kregen wij nog een korte introductieles visserslatijn: wie vangt de grootste vis?

Morgen toch maar weer op de fiets.

Statistieken:

hengels: 2

vissers klein: 4

vissers groot: 2

vissen groot: 4

vissen klein (aas): 12

schaatsenrijders: 3