Samm Alone

Was het 2 weken geleden samen met PdP nog een rondje Cheers met Sam Malone, vandaag was het geen Cheers en Samm Alone. PdP verkeert in de gelukkige omstandigheid dat hij op de giga patserbak van zijn zwager mag passen. Je weet wel heule grote wielen, heul breed en een gasgestookte 8-cilinder met 360pk onder de klep. En dan ga je op zondag natuurlijk touren en niet tacxen.

Dus single Wickie maakte zijn rondje in alle rust bij de tv op de werkbank. Wellicht later deze week in de avondetappe weer samen met PdP.

Cheers

Vanmorgen 10 uur stipt: Bios De Poel is geopend. Vandaag duiken we het verleden in en kijken een stuk of wat afleveringen van Cheers. PdP heeft ze allemaal en we zijn met nummer 1 begonnen. A trip back to memory lane.
Na anderhalf uur was het mooi genoeg en werd Cheers ingeruild voor de keiharde werkelijkheid.

Zontacx

Daar waar het tot ongeveer een week of twee geleden 's avonds altijd donker was in de garage van nr45 gebeurt het nu regelmatig dat er licht brandt. Nieuwsgierig als ik ben opende ik de deur en trof daar PdP op zijn Tacx. Op de werkbank een TV, harde schijf eraan gekoppeld --> films on demand. Brede grijns en een plaat zweet op z'n hoofd. "Heb wat achterstand in te halen" zo meldde hij: "Wil zondag niet voor je onderdoen!"

En zo geschiedde. Zondagochtend 10 uur in garage nr45 twee Tacxende buurmannen. Bijna twee uur trappen en films kijkend. Conditie opdoen voor de AGR.

Wordt vervolgd...

Door weer en wind naar Assen

Verjaardag in Assen en het weer leek goed vandaag, dus..... Fiets klaargezet, pak aan en voldoende proviand voor onderweg. Scheen inderdaad het zonnetje vanmorgen lekker tijdens het wielen wisselen want winterbandentijd, na het middaguur werd het steeds slechter. Tegen de tijd dat ik wilde vertrekken miezerde het en liep ik vertraging op omdat mijn bril in geen velden of wegen te vinden was.
Eenmaal onderweg was het voor Zevenhuizen al pittig nat en in combinatie met de redelijk harde wind tegen niet echt een mooie fietsdag. Onder deze omstandigheden kon het alleen maar beter worden en inderdaad voor De Haspel begon de zon te schijnen en ging de wind iets liggen.

Het werd een rustige rit en op de brug van Veenhuizen heb ik mijn zadel nog iets hoger gezet omdat het gevoelsmatig wat minder lekker reed. Het hielp en ook de rugwind zodat ik Assen snel naderde. Gelukkig wist ik de weg, want Garmin liet hier nogal wat steken vallen en probeerde mij te verleiden tot een hoop U-turns.

Na 1 uur en 15 min bereikte ik mijn eindbestemming en werd onthaald met koffie en ...... gebak.

Het Tacx-seizoen is geopend

Met deze veelzeggende woorden twitterde PdP vanmorgen zijn volgers. Vanwege de harde wind dreigde ons rondje vanmorgen te verwaaien, maar de garage van Wickie bracht uitkomst. Daar waar wij normalerwijze pas in januari de tacxen gereedmaken hebben we dat nu al gedaan.
Om 10 uur begon Wickie en om kwart voor 11 voegde PdP zich bij hem om samen nog een uurtje te trappen. Gewoon om er weer even in te komen en het gevoel weer in de benen te hebben.
Vandaag met de analoge zenders van Ziggo, volgende week films on demand.

Wordt vervolgd.......

Ingeschreven voor de AGR (SdP, PdP en WdV) en hotel geboekt. Nu nog wachten op de bevestiging van het hotel en uitslag van de AGR loterij.

Van Poel tot Poel

Zondag 4 november: Schoonoord of Schoonloo zou het worden op de ATB,maar uiteindelijk was het alleen WGH die zondagochtend de stoute clickers aantrok om de elementen te trotseren. Zo trof ik hem om 12 uur bezweet en onder de modder aan voor nummer 47 toen ik mijn fiets stond te prepareren voor een rit met PdP.
Wim had zijn 50 km er weer opzitten. Een rustig ritje volgens hem om zijn geblesseerde hamstring wat rust te geven.....

Even na twaalven startten PdP en ik onze rit op de race richting Leekstermeer. P had van Harko gehoord dat er een nieuw fietspad via Roderwolde naar Eelde zou lopen en dat wilden we uitproberen. Konden we mooi de route verkennen naar de werkgever van P zodat hij iedere dag op de fiets daar naar toe kan.

Ik was zeer benieuwd naar dat nieuwe fietspad. In mijn jonge jaren fietste ik van Roden naar Groningen om er enig technisch onderricht te krijgen en op basis daarvan een carrière te kunnen starten waarmee ik de wereld zou veroveren. Dus... Mooi langs het Hoofddiep over de brug naar Roderwolde. Goed weer, weinig wind en niet te snel, want uiteraard zou dit een rustige rit worden. Er kwam veel, maar nog steeds geen nieuw fietspad en toen we uiteindelijk bij de weg van Peize naar Groningen stonden had ik nog niets nieuws gezien anders dan een nieuwe laag asfalt. Zou Harko dat bedoeld hebben? P wist het ook niet en dus fietsten wij verder richting Corpus den Hoorn.
Voor de deur van P's werkgever klokten wij precies 16,2 km in 40 minuten. Met de auto in de file doe je er 's middags terug langer over. Daarover niet getreurd en verder richting psst psst Hoornse Plas om via Eelde, de buitenwijken van Peize, Altena en Lieveren over Roden huiswaarts te keren.

Genoeg te zien en genoeg om over te praten. Stiekem ging het ook steeds sneller, telkens een half wieltje voor elkaar willen rijden. Bij 30 zijn we gestopt. Ondanks de dreiging in de verte bleef het droog en redelijk zonnig. Na 42km en ruim anderhalf uur waren we terug.

Statistieken:
42,38km in 1u 40m 22s
snelheid gem: 25,3
snelheid max: 33,1
hartslag gem: 144
hartslag max: 159

Wie verre reizen maakt...

Kan veel verhalen. Zo ook Wim die vandaag behoorlijk op zijn praatzadel zat.

Vanmorgen om 9 uur (we hadden een uur extra) met z'n drieën vertrokken met onbekende bestemming. Omdat Wickie rond half 12 terug moest zijn vanwege een schaaktoernooi werd besloten richting Bakkeveen te koersen en onderweg wat bospaden te annexeren. We reden tenslotte op de ATB's en konden zo het materiaal eens testen. Vergeefs wachtten we nog op PdP en Michiel, heel misschien Paul en Bert (die later berichtte dat hij zich had verslapen), maar niets van dat alles.

Het werd een prachtige rit. Stralend weer, niet te veel wind en tintelend koud. Eerst een stuk verhard, maar al gauw wisten J-W en ik weer waarom Wim alle paadjes door het veld kent. Uit het veld door Allardsoog bij Bakkeveen de heide op. Voor ons bekend terrein, maar altijd erg mooi fietsen. Waarom wij uiteindelijk bij de Freulevijver terecht kwamen weten we niet. Het lijkt een beetje op een misdadiger die altijd terug gaat naar de plaats van het misdrijf. Na enig hengelen peuterden J-W en ik de waarheid uit Wim. Hij blijkt nog een ander verborgen talent te hebben, dat van schrijver. Zo heeft hij mee geschreven aan de laatste show van Freek de Jonge en een aantal van zijn oude grappen nieuw leven ingeblazen. Het grootste deel van Wims bijdrage is aan de oever van de Freulevijver geschreven en reden wij er alleen maar langs zodat Wim ons het kon vertellen.

Nog maar nauwelijks terug op de fiets of Wim vertelde dat er in de buurt ook nog een oude schans lag. Nu rijd ik elke dag naar Bad Nieuweschans en kom dan langs de afslag Oudeschans, maar die heeft er niets mee te maken. Het is een oud verdedigingswerk midden in het bos dat eens moeras was. Vanuit de lucht is het goed te zien.

Na nog wat omzwervingen en bulten onderweg mooi op tijd thuis voor het schaaktoernooi. Zware klus voor Wickie op het eind, hij ontbeert klikpedalen op zijn ATB en moet dus meer energie leveren om zijn pedalen rond te krijgen.

Vanmiddag bericht van PdP dat hij solo gereden had op de race, 38km in krap anderhalf uur is ook bijna 26 gemiddeld.

Niet voor al het mooie in of uit de natuur hoeven wij op pad te gaan, dit blad lag gewoon op de oprit.




Statistieken:

46,56km in 2u 19m 22s
snelheid gem: 20,0
snelheid max: 33,5
hartslag gem: 151
hartslag max: 169

Nog een rondje Ameland

Mooi weer op de donderdagochtend. Een zonnetje dat op doorbreken staat en weinig wind. Ingrediënten genoeg om op de fiets te stappen.

Uiteraard met de wind mee over het strand en er tegen in terug.

Even buiten Ballum door het bos en dwars door de duinen het strand op. Met de wind mee en helemaal niet koud, dus kon de jas uit. Net voorbij Buren van het strand door de duinen Buren in en vervolgens naar Nes. Daar met een omtrekkende beweging naar de duinen en door het bos richting Ballum. daar weer door het eerder genoemde bos naar het fietspad langs de duinen richting de vuurtoren van Hollum, maar halverwege terug naar Ballum en huis.

Op de terugweg toch nog een flinke regenbui, maar bijna thuis en daar regent het warm water.

25,02km in 1u 9m 23s
snelheid gem 21,6
snelheid max 40,7

Kleine fietsen, kleine Helden

Daar waar er in Leek keihard gewerkt wordt het materiaal voor aanstaande zondag gereed te hebben en er zelfs compleet nieuwe fietsen aangekocht worden, is er op Ameland tijd voor ontspanning.

In de ZenHut is het een drukte van jewelste. The American Eagle ligt compleet uit elkaar en als we de berichtgeving mogen geloven is er door de tijdsdruk zelfs geen tijd voor koffie.



















Vanmiddag met vrouw en kinderen op de fiets een "klein" rondje Ameland gedaan.Wat voor ons als  volwassenen een makkie is, is voor die kleine snuiters een monsterklus. Ze moeten het maar doen met die kleine trappers en op die kleine wielen. Aan het eind van de rit natuurlijk de beloning in de vorm van spelen in de speelboerderij. Vlak voor het eten nog even heen en weer naar het strand (op de fiets) en na het eten direct onder zeil. Om half 8 was de rust dus weer gekeerd.

Later op de avond maakte ik uit een van de 45 gemiste apps op dat HK gezwicht is voor het betere terreinwerk getuige zijn nieuwste aanschaf.

Zoals gewoonlijk weten we dat J-W al z'n materiaal voorteffelijk op orde heeft en hij zwijgt nu dus in alle talen. Zijn cyclohybride is er klaar voor. 

PdP werd vandaag op Schiphol gesignaleerd en het vermoeden bestaat dat hij terug is van een buitenlandse trainingsstage. Hij zal het nuttige met het aangename verenigd hebben en en passant nog wat appels gescoord hebben. 

De Viking rijdt zondag niet mee, verplichtingen elders, zo luidde zijn app.

Vandaag geen statistieken, de Garmin lag aan de reanimatie en de hartband thuis (op 47). Bij elkaar 12km gefietst, 8,3 voor het rondje en 3,7 heen en weer naar het strand.

Wordt vervolgd...

Prikkel op Ameland

Vanmorgen in alle vroegte stond ik in de haven van Nes de aankomst van de boot uit Holwerd af te wachten in de hoop dat er wat Dijkridders af zouden rollen. IJdele hoop, want zij reden de ronde van het Ronostrand. Daarom maar alleen een rondje eiland gereden. Gestart tegen de wind in om met de wind mee over het strand te jagen.

Oorsponkelijk was het pan om bij Nes door te steken naar het strand, maar al fietsend wilde ik steeds verder zodat ik uiteindelijk bij Buren de duinenrij kliefde en op het strand terechtkwam. Vlaggen strak aan de mast, mooie witte koppen op de golven en niet geheel onbelangrijk de wind in de rug naar Ballum.

Over de vloedlijn gaat het hard en op het hoogtepunt zelfs boven de 40. Af en toe moest er hard gewerkt worden door het slik en opgewaaid zand wat de gemiddelde snelheid niet ten goede kwam. Uiteindelijk iets meer dan een uur gefietst. Het was de eerste keer dit seizoen en rijder en fiets moesten weer aan elkaar wennen.

Statistieken:

20,94km in 1u 8m 5s

snelheid gem: 18,5

sneheid max: 41,5

Afsluiting TFC seizoen

Al eerder aangekondigd op de mail, deze zondag zou de traditionele afsluiting van het TFC seizoen plaatsvinden. Een enkeling had de opmerking: "Welk seizoen?" al laten vallen om te benadrukken dat tegenwoordig de seizoenen wel erg gemakkelijk en ongemerkt in elkaar overgaan.

Edoch, om 08uur50 stonden J-W en ik paraat op de Dijklaan om ons per fiets te melden bij het SportCentrum Leek vanwaar om precies 9 uur vertrokken zou worden. Daar aangekomen telden wij 12 mannen, 2 Dijkridders en 10 TFC-ers. Bij de hertelling werd ontdekt dat de 2 Dijkridders ook TFC-ers zijn en het totaal dus naar 10 teruggeschroefd werd.

Vanwege het ontbreken van roze in het peloton zou het tempo hoger liggen dan aanvankelijk gepland en kon de fietskeuze van J-W wel eens verkeerd uitpakken.

Sander wees ons de weg en zeer voorspoedig, want voor de wind, vlogen wij via Tolbert en Midwolde om het Leekstermeer heen naar Roderwolde. Richting Roden, langs de golfbaan en door Altena. Hier merkte iemand op dat het verdacht veel leek op de openingsrit van het seizoen, en dat was ook zo.
Door de steeds sterker wordende wind moesten we behoorlijk in de reserves om op tijd in Norg te zijn. Af en toe ging het erg hard, maar na een uur en 6 minuten konden we toch aanschuiven voor de koffie.

Na de koffie nog een flink stuk tegen de wind, maar na Haulerwijk draaiden we van de wind af en ging het in een mooi tempo richting Leek. De race kan op de beugel en de ATB van de haak Vogende week op Ameland de vuurdoop.

Alle TFC-ers en Dijkridders dank voor dit seizoen.

Als je maar een verhaal hebt

Dat was vandaag de rode draad tijdens de prikkel.

Tijdens de voorbereidingen gisteravond de constatering dat mijn achterband plat stond en gelijk vervangen diende te worden vanwege scheurvorming. Met een paar druppen olie en de genoemde binnen- en buitenband stond de CAAD9 er weer prima bij.

Vanmorgen slechts 3 Ridders die wind en kou trotseerden met WH als reisleider. Hij stelde voor richting Norg te vertrekken en vandaar over Ravenswoud terug naar Leek te gaan. Prima plan voor 2 uur fietsplezier en Wim weet overal de weg.

Nog maar net onderweg en het onderwerp was al Moszkowicz waarbij de uitleg van een echte advocaat bijzonder welkom was. Van recht naar mooie verhalen is slechts een kleine stap en JW vertelde een prachtig relaas van een fietstocht naar Barcelona met oversteek per schip naar Italië en over de Alpen terug naar Nederland. Vanwege de slechter wordende weersomstandigheden in de Alpen kreeg de betreffende fietser overal gratis onderdak en eten. Waarop WH met de briljante uitspraak: "Het gaat er niet om of het waar is, als je maar een verhaal hebt." kwam.

Al fietsend door de prachtige omgeving van Norg en elk verhaal toetsend aan de stelling van Wim zetten wij koers naar Veenhuizen. Halverwege Huis ter Heide en Veenhuizen werd bij ons aangehaakt door 2  snelheidsmaniakken die ons tempo toch te laag vonden en er al snel weer vandoor gingen. Even later haalden wij een dame in die ons tempo wel goed vond en die een flink aantal kilometers met ons opreed. De altijd goedgebekte Wim werd hier kennelijk wat nerveus van want hij bleef stug voor zich uitkijkend aan de kop van de koers rijden waardoor Wickie met de dame het gesprek gaande hield.
Nu behoor je een dame niet naar haar leeftijd te vragen, maar gelukkig liet zij zich die zelf ontvallen. Het moet gezegd, maar een diepe buiging voor deze bijna 61-jarige renster die makkelijk meereed (het ging op dat moment boven de 30).

Vlak voor Ravenswoud ging zij links naar Smilde en wij rechts naar Appelscha. Hierdoor kreeg JW zoveel inspratie dat hij de sprint bergop om het bordje Ravenswoud wist te winnen. Waar het aan de achterkant van het peloton over ging weten WH en J-W nog steeds niet en Wickie heeft het verhaal. Vanaf dat moment tierden jalouzie en afgunst welig in de kopgroep. Vragen, veel vragen die vooral onbeantwoord zullen blijven.

De laatste 25km waren loodzwaar. Het was harder gaan waaien terwijl de krachten na anderhalf uur aan het afnemen waren. Nog net geen afzien en elkaar beurtelings uit de wind houdend kwam Leek in zicht.

Let niet op het manco in de route. Dit betreft een experiment met de Garmin waarbij we de snelheid onder de 25km/uur niet vastleggen. Dit is een idee van PdP om zo altijd met een gemiddelde van boven de 25 te kunnen rijden. De andere kant van het verhaal is dat ik na een druppelpauze vergeten ben mijn Garmin te starten en daar pas na een kilometer of wat achterkwam.

Komend weekend, waarschijnlijk op de zondag, de afsluiting van het TFC-seizoen met een gezamenlijke rit. Onderweg natuurlijk koffie met appelgebak, een van de Dijkridders overgenomen traditie.

Voor meer nieuws over de TFC: http://www.tfcwesterkwartier.nl

Inderdaad: zondagochtend 0900 vertrek vanaf Sportcentrum Leek, een route van ca 65km (bij 25 gemiddeld) en een koffiepauze in Norg.

Een prachtige zondag

Vanmorgen slechts met z'n drieën. Ondanks prachtig weer met een redelijke wind was de opkomst minimaal. We vertrokken richting Lettelbert met een omweg en vandaar naar de Hoornse Plas. Schitterend is het daar en met zulk zonnig weer is het genieten geblazen. Over de moppen en uitspraken van Wim hebben we het niet, het zou hem in diskrediet kunnen brengen.

Na de Hoornse Plas en een korte druppelpauze koersten we door Peize, Lieveren en Roden door de "polder" naar huis.

Statistieken:

57,22km in 2u 16m 15s
Snelheid gem 25,3
snelheid max 46,7
hartslag gem 134
hartslag max 167

Er valt niets te melden

Vanmorgen met 4 Dijkridders vertrokken en met 4 Dijkridders veilig aangekomen.

53,48km in 2u 1m 10s
snelheid gem 26,5
snelheid max 40,9 (bij de diskwalificatie van de sprint in Nieuw Roden)
hartslag gem 129
hartslag max 159

Prikkel met gescheiden wegen

Vanmorgen maar liefst 5 ridders bij de dijk, de zesde naar Amsterdam alwaar de zevende supporterde, de achtste had gisteren een wedstrijd (3e) en nummer 9 bleef in bed omdat er regen op komst zou zijn. Zowaar een goede rolverdeling.

Wim heeft last van een hamstringblessure dus werd het anderhalf uur rustig richting Bakkeveen voor appelgebak en koffie. Die rust kwam KloosterJan goed uit, want hij wil langzaam naar de 27 gemiddeld. Paul vond alles prima, want die rust nog uit van zijn expeditie naar de Vogezen. Aldus met PdP en Wickie voorop pedaleerden wij langs de restanten van de Jonkersvaartse gondelvaart en zigzigden op aanwijzen van Wim steeds verder bij Bakkeveen vandaan. Plots begon KloosterJan zich dingen te herinneren en dacht dat wij naar de Freulevijver reden, alleen gaf Wim sein voor rechtdoor. Uiteindelijk kwamen wij toch via de kortste omweg bij de Freule aan alwaar een Pinkelpause ingelast werd.

Terwijl WGH zijn donatie aan de natuur deed maakten de andere ridders wilde plannen voor het leggen van asfalt op de vijver en het bouwen van appartemenetencomplexen midden in het bos. Gelukkig moesten wij verder en in Bakkeveen lonkte de taart. Echter... appeltaartcafé gesloten en even verderop ook geen gezellige uitspanning zodat we toch waren aangewezen op De Drie Provinciën. Door deze escapades kwam Wickie in tijdnood zodat bij Allartsoog 4 ridders rechtdoor gingen en 1 ridder linksaf.

Wederom een prachtige rit, voor Wickie wel wat vlak na zijn Deense avonturen, met weinig wind en volop zon.

Statistieken:

47,95 km in 1u 51m 59s
snelheid gem 25,7
snelheid max 35,9
hartslag gem 129
hartslag max 173

Dijkridder bestormt Ejer Bavnehoj en Himmelbjerg

Vandaag moest het wezen. De hoogste top van Denemarken moest worden bedwongen en omdat een vroegere hoogste top vlak in de buurt ligt, nam ik die in de loop mee. De route lag vast in de Garmin en Astrid zou mij, onderweg naar de boodschappen, in Skanderborg afzetten en vandaar kon ik mijn klus beginnen.
Ik prees mij gelukkig dat ik op het laatste moment nog mijn regenjas in de auto had gegooid, want amper uit de auto begon het te druppen. Nu is een Dijkridder niet bang voor een paar druppen, maar voor de zekerheid hees ik mij wel in het dunne, ademende, polyamide. Dit bleek een goede greep, want ik heb hem de hele rit aangehouden.
Garmin begon al goed door mij de verkeerde kant op te sturen, ik moest maar liefst 8km omrijden om op de goede route te geraken. Met een beetje richtingsgevoel en een schuin oog op de kaart in mijn geheugen verlegde ik de route en kwam al snel in het juiste spoor. Parallel aan de E45 naar het zuiden en dan onder de snelweg door richting Riis. Jawel, J-W is niet de enige met een eigen plaatsnaam, Bjarne heeft er ook één.

De weersomstandigheden waren ronduit vervelend te noemen, af en toe een flinke bui en de wind tussen kracht 5 en 6. Dat betekende dat ik beide beklimmingen tegen de wind in moest doen. Binnen het uur bereikte ik de Ejer Bavnehoj vanaf de zuid-westkant. Die schijnt zwaarder te zijn en levert meer punten op voor het Challenge BIG klassement.

Op de top van Denemarkens hoogste punt staat een in 1924 gebouwde toren van waaraf je een prachtig uitzicht hebt over Jutland. Een kleine lunch bestaande uit een plak ontbijtkoek en een mars gaf mij voldoende energie voor het vervolg van de tocht.

Over de hoogte van deze bult nog het volgende: eigenlijk is het het derde hoogste punt van DK, maar omdat op het hoogste punt van dit land een kunstmatig opgeworpen grafheuvel ligt wordt deze als zodanig niet meegeteld en het tweede hoogste punt ligt 200m van de Ejer Bavnehoj af zodat dit als 1 punt gezien wordt. Daarmee mag de Ejer het hoogste punt genoemd worden.

Na de Bavnehoj stond de Himmelbjerget op het programma. Lang door de Denen als hoogste punt van Denemarken gezien, maar sinds een aantal jaren weet men dat deze daar 23 meter te laag voor is. Wel een mooie klim na een flinke regenbui met hagel. Kan je de Ejer Bavnehoj net als de MV via verschillende routes beklimmen, naar de Hemel gaat er maar 1 weg. Voor de kuiten behoorlijk pittig, maar gemiddeld 1,6% omdat er ook een paar kleine afdalingen in zitten. Ook hier hebben ze er weer een toren gezet voor het uitzicht en eerlijk is eerlijk, het is er prachtig met alle bossen er omheen.

1uur en 6
minuten na de top bij Riis stond ik bijna in de hemel. Restte na een mars en een plak ontbijtkoek de afdaling naar Skanderborg. De marsen en de koek werden overigens door mijn broer vanuit Nederland aangevoerd, waarvoor dank, omdat de koek hier niet te krijgen en de mars hier niet te betalen is (koers 1 op 5).

De rit naar Skanderborg ging overigens vrij voorspoedig. Voor het grootste deel wind in de rug en zon op de kop. Wel koud door die harde wind. Moest alleen iets van mijn geplande route afwijken omdat een deel tussen Skanderborg en Odder over de vrij smalle hoofdweg gaat en daar behoorlijk snel gereden wordt. Derhalve niet veilig voor een ridder op zijn aluminium ros. Onderweg moest ik nogmaals van mijn route afwijken vanwege werk aan de weg. Als de Denen aan het asfalteren zijn, gooien ze er scherp grind op en daar waagt Wickie zich niet aan met als gevolg dat ik zo'n 5km extra op de teller zette.
Het laatste stuk naar huis kon ik verschrikkelijk hard doorzetten, vals plat naar beneden en wind in de rug maakten er 52km/h van. De auto die achter mij reed durfde er niet langs. Na bijna 100km wachtte de beloning en 2 claims in het Challenge BIG-klassement.

Niet meegenomen vanuit Nederland, maar in een Deense slijterij op de kop getikt.

Statistieken:

98,66km in 3u 49m 42s
snelheid gem 25,8 km/h
snelheid max 57,4 km/h
hartslag gem 146 bpm
hartslag max 164 bpm
verbruikt 3238 kcal
hoogtemeters 958

There is something rotten...

Inderdaad: in the state of Denmark.Met een regenkans van 65% maakt een Dijkridder zich nog niet echt druk. Boven de 90 blijft de fiets binnen en de ridder in bed. Vandaag dus niet.

Ergens in de buurt van Odder ligt de prachtige plaats Horsens. Een goeie scrabbelaar heeft direct in de gaten dat dit het anagram van Horssen is. Zou J-W in de verte nog deens bloed hebben en afstammen van de vikingen?
In ieder geval had ik vandaag een rit naar Horsens in de Garmin gezet en vertrok onder een grijs wolkendek en tegen de wind in. Van regen echter nog geen spoor. Wel van de Giro, Horsens-Horsens was de derde etappe in de editie van dit jaar. Daar waar de etappe langs ging ligt mooi en strak asfalt.

Na een kilometer of 15 begon het licht te spetteren en vlak voor Horsens regende het al behoorlijk. Terugkeren zou hetzelfde zijn als doorrijden dus een keuze was er eigenlijk niet. De route werd vervolgd en niet meer droog. Ondanks de regen blijft het een prachtig gebied en kon ik tussen de druppen door toch behoorlijk wat van de omgeving meekrijgen. Na 2 uur en 2 min was ik weer thuis.

Statistieken:
56,09km in 2u 2m 1s

snelheid gem 27,6
snelheid max 54,1
hartslag gem 142
hartslag max 157

Boven Odder

Vandaag geen pittige training of lange rit, maar met Astrid een rondje boven Odder. We reden een deel van "Climbing the hills", een op de kaart uitgezette rit in de omgeving van Odder.

Auto geparkeerd in Astrup, want bij een kerk is altijd plaats. Lekker in de schaduw, de fietsen geprepareerd, kaart goed gevouwen en bepaald welk deel van de route we wilden rijden. Zoals voortdurend deze week in Denemarken blijft het maar mooi weer. Weinig wind en weinig wolken.

Ook hier weer prachtige uitzichten en mooie wegen. Het ging ook mooi.

Vervelend was alleen dat de kaart niet overal even duidelijk was en we een paar keer omreden. Mocht de pret niet drukken. We maakten geen al te grote ronde en na ruim 10km en 129 hoogtemeters stonden we alweer bij ons startpunt.



Ventoux Visioenen

Vanmorgen rond prikkeltijd vertrokken. Nu eens niet met de kaart in de achterzak maar met een degelijk voorbereide route op de Garmin. Met de bijzonder gedetailleerde kaart van Openfietsmap op de laptop had ik een rondje Skanderborg gecomponeerd van 70km en in de Garmin geschoten. Eenmaal op weg bleek dat een goede reisgenoot en zoals dat wel vaker gaat met partners onderweg waren we het ook wel eens oneens. Soms zat Garmin er naast en moest ik een U-bocht maken om weer op het goede pad terecht te komen. Waaruit maar weer eens blijkt dat we niet altijd door onze eigen schuld van het goede pad afdwalen.

Het weer blijft hier doorlopend goed, hoewel het iets harder waaide dan zondag. Graadje of 23 en prachtige uitzichten over de graanvelden. Mooi glooiend en vanaf Dyngby naar Skanderborg gaat het bijna alleen maar naar beneden. Goed voor het gemiddelde, want toen ik dit vlak voor Skanderborg

controleerde was het ruim boven de 30. Ik zou die 70 km in 2 uur en 20 minuten afraffelen.

De harde waarheid werd even anders, want nog maar net Skanderborg uit werd het steiler en even buiten Stilling kreeg ik zowaar Visioenen van de Ventouxbeklimming. Als je het graan uitwisselt voor lavendel is het plaatje compleet. Garmin gaf 9% aan en dat voelden de kuiten. Ondanks het prachtige uitzicht moest ik behoorlijk aan de bak en was blij dat ik boven was. Gelukkig had Maurits mij nog een banaan in de handen gedrukt en kon ik mijn tekort direct aanvullen.

Even verderop lag prachtig asfalt, alsof het er net voor mij was neergelegd. En inderdaad, 500 meter verderop stond ik tot mijn velgen in het warme asfalt en kon ik het nieuwe profiel van de banden schrapen.

Vol goede moed de aanwijzingen van Garmin opvolgend belandde ik in het futuristische Marslet. In een van de buitenwijken dacht ik terug te gaan in de tijd en in de jaren 50 terecht te zijn gekomen in het Tativille uit Mon Oncle van Jacques Tati. Zo abstract gebouwd.

Bovendien waren ze ook hier aan het werk aan de weg zodat ik mij een veldrijder voelde, met de fiets op de schouder al klunend over de keien. Van omleidingen hebben ze hier nog nooit gehoord.

Via Malling en Beder Malling naderde ik al snel de kust en kon ik de Lille Belt al zien liggen, hier omgedoopt tot Saksild Bucht. Toen was het nog maar een stukkie naar "huis".

Statistieken:

71,66 km in 2u 45m 19s

snelheid gem 26,0

snelheid max 52,5

hartslag gem 146

hartslag max 167

Deense prikkel

Omdat er op de Dijklaan deze dagen niets te beleven valt op wielrengebied, moest ik mijn heil ergens anders zoeken. Daarom met de auto vol, dakkoffer erop en 2 fietsen op de drager naar Denemarken vertrokken. Nog niet halverwege begon de ellende al. Hamburg is geen knooppunt, maar een Gordiaanse knop in het duitse wegennet. Kostte ons meer dan 2 uur om door de Elbetunnel te komen terwijl de optie over Lübeck ons nog meer vertraging op zou leveren. Maar goed, eenmaal over de Deense grens kwam het vakantiegevoel al rap over ons en even over zessen konden wij ons tijdelijk onderkomen betreden.
Prachtig huis en prachtig weer. Zo ook vanmorgen toen ik onderweg naar de dagelijkse boodschappen veel wielrenners tegenkwam. Meer dan in andere jaren. Dit vroeg er bijna om om ook even op de fiets te stappen.

Tegen 2 uur vanmiddag stond alles gereed en verliet ik Dingby, om via Hölken en Spöttrup op het schiereiland Alrö terecht te komen. Jutland heet niet voor niets de graanschuur van Denemarken en met al het bijna rijpe graan op de akkers ziet het er hier schitterend uit. Niets is hier ook vlak en daar is het om te doen: heuvels rijden. Met enkele pittige kuitenbijters van een % of 6 reed het niet onaardig. Prachtig weer, 25 graden en een prachtige omgeving.

Vanaf Alrö over Falling en Odder weer naar "huis".

Speciaal voor KloosterJan wil ik nog even een misvatting over Vikingen uit de weg ruimen. Zij komen wel uit het hoge Noorden (Noorwegen, Zweden enz.), maar dit gebied werd in die tijd volledig beheerst door de Denen, vandaar.

Niet alleen goed asfalt, maar er zijn hier in de omgeving ook een groot aantal uitgezette ATB-routes. Komt mooi uit als je een race en een ATB bij je hebt.

Statistieken:

50,88km in 1u 49m 40s
snelheid gem: 27,8
snelheid max: 45,9
hartslag gem: 144
hartslag max: 160

De Steen der Wijzen

Vanmorgen 3 Dijkridders op de fiets voor de prikkel. Wim wilde naar Diever, dus gingen wij naar Diever.
Omdat Wim altijd de mooiste routes weet behoren we ook naar hem te luisteren onderweg, maar vanmorgen zaten er wat kinken in de kabel waardoor links rechts werd en andersom. Eenmaal op het goede spoor kon er weer tempo gemaakt worden en het moet gezegd worden J-W verkeert in een bloedvorm.
Daar waar Wim en Wickie met z'n tweeën het kopwerk deden (dachten ze) bungelde J-W ineens een tiental meters achter ons, ook kopwerk verrichtend. Later werd duidelijk waarom.

Tot voorbij Ravenswoud en Appelscha ging het in een redelijk snel tempo en met een klein beetje tegenwind schoten we aardig op. Ook de zon deed z'n werk uitstekend.
Eenmaal Appelscha voorbij nam J-W de kop en voerde langzaam het tempo op. Even probeerde ik over te nemen, maar tegen het geweld van J-W konden Wim en ik niet op. Boven de 35 en hij ging maar door. Goeie genade wat kan die buurman fietsen! In de bossen vlak voor Diever kon ik overnemen en het tempo goed hoog houden en dan is het jammer dat Diever alweer zo dicht bij is.

Eenmaal aan de koffie in Diever ontlokten wij hem de volgende uitspraak:

"Ik ben nog nooit zo sterk geweest!" 

Het was te merken, want na de koffie wilde hij rustiger aan doen. Dat hebben we gemerkt. Net waren we Diever uit of het gas ging er weer op, alsof er geen rustig tempo bestond. Wim kon aardig volgen en nam ook regelmatig d ekop, wat mij in eerste instantie niet lukte. In het wiel iets herstellend kon ik later beter overnemen en stoven we makkelijk boven de 30 richting Leek.

Via Wapse, Doldersum en Wateren weer door Appelscha naar Fochteloo. Mooie rechte stukken waar het tempo weer boven de 35 kwam. J-W het meest op kop. Dat het gemiddelde niet ver boven de 30 uitkwam lag aan de vele "langzame" fietsers en hardlopers waar wij telkens voor in de remmen moesten.

Even buiten Haulerwijk werden we door Wim tot stoppen gemaand om iets bijzonders te kunnen zien. De zogenaamde weersteen bij zijn broer in de tuin.

 'Deze steen van enkele 10 tallen cm doorsnede komt uit Mohexiang (Noord China) en heeft bijzondere eigenschappen. Hij hangt aan een ketting van ongeveer 2 m lang 20 cm boven de grond. 

De ketting zit vast aan drie palen gemaakt van de houtsoort Prunus Serotina.

Nu was het mooi genoeg geweest, het weer nog steeds uitstekend en het tempo weer enorm. Na de brug van Zevenhuizen uitrijden en naar huis.

Statistieken:

87,64km in 2u 58m 33s

snelheid gem 29,4

snelheid max 43,2

hartslag gem 149

hartslag max 180

Ontspanning voor een prikkel

Met de zware zondagochtendprikkel in het vooruitzicht moest er toch even ontspannen worden. Daarom besloot een aantal Dijkridders de zinnen wat te verzetten aan de waterkant. Een viertal kinderen mee en 2 hengels. Het beloofde een mooie middag te worden.
Lekker zitten in de zon, filosoferend over het leven en een half oog op de dobbers......

'Hij snuffelt eens aan jouw deeg en je dobbertje gaat bewegen

De spanning is bijna ten top gestegen want je hebt beet'

                                                                                (c) Leen Jongewaard

Onder leiding van WGH, niet te verwarren met WGvdH, hoewel hij net zoveel of meer te vertellen heeft werden er in korte tijd een stuk of 4 mooie vissen uit het water getakeld. Visioenen van heerlijk geurende vissen op de BBQ spookten door mijn hoofd, edoch moest al het gevangen spul worden teruggezet op straffe van uitsluiting van de prikkel. Na het terugzetten kregen wij nog een korte introductieles visserslatijn: wie vangt de grootste vis?

Morgen toch maar weer op de fiets.

Statistieken:

hengels: 2

vissers klein: 4

vissers groot: 2

vissen groot: 4

vissen klein (aas): 12

schaatsenrijders: 3

Als Wim zegt dat het droog wordt...

Dan wordt het droog.

Hieronder het verhaal van de Pieter Weening Classic uit de pen van J-W, omdat het geen zin heeft 2x hetzelfde in andere woorden vast te leggen. Lees en huiver:

Wat een geweldig gezicht. Maar liefst vijf Dijkriddershirts vanochtend in de Pieter Weening Classic. Ik kan me niet heugen hoelang het geleden is dat we vijf man sterk op pad gingen.
En wat een pech voor de Dijkridders die de rit niet aandurfden en voor de TFCers die vanochtend vroeg op de verkeerde buienradar hebben gekeken. Had toch naar Wim geluisterd. Wim had vorige week al gezegd dat het droog zou zijn. En als Wim iets zegt, dan is het ook zo. Wim had overigens verzwegen dat het zonnetje ook nog zou gaan schijnen. Hij wilde ons klaarblijkelijk verrassen. En dat is gelukt.

De Pieter Weening Classic is verworden tot een heuse traditie voor de Dijkridders die voor de derde keer deelnamen. Zonder Pieter Weening tekort te willen doen hebben wij wel een eigen naam aan deze tocht verbonden. Al vanaf onze eerste deelname spreken wij over "Harko's lekke banden tocht, ook wel de HLBT.
En Harko zou Harko niet zijn als hij met de traditie zou breken. Dus even voor Bakkeveen ging onze kopman lek.

Eigenlijk reden wij vandaag met twee kopmannen. Aart uit Hilversum was, wanneer hij niet iets vaags met zijn schoenen aan het doen was, schouder aan schouder met Harko te zien. Heel af en toe mochten Freek, Wim en ondergetekende het ook even proberen. Heel even maar dan moesten wij ons weer achter de heren begeven. Het tempo lag voortdurend rond de 32 à 33 kilometer per uur en regelmatig slokten we andere groepjes op die aan ons vast kleefden. Ik denk dat we op een gegeven moment wel 40 of 50 man achter ons hadden. Een heel peloton met de Dijkridderstrein continu vooraan. Het was echt zo'n Tour de France beeld: team Sky voorop. De Dijkridders controleerden de koers.
In Donkerbroek trakteerde onze kopman op koffie met appeltaart. Een dubbel groots gebaar want zelf was hij liever zonder pauze doorgereden.

Kort daarna, vlak voor Bakkeveen ging hij dus lek. In Bakkeveen sloten de twee TFCers Robert en Petrick, die we in Donkerbroek al hadden gesproken zich bij ons aan. Dat bracht het aantal TFCers op 4. Want Freek en ik zijn beiden ook lid van TFC Westerkwartier. Met z'n zevenen stampten we onverminderd door. Even liet ik mij naar achteren zakken en zag toen 4 Dijkriddershirts en 2 TFC shirts. Een werkelijk mooie aanblik. Een goed gevoel.




Ook dit selecte gezelschap breidde zich uit. Kort voor Surhuisterveen werden we ingehaald door een minder select gezelschap. Tijd voor Harko om ons vaarwel te zeggen. Weg was hij. Onverdroten joegen de overige Dijkridders voort. Kort voor de finish reden Freek en Wim rechtdoor, waar we rechtsaf hadden gemoeten. "Blijven we wachten op de langzame Dijkridders, of gaan we door" werd er geroepen. Ze gingen door. Ik zag de rug van Aart voor mij verstrakken en kneep zelf mijn remmen in. Freek was al in aantocht. Wim kort daarachter. Aanhaken. Ik trok aan. Aart trok voor mij aan en het Dijkridderstreintje denderde overal langs.
Na afloop natuurlijk nog even gezellig keuvelen met de Robert en Petrick terwijl onze PRman Wim de pers te woord stond. Lou Bandy is alive.

Statistieken:


98,15km in 3u 8m 28s
snelheid gem: 31,2
snelheid max: 38,8
hartslag gem: 140
hartslag max: 178

Kopgroep in de avondetappe

Mailtje van Martijn. Wie gaat er fietsen vanavond? Om te voorkomen dat er maar 1 enthousiasteling bij het SCL staat.
Om 7 uur precies schoot Jan H. ons weg en al direct ontstond er een kopgroep van 4 renners. Wat een klasseverschil, met de wind vol op de kop mooi boven de 30. Wickie en Martijn wisten het tempo hoog te houden en gedurende de gehele etappe hoefde de volgwagen niet achter ons vandaan. Dit betekende dat wij meer dan 30 seconden op onze achtervolgers voorlagen. Gelukkig voor ons ging de rit over bekend terrein en dan ben je altijd in het voordeel. Tussen Haulerwijk en Oosterwolde sloegen we links af naar Veenhuizen en toen kon het gas erop. We vlogen bijna toen er plotseling van rechts een vijfde medevluchtster opdook. Zij deed even kopwerk, maar Martijn neutraliseerde direct en de dame moest lossen. In Huis ter Heide rechtsaf richting Assen en halverwege links over de brug over de Koelenweg langs Zeijerveen. Daar liet Wickie zich zakken en nam J-W een deel van het kopwerk over.

Door Ter Aard naar Peest, Norg, Langelo en Roderesch. Hier werd het wat zwaarder omdat we behoorlijk last van de wind kregen. Martijn en J-W geven geen krimp en hielden het tempo hoog. Via Nieuw-Roden en Oostindie terug naar Leek en thuis.
De naam van de vierde kopman is mij even ontschoten, waarvoor excuus.

Mooie rit, veel wind en erg snel

Statistieken:

54,92km in 1u 49m 10s
snelheid gem: 30,2
snelheid max 37,5
hartslag gem 149
hartslag max 164

Gaston?

Vanmorgen liet ik de prikkel  en zelfs de uitnodiging van PdP voor een rondje aan mij voorbijgaan. Even andere zaken aan het hoofd die voorrang hadden.


Maar... tegen tweeën ging de bel en stond, dacht ik, Gaston op de stoep. Helaas, het bleek een verre neef van hem die speciaal vanuit Italië overgekomen was om mij een van de hoofdprijzen uit de Venetiaanse Wielerloterij te overhandigen. In prachtig, in Italiaanse snit gemaakt, tenue stond J-W met een schitterende fles Veneziaanse wijn bij de deur. Nooit eerder ontving ik zo een prachtige prijs voor een niet correct antwoord.

Een in grote dank aanvaard geschenk. Vanavond bij de pasta liet deze wijn zich prima smaken. Kruidig met een prima afdronk drinkt deze Masi ook bij een prachtig stuk rood vlees van de bbq vast prima weg.

Higgs en Wim beleeft een primeur

Vanmiddag even over half 5, 2 stationwagens met P (Passat en Peugeot) op de Dijklaan in een korte effectieve communicatie. Ramen naar beneden, 13 tegen 76: half 7, 76 tegen 13: oké, ramen weer omhoog.

Even voor half zeven op dezelfde avond de wijze woorden van Wim: "Als we 5 minuten wachten wordt het droog." Regenjas aan of regenjas uit? Maar om even over half besloten we het er toch maar op te wagen. Een paar druppen konden ons niet deren en met een half oog op de bewolking besloten we via de Jonkersvaart Friesland in te gaan. Bij De Wilp werden de druppen al iets hardnekkiger en vlak voor Siegerswoude werd het serieus nat. Geen paniek nog, want de buienradar had geen regen voorspeld.

In Frieschapalen beleefden Freek en Wim een ware primeur. Freek reed voor het eerst in zijn fietscarrière lek. Nu mocht hij zijn eigen band leggen en waar het CERN er 48 jaar over deed om het aan te tonen deden 2 Dijkridders dit in 32 minuten en 53 seconden, het Higgs deeltje bestaat en zat in Freeks band. Nog amper weer op de fiets bleek de voorband van Wim ook plat en onder het mom van 1 meting is geen meting werd voor de tweede keer een Higgs deeltje aangetoond.

Was het de hele rit al nat, in het fietsenmakersbushokje was het zowaar droog. En na het leggen van de tweede band werd ook de route enigzins gewijzigd. Over Siegerswoude en een heleboel streken naar Zevenhuizen in de stromende regen. De regen viel hard en wij reden hard, snoeihard. Wim is dat zeker niet verleerd en op een gegeven moment kon ik niet meer overnemen, hij denderde maar door. Om even over 8 stonden we weer op de Dijklaan met een gemiddelde van 30,0km/h.

Statistieken:

31,42km in 1u 2m 49s

snelheid gem 30,0
snelheid max 41,6
hartslag gem 150
hartslag max 172

Ter herinnering

Zondagochtend 9 uur bij Sportcentrum Leek. Daar waar Jan een via de mail aangemelde opkomst verwachtte van 11 renners maakte hij zowaar een vreugdesprong bij het zien van 30 enthousiaste renners.
Een formidabele opkomst onder prachtige onmstandigheden.

Om even over 9 vertrokken wij, uitgezwaaid door Gré, richting Diever. Voorrijder Jan hield het tempo mooi rond de 25km/h en via Zevenhuizen, Haulerwijk en Fochteloo kwamen wij in Appelscha. Langs alle mooie plekken van Klaas, inclusief de stops, belandden we uiteindelijk in Diever. Nog maar amper op het terras kwamen de eerste druppen die spoedig werden gevolgd door heel veel druppen waardoor we toch maar binnen gingen zitten. Goeie koffie en appelgebak voor de liefhebbers.

Toen het behoorlijk minder regende startten we het tweede deel van de rit. Via Dieverbrug en een kleine lus over landgoed 't Wildryck om nog even naar het huis van Klaas te kijken ging het met een vaart langs de vaart naar Hoogersmilde en linksaf langs de Reeënwissel naar Appelscha.
Droog hielden we het al lang niet meer en met meer water en zand onder de bril dan er voor zetten we Oosterwolde weer op de kaart.

Prachtig om in zo'n grote groep te rijden. Goeie sfeer, mooie verhalen en prima gezelschap. Na Donkerbroek en Bakkeveen reed er nog iemand lek, maar een band is snel gelegd. Verbazingwekkend dat we na 30 x 93,87 = 2816,1km in deze natte omstandigheden maar 1 lek hadden. Na 5 uur sloten we deze Memorial Ride met een dankwoord van Jan af bij het Sportcentrum.  

Vaker doen? Jazeker, maar dan omdat het erg leuk is.

Statistieken:
93,87km in 3u 51m 42s
snelheid gem 24,3
snelheid max 33,4
hartslag gem 109
hartslag max 140

Waar zijn de buren?

Via de Blog Leek-Rome bereikten ons berichten over langdurige vertragingen, missen van aansluitingen, opbrengingen door de Polizei en het zelf vertragen van treinen. Kortom het gaat nog even duren vooraleer 49 a en b terug zijn.

Venetië - Leek