donderdag 24 februari 2011

Het begint alweer mooi

Waren het vorige week de elementen, vandaag was het het materiaal dat voor oponthoud zorgde.
Bij het uit de garage halen van de fiets was het geluid van het neerzetten niet de mooie boing van opgepompte banden, maar een plof van een lege band. Lek dus.
Ik moet het afkloppen, maar heb zolang ik fiets nog nooit een lek tijdens het rijden gehad. Altijd bij het uit de garage halen. Maar goed, een nieuwe band was zo gelegd, want Wickie was in de buurt.

Gereed voor weer een groot rondje, deze keer tegen PdP. Deze man traint in het geniep en ik wilde wel eens zien wat hij in zijn mars had. Ik gaf hem 400 meter voorsprong alvorens ik de achtervolging inzette.
Zoals gewoonlijk ging het eerst tegen de wind in om daarna met de wind in de rug thuis te kunnen komen.
PdP had er behoorlijk de sokken in, want tussen Haulerwijk en Veenhuizen was de achterstand opgelopen tot 1200 meter. Daar moest wat aan gedaan worden. Tot aan Huis ter Heide het gas erop en zowaar slonk mijn achterstand tot 950 m. Vanaf hier was het mooi wind in de rug en kon ik een behoorlijk tempo rijden. In Norg nog maar 700meter achterstand en ik kon PdP in de verte al zien rijden. Even de tanden op elkaar, maar die rakker had het door en versnelde.

De ravitaillering voorzag mij van een banaan (veel suiker volgens mijn dochter) en met deze nieuwe energie probeerde ik nr 45 te passeren. Dit lukte uiteindelijk vlak voor Leek. Daar werden de rode cijfers in de Garmin zwart en was PdP geklopt.

Even later kwam ik erachter dat ik een spook had nagejaagd. De PdP waar ik achteraan zat, zat in mijn Garmin. De echte zat gewoon op zijn werk.

De tijd van het zogenaamde grote rondje iets verbeterd ten opzichte van die van een week geleden.

Statistieken: 

  • 1h 39m 25s
  • snelheid 27,2km/h gem
  • snelheid 34,7km/h max
  • hartslag 155bpm gem
  • hartslag 174bpm max

vrijdag 18 februari 2011

De elementen

Het leek er vanmorgen op dat het een prima fietsdag zou worden, maar aan de toppen van de bomen te zien waaide het af en toe best hard. Toch de stoute schoenen aangetrokken en de fiets gereedgezet, warme kleding aan en drank in de bidon. Net toen ik naar buiten liep zag ik J-W de hoek om gaan.
Ik riep hem nog, maar hij zat alweer in D1 verzonken en hoorde mij dus niet. Dan maar alleen op pad.
Met de wind uit noord-oost eerst naar Tolbert en dan boven de A7 rondjes maken. Begon als snel koude vingers te krijgen, dus iets te dunne handschoenen aan? Geen idee, meestal krijg ik gedurende een rit steeds warmere handen. Deze keer niet.

Op advies van goeroe Harko 1 minuut voluit en direct erachteraan het talud van het viaduct op om de maximale hartslag te bepalen. De aanloop was iets te kort en de max hartslag 177 per minuut. Hierna vanwege steeds kouder wordende handen naar huis gefietst.Volgende keer dikkere handschoenen aan.
Trieste balans:   
  • 11,71km
  • 28:32 min
  • hartslag 145 gem
  • hartslag 177 max
  • gem snelheid 24,6 km/h
  • max snelheid 38,3 km/h

    dinsdag 15 februari 2011

    De vuurdoop

    Vandaag 15 februari. Grijs en koud, maar weinig wind en dat maakte het een prima dag voor de vuurdoop. Volgens Piet met de wind uit de zuid-oosthoek.
    Fietsen met tegenwind is het lastigst, dus bewaar je dat niet voor het laatst. Starten richting Zevenhuizen en met 2 opties: Rondje klein of rondje groot.


    Tot Haulerwijk ging het niet echt slecht en al trappend en loerend naar hartslag en cadans belandde ik als vanzelf op het grote rondje en fietste dus via Veenhuizen, Huis ter Heide en Norg weer naar Leek.
    Knie gaf geen krimp, hartslag normaal (max 168, gem 156) en veel tevredenheid. Dit belooft veel goeds voor de komende weken.
    Nog precies 60 dagen en dan mogen we los.

    De tweede rit

    Na het debacle van de eerste rit het een week later weer eens geprobeerd en dat ging aanmerkelijk beter.
    Deze keer 40 minuten en 16km. Minder last van de knie.

    De eerste rit

    Op 31 januari was het dan zover. Groen licht om even te gaan fietsen. Voorzichtig gestart en vooral niet op kracht gaan rijden. Het gaat moeizaam en na ruim 31 minuten en 13km ben ik al weer thuis. Knie pijn, lijf pijn.
    Te vroeg gestart?

    De zon schijnt

    Nadat maandagavond de AGR-site was vastgelopen en er met man en macht gewerkt werd aan een oplossing sliep alleen PdP goed met een startbewijs onder zijn kussen. Het verhaal doet de ronde dat er veel geld voor geboden is.

    Dinsdagmiddag een berichtje op twitter dat de inschrijving open zou gaan om 14:20. Het was inmiddels 14:40, dus weinig kans op inschrijven. En inderdaad toen ik inlogde was de inschrijving gesloten. Nogmaals balen.
    Eigenwijs als ik ben probeerde ik het om even voor drieën nog eens en wonder boven wonder kon ik mij inschrijven. Met de bevestiging op het scherm snel PdP gebeld dat het gelukt was. Direct daarna was de inschrijving weer vol.
    Mazzel dus.
    Omdat het bloed nu eenmaal kruipt waar het niet gaan kan weer een nieuwschierige poging gedaan om in te schrijven. Ook dat lukte. Heb ik BB en WH ook in kunnen schrijven en JW gebeld of hij nu ook mee wilde. JW schreef zichzelf in.
    24 uur na de ramp is de score omgedraaid en hebben 5 van de 7 Ridders hun startbewijs.
    De training is begonnen.

    Meer Pech

    Daar zaten we dan op maandagavond 10 januari. Om 8 uur zou de inschrijving voor de Amstel Gold Race open gaan en alle Dijkridders wilden een inschrijfbewijs bemachtigen.
    Met 2 PC's en een laptop paraat en een getrainde vinger om de F5-knop te bedienen begon het wachten. Precies om 8 uur ingelogd, maar geen resultaat. F5-en hielp niet en binnen de kortste keren lag de site plat. Balen, geen inschrijving.
    Belt PdP om kwart over 8 aan. Hebben jullie al ingeschreven? De mazzelaar was er als eerste door en heeft een bevestigd startbewijs dat hij gelijk te koop aan biedt.
    Tot half 10 nog pogingen gedaan, maar helaas. Geen AGR dus dit jaar. Van ons zevenen heeft alleen PdP een startbewijs.

    Pech

    Plotseling slaat het weer om en zitten we in sneeuw, ijs en vooral kou. ATB-weer.
    Na in oktober al even geproefd te hebben aan het rijden door het bos werd het nu serieus. Goed ingepakt raggen over besneeuwde paden en velden. Is er iets mooiers?

    http://connect.garmin.com/activity/68435200

    In december kon er worden geschaatst op natuurijs en na 10 jaar eindelijk op een mooie zaterdag de ijzers weer eens onder gebonden op de ijsbaan van Tolbert. Men zegt dat je schaatsen nooit verleert en na even wat gestuntel ging het me als vanouds best aardig af. Papa schaatsen en de kinderen op de slee erachter, niets aan de hand. De woensdag erna behoorlijk last van de linker knie en wel zodanig dat het lopen bijna niet meer ging.
    Met een sportmasseur onder hetzelfde dak leven heeft zo zijn voordelen en tot aan de kerst met een goed ingetapete knie gelopen. Daarna ging het beter. Voor oud en nieuw nog even langs de dokter die bevestigde dat de binnenband opgerekt was en de aanhechting met de knieschijf een flinke tik had gekregen. De volgende tik was: even niet fietsen.... Maar hoe lang is even?

    Oktober 2010 (en wat vooraf ging)

    Nadat 5 van de 6 Leekster Dijkridders in september 2010 de Mont Ventoux hadden beklommen viel er een behoorlijk gat. Mission Accomplished meldde de blog (www.dijkridders.nl) van J-W. Wat nu? Welk doel? Stoppen met fietsen?

    Veel vragen en vooral geen antwoorden. Zomaar een beetje in het wilde weg fietsen had ook geen zin en zo ging ieder zijns weegs.




    Totdat... Het ridderbloed kruipt waar het niet gaan kan en stiekem werd er toch weer getraind, werd de zondagochtendprikkel weer in ere hersteld en werden de ATB's uit het vet gehaald voor de winter.
    Ook een nieuw doel werd gesteld: De Amstel Gold Race 2011. In 2010 al door 3 Dijkridders gereden in de 100km variant, nu het wat zwaardere werk van de 150km.
    Trainen kon, inschrijven nog niet. Het lange wachten tot 10 januari 2011 was begonnen.