LEK

Vanmorgen in alle vroegte werden 3 Dijkridderfietsen op de drager gezet en vertroken evenzovele Ridders naar Surhuisterveen voor de Pieter Weening Classic. Eén Dijkridder durfde het zelfs aan om per fiets die kant op te gaan zodat hij alvast warm aan de start zou verschijnen.

In Surhuisterveen moesten we eerst nog de strijd met een plaatselijke supermarkt aan gaan omdat er niet bij hen geparkeerd mocht worden. Het was dat het zo vriendelijk gevraagd werd.....
Na het inschrijven de fietsen gereed gezet en kwam Harko ons vergezellen. Maar wat een pech, direct het eerste lek en na het drama van 2010 in de zelfde koers had Harko binnenbanden met belachelijk lange ventielen bij zich. Met de kreet: "Ik rijd nooit lek" werd de band gelegd.

Om 2 over 9 (Dijkridderstijd) werd er gestart. En amper 7 kilometer later daalde het moraal tot wel een heel triest dieptepunt toen ook de nooit lekrijdende J-W lek reed. Hij moest het al stellen zonder de info van zijn hartslag-, snelheids- en cadansmeter en met deze LEK werd het zelfs zo erg dat hij terug naar huis wilde. Dat het nog erger kon bleek toen het ook nog begon te regenen. Dit in combinatie met de slecht gepijlde route maakte het bijna tot een drama.

Na een gezamenlijke peptalk en elkaar eens flink in de ogen te hebben gekeken startten wij het tweede deel van de koers. Alles ging voorspoedig en na enig oefenen bleken wij ook talent te hebben voor het waaierrijden. Dit ging geheel naar J-W's wens. Een prachtig gemiddelde werd gehaald en met Harko op kop ook nog eens hoge topsnelheden.

Jammer dat wij na 35km in Burgum uit onze cadans werden gehaald op een verplicht stempelpunt. Maar, voordat wij van de fiets waren had Wim al koffie met notenkoek geregeld om het moraal en de inwendige ridder te versterken.

Gelukkig voor Harko voerde het vervolg van de route door Eastermar, geboorteplaats van Doutzen Kroes. En het moet gezegd worden, de sfeer en het moraal werden steeds beter. Vooral ook omdat we met gemak de gemiddelde 30km/uur konden aanhouden. Het ging prachtig in de waaier en het was zeer duidelijk dat vooral J-W dit goed getraind had. Friesland lag aan onze voeten.

In de buurt van Ureterp begonnen de kilometers te tellen en had Wickie het zwaar. Door even wat langer uit de wind te rijden kon er hersteld worden en kon het tempo er weer op. Maar in Bakkeveen sloeg het noodlot een klein beetje toe.
De man met het mooiste en beste materiaal hoorde een grote knal achter zich en moest afstappen. Bleek een spaak van zijn prachtige achterwiel gesprongen te zijn en dat niet eens bij het aanzetten, maar tijdens het remmen. Een nieuw wiel was zo geregeld, hij moest er alleen even voor naar Waskemeer heen en weer. J-W begeleidde hem en Wim en Wickie zouden bij het tweede controlepunt op hen wachten.

Wij vermoedden dat dit punt bij de Drie Provinciën zou zijn en gelukkig leidde de weg daar ook naar toe. Met een kop koffie en thee werd dat wachten geblazen. Toch waren de 2 Ridders sneller terug dan verwacht en kon alsnog de verdiende appeltaart verorberd worden. Pas toen waren we klaar voor het laatste deel. Met nog 27km te gaan probeerden we de ploeg van TFC Westerkwartier bij te halen om zo een tijdlang in de luwte te kunnen fietsen. Het bijhalen duurde echter te lang en we moesten onze poging staken.

Wim wist ons prima op te peppen toch door te zetten en zo reden wij met gezwinde spoed richting De Haspel, de geboortegrond van Wim. Via Jonkersvaart en Marum ging het in Noordwijk linksaf richting Drachten. Met nog weinig kilometers te gaan voegde een ander viertal zich bij ons en met zijn achten stormden wij na 98,88km naar de finish in Surhuisterveen.
Daar konden wij concluderen dat we tweede waren geworden omdat wij alleen maar fietsers hadden ingehaald en slechts door 1 team werden ingehaald. Helaas kent de PWClassic geen podium zodat we dat ook misten.

Statistieken:

98,88km in 3u 11m 51s
snelheid gem 30.9
snelheid max 41.5
hartslag gem 140
hartslag max 166

Woensdagavondprikkel (The Revenge)

Ging het vorige week donderdag mis in de communicatie tussen Wim en mij, vanavond waren we beide om 1900 startklaar. De andere ridders waren alvast hun fietsen aan het prepareren voor de aanstaande PWC, maar wij moesten zonodig wat spanning op de kuiten hebben.

Met in de voorbereiding een half oog op de buienradar en het andere halve oog op de lucht werd besloten om te starten. Het was droog, warm en de luchtvochtigheid hoog.

Het gemiddelde lag op een redelijk niveau en al gauw stonden we in Roderesch waar wij moesten kiezen of rechtdoor over Alteveer of rechts over de weg naar Langelo. Het werd rechts omdat wij niet aangevallen wilden worden door een wilde alteveerse zwerver. Vanuit Langelo vlak voor Norg links af richting Donderen en Yde. Van daar naar Eelde en over Peize en Roderwolde richting Leek.

Al pratend en fietsend vloog de tijd voorbij en het bleef maar droog. Na bijna 2 uur waren we terug thuis en kon er gedouched worden.

Statistieken:

49,24km in 1u 49m 06s
snelheid gem 27.1
snelheid max 32.8
hartslag gem 139
hartslag max 156

Klopjacht op Wim

Woensdagavond zou het gebeuren. Alle Dijkridders zouden aan de start van de woensdagavondprikkel verschijnen. Echter... Voor de meesten was dit bij nader inzien een slecht tijdstip. J-W, Harko en Bert moesten kado's kopen voor Patricks verjaardag. Bleven dus alleen Wim en Wickie over.

Wim zou pas tussen 8 en half negen terug zijn, want moest nog even naar een wedstrijd van Heerenveen (in Leek). Wickie stond dus startgereed om kwart over 8, maar toen hij bij Wim aanbelde was deze al vertrokken. Brute pech dus.
Omdat Wim altijd rustig warm rijdt dacht ik hem nog te kunnen achterhalen, want wat is nu 3 minuten. En met 36 op de teller achter Wim aan richting 7huizen. Alleen geen Wim. Dat werd dus een rondje alleen en na een uur en 32km stond ik weer op de Dijklaan.

Later bleek Wim een alternatieve route te hebben gekozen en was het mij absoluut nooit gelukt hem te achterhalen, want hij reed 31 gemiddeld. We zien het maar als een individuele tijdrit.

De groep groeit (weer)

Zowaar stonden er vanmorgen 5 Dijkridders aan de start. J-W had verplichtingen elders en Paul was niet okselfris. Zelfs Bert had de stoute schoenen na 2 maanden huis, huis, huis weer eens aan durven trekken. Het advies van rustig beginnen sloeg hij nonchalant in de wind, terend op zijn basisconditie.

Met Bert en Harko op kop werd er aardig doorgereden en ging de meter al snel hoog in de 20, tegen de 30. Ondanks de harde wind slaagde meester Wim er in ons huiswerk te overhoren en nieuwe lesstof te onderwijzen. Aan het rood aangelopen hoofd van PdP te zien had hij het soms zwaar, maar gaf geen krimp. Camerabeelden hebben uitgewezen dat het rode hoofd niets met inspanning, maar wel met reflectie van zijn oranje Borettishirt te maken had.

Bij vlagen ging het hard, erg hard. Zeker met klasbak Harko erbij willen we nog wel eens uit de band springen als het bergop gaat (viaduct of zo). In de buurt van Drogeham wees Wim ons het huis van Pieter Weening. Dit vond Harko absoluut ondergeschikt aan het feit dat Doutzen Kroes ook uit deze omgeving komt (Eastermar). ´t Is maar wat je belangrijk vindt.

Op dit punt begon Bert te verlangen naar zijn huis en bad en zo besloten we ongeveer de kortste omweg naar huis te nemen. Dat hij het koersen nog niet is verleerd bleek wel, want hij wist met overmacht 2 sprints te winnen. In de volgende prikkel zullen wij weten of dit niet te veel van het goede was.

Vlak voor het viaduct van Mienscheer drukte Wickie het gas erop en met Wim in zijn wiel knalden ze met 45 de helling op. Met een halve banddikte klopte hij Wickie. De bocht naar Nuis was voor beide niet te maken omdat een andere wielerclub de weg versperde. Rechtdoor dan maar, uitrijden en terug het viaduct op om PdP te achterhalen. Hij reed 100m achter ons en kon op zijn gemak deze bocht wel draaien. Daarna ging bij hem het gas erop en het kostte ons een paar kilometer om op hem in te lopen. Over koersinzicht gesproken.

Nog maar even tot aan Tolbert en dan uitrijdend naar huis.

Statistieken:

65,50km in 2u 21m 35s
snelheid gem 27,8
snelheid max 41,6
hartslag gem 138
hartslag max 172