Wat vooraf ging:
Zoals bekend is PdP een kei in het geven van feesten en partijen en gisteren had hij daar zelfs zijn complete landgoed voor opengesteld. Dochter Y vierde haar sweet 16-5 verjaardag en voorzien van drank en voedsel kwam het gesprek al gauw op de rit van de zondag. Wie gaan ermee en waarop wordt gereden? Vanwege een potje voetbal in Brazilië werd besloten de vertrektijd met 3 kwartier op te schorten en dat XdP in Zevenhuizen aan zou haken.
Enige tijd geleden had X zijn wederhelft BeBe een prachtige crosshybride weten aan te smeren en het leek het bestuur wel leuk BeBe over te halen mee te rijden. P en KL204 smeerden stroop en Wickie zette gelijk zijn reserve ATB klaar (compleet met dameszadel en gewone pedalen). Dat was de bekende druppel en BeBe, die nog nooit op een ATB gereden had, beloofde mee te gaan. Zij ging 's avonds zelfs op de ATB naar huis.
Zondag:
Inderdaad stonden BeBe en XdP in Zevenhuizen al op ons te wachten en konden we met z'n vijven richting Bakkeveen. PdP werd reisleider en via het bos achter De Haspel als opwarmer kwamen we bij de geul van Allartsoog. Hoog lag het tempo niet omdat BeBe in het begin nog wat onzeker was, maar Wickie wierp zich op als coach en al snel had zij het juiste spoor gevonden. Hierdoor kon het tempo iets omhoog en na het onverharde konden we op het mooie asfalt van Bakkeveen redelijk herstellen. Eenmaal buiten Bakkeveen wisselden ver- en onverhard zich snel af en tot aan de vijver deden zich geen noemenswaardige incidenten voor.
Dat de wraak van de Freule over het niet aankondigen van damesbezoek zwaar zou vallen bleek onmiddellijk na aankomst, want de voorband van X stond leeg. Plakken was op dat moment geen optie en was het alleen de vraag wie er een bandje bij zich had. De veelbesproken rugzak van Wickie bood uitkomst en inderdaad kwam daar een reserveband uit. Om het pompen deze keer te laten voor wat het was werd er een CO2 patroon van P geofferd en na het maken van wat materiaal voor het nageslacht konden we verder.
Eenmaal weer op de fiets kon PdP met zijn ogen dicht de weg naar de pingo's vinden. Over de mooie smalle bospaden werd een straf tempo aangehouden en voor we het in de gaten hadden stonden we met fiets en al over de pingo's uit te kijken. Het is nog steeds waar dat de mooiste natuur gewoon in je achtertuin ligt, maar we moeten er erg zuinig op zijn.
Na de Pingo's bijna geen onverhard meer, maar lange rechte stukken richting Bakkeveen en van daar via Siegerswoude en De Wilp naar Jonkersvaart. Daar werd BeBe overvallen door hongerklop.
Na wat eten en drinken ging het iets beter en in een rustig tempo zetten we koers richting Zevenhuizen. Op de splitsing Zevenhuizen-Leek namen we afscheid van XdP en BeBe die van daar af aan hun herstel gingen werken.
Ook vandaag weer prachtige omstandigheden. Wel redelijk veel wind, maar zeker aangenaam qua temperatuur.
Het laatste stuk van de route is meestal saai omdat het bijna altijd voorkomt vanaf Bakkeveen. Na enig aandringen van PdP trokken KL204 en Wickie nog even aan om de 40 aan te tikken en met een aardige 46,3 als sluitstuk kon er, met de wind mee, uitgevierd worden naar de Dijklaan.
Aanstaande zondag niet om kwart voor 10, maar om half 10 in Almelo. Daar rijden de 5Q's hun rit door het mooie Twenthe.
Statistieken:
44,98km in 2u 10m 1s
snelheid gem 20,8
snelheid max 46,3
hartslag gem 133
hartslag max 180
Omdat we sinds 10 november 2013 een beetje parcourskennis hebben opgedaan en de gesteldheid van het terrein een beetje kennen was het eerste deel van de rit eigenlijk geen verrassing voor ons. Anders dan voor Coen die uiterst serieus en secuur het uiterste van zijn 26-er vergde, vooral in de stukken onverhard en erg smal. Na iets meer dan een uur fietsen de eerste pauze op dezelfde lokatie als 8 maanden eerder en alles stond er nog net zo. Vlak daarvoor konden we nog mateloos genieten van een echte twentse boerderij met een altijd schoon erf.
Het weer en het terrein lieten ons niet in de steek en als dit het gevolg is van een 95% regenkans, dan moet je altijd die 5% pakken en net als vorig jaar was het weer genieten geblazen van deze prachtige omgeving. We reeden voor een groot gedeelte het parcours van november tegengesteld, maar evenzogoed bereikten wij onze prachtige rustplaats in Uelsen. Eenmaal binnen stond de verrassing met tekst op ons te wachten en werden wij gefeliciteerd met de prestatie van onze Mannschaft. Ons werd beloofd dat als hun eigen Mannschaft Weltmeister zou worden er de volgende keer gratis koffie zou zijn. En wat wordt een Nederlander als hij het woord gratis hoort? Juist, blij....
Na de pauze even een discussie over de te volgen route in verband met de tijd. Dat het buiten de verharde paden flink werken was, wisten Erik en ik nog van de vorige keer, maar bij Coen raakte spoedig het beste er af en er werd besloten de laatste 20km over het asfalt te doen.
