Ich bin kein Almeloër

Door een collega wonend in het prachtige Almelo uitgenodigd eens in het Twenteland te komen ATB-en, want dat is voor echte kerels. Vandaag was de dag en aangezien er in het noorden meer modder dan zand lag ( lees: www.dijkridders.nl De plank misslaan) leek dit een uitgelezen gelegenheid. Te meer dat het daar volgens de 2 en 3 uur vooruitzichten buienradar droog zou blijven.
Dus vanmorgen in alle vroegte fiets in de auto, collega in Spijkerboor opgehaald en via de N34 richting Almelo. Nog snel even van de weg om in Coevorden het mailtje met het juiste adres uit de printer te vissen en om even voor half 10 draaiden wij achter het Preston Palace de oprit van Johan op.

Koffie, omkleden en fietsen klaarzetten. Ondertussen kennisgemaakt met Rob, de buurman van..... en om 10 uur begon het Twentse avontuur. Dat ook deze hoek van het land geteisterd werd door regen bleek al bij het eerste stuk onverhard. Goeie genade, wat ligt daar een bagger. Met het voordeel van hun parcourskennis was het voor Rob en Johan een makkie ons voor te blijven. Gelukkig was het samen uit en samen thuis en op strategische punten werd er op ons en later alleen op mij gewacht.

Dat Erik enorm goed op zijn nieuwe 29-er uit de voeten kan is geen nieuws. Ook Johan en Rob zijn in het gelukkige bezit van zo'n apparaat en daar had Wickie een zware dobber aan op zijn 26-er. Volgens de heren loopt een 29-er beter in zwaar terrein.

We waren niet de enigen en af en toe belandden we in een veldtocht en werden uitgemaakt voor alles wat mooi en lelijk was omdat we als vrije jongens tegen de richting in reden waar dat niet verboden was. Maar oh wat is de omgeving van Almelo mooi in de zon en af en toe had ik echt het gevoel in het verkeerde landsdeel te zijn geboren. Genieten geblazen en soms vergeten te trappen. Over de gehele rit maar liefst 339 hoogtemeters en dat is iets waar wij in het noorden in nog geen 200km aan toe komen.

Halverwege de rit een ravitaillering in het pittoreske Uelsen. Kaffee mit Kuchen, Apfelstrudel oder so etwas... Het ging er ook allemaal in als koek. Na de pauze het tweede deel van dit avontuur dat al behoorlijk steil begon langs de trap naar de molen. Ook in dit deel van de wereld was genoeg regen voor een heel jaar gevallen en de paden leken wel waterbanen. Een beetje ATB-er kan daar goed tegen en maalt niet om een drup modder meer of minder.

Later op de dag toen ik al lang en breed weer thuis was leerde ik dat we in het eerste deel van de tocht op zo'n 100m de boerenhoeve van de broer van PdP, EdP, gemist hadden in Fleringen. Je moet maar weten dat het er ligt en vooral dat het bestaat.

Het tweede deel was minstens zo mooi als het eerste, maar bij Wickie was het beste er wel af en daar waar de mannen op de 29-er nog konden versnellen kon ik dat al lang niet meer en leek het min of meer een slijtageslag te worden. Gelukkig had Rob het in de gaten en werd er tempo geminderd. We zaten toen ook al 3 uur op de fiets en de roep om pittige soep werd dan ook steeds luider. Voor de 26 was het maar goed dat het merendeel van de route nu over asfalt ging zodat er nog enige eer en tempo te behalen viel. Eenmaal bij Johan thuis moest het echte werk nog beginnen, het schoonmaken van het materiaal. Waren we er amper mee begonnen werden boven ons de sluizen opengezet en ging het schoonmaken bijna vanzelf. Bakken met regen en hagel deerden ons vanachter het glas niet. Eerst douchen en warm worden, daarna het materiaal en als slotstuk pittige pompoensoep.

Kort samengevat: een prachtige rit in een prachtige omgeving op een prachtige dag.
Volgende keer bij ons.

Statistieken:
72,07km in 3u 58m 58s
snelheid gem: 18,1
snelheid max: 40,4
hartslag gem: 152
hartslag max: 178