Nieuwe dimensie

Met een rit op de 29ste in het vooruitzicht liet ik mijn oude Giant Iguana nog even pimpen bij Jelmer. Nieuwe trapas, nieuwe crank met meer tanden en wat kabelwerk. In het voorbijgaan viel de terrm 29 en Jelmer bood mij zijn 29-er aan voor het weekend zodat ik mij met de andere 3 zou kunnen meten. Ja, ja, hij weet wel wat ie uitleent.

Nu nog schoon

En zo stond er zaterdagochtend een prachtige Cube op mijn drager. Snel nog even de houder van de Garmin gemonteerd en het feest kon beginnen. Proefrondje gereden, zadel afgesteld en vanaf dat moment eigenlijk al enthousiast. Leg dat maar eens uit aan je vrouw.

Op mijn ontsnappingsroute uit Leek kwam ik een 3-tal SFC-ers tegen die mij niet begrijpend aankeken en nog steeds in het ongewisse zijn over mijn doel.
Zondagochtend half 10 in Spijkerboor had Erik gezegd en al ruim voor dat tijdstip waren wij compleet. Johan en Rob waren uit Almelo gekomen en Wickie uit Leek. Voor Erik een thuiswedstrijd en aan hem de eer het parcour te bedenken. Nou dat hebben we geweten na de start om 10 uur.

Eerst nog wat onwennig op de 29, maar al gauw ging het beter. De overstap van 26 naar 29 is wel gebonden aan een paar kleine aanpassingen. Het scherpe sturen is er bijna niet meer bij en na een bocht moet je voor het aanzetten eigenlijk eerst terugschakelen om op gang te komen. Grote voordeel vind ik dat als het lekker gaat je makkelijk een tandje zwaarder kunt schakelen. Het rolt vele malen beter.

Veel verharde weg had Erik niet opgenomen in het parcours en alleen als het niet anders kon zochten wij het asfalt op. Rob vertrouwde mij toe dat ik met het fietsen op een 29 toetrad tot een nieuwe dimensie. Even buiten Annen begon de ellende al, wat een bagger. Groeten uit nat Drenthe zullen we maar zeggen. Onder de N34 door en dan het bos in. Er liggen daar prachtige single tracks en als die het water niet kunnen verwerken wordt het een drekpad en per definitie zwaar.

De route viel niet tegen en de 29 ook niet en voor we het wisten reden we al in Schipborg. Nog nooit zoveel natte bospaden bij elkaar gezien op 1 dag. Het Adderveen en het Grote en Kleine Veen werden aan de zegekar gebonden en toen ging het naar de Zeegser Duinen. De plaats waar je volgens Erik als ATB-er geweest moest zijn.

Kijkend op de kaart weet ik nu hoe we aan die 85km zijn gekomen, want we reden allemaal lussen.Na Zeegse volgden we een tijdlang de Drentse A waar Johan heel graag zijn kano eens wil uitprberen, maar helaas voor hem mag het niet.

De Helden en wat zij zien

Uitzicht vanaf de Kymelsberg bij Schipborg

Even ten zuiden van Oudemolen verlieten we de A en koersten naar het Balloërveld, de heide over en naar het Nije Hemelriek. Ook onderweg daarnaartoe bleef het nat, niet van boven, maar van onderen. Wat een derrie. Nog even staan kijken bij het oefenen van een meidendansgroep, maar zij wilden niet dat wij hun manager werden en dus reden we door het mulle zand naar onze koffiestop. In alle rust op adem komen met een paar koppen thee en een dik stuk appelgebak. 

Na de stop, we zaten inmiddels al ruim 3 uur op de fiets, om het Hemelriek heen en koers naar Gieten hopend op drogere paden. Af en toe hadden we echt harde paden en konden we rap doorrijden en hoe moe de Viking ook was, als het lekker ging kon er een tandje bij.  Op de natte paden vol met slijk, modder en andere natte bestanddelen was het lood en lood zwaar. En met een hartslag die regelmatig de 170 aantikte moest er ook vaak gas teruggenomen worden. Na Gieten hadden we niet echt veel onverhard meer en omdat het ook al snel donker begon te worden ging het over de drentse kasseien naar Spijkerboor. Daar wachtte ons de soep en de warmte van een boerderij.

Mooie route die misschien iets te ver en te zwaar was voor een Wickie, maar die wel goed te rijden was met een 29. Gelukkig heeft Jelmer niets gezegd over schoonmaken, dus..

Op de teller: 85,46km in 5u 24m 16s. Gemiddelde snelheid 15,8km/h en mijn hartslag gem 159.

Geen fietsenrek

Vanmorgen om half 10 stond de KL204 al bij PdP aan de deur, bang als hij was niet te kunnen opstijgen. Nauwelijks een kwartier later voegde Wickie zich bij hen en konden we van start. XdP en bankmanager Koen lieten verstek gaan na een zware verhuizing op de zaterdag, zodat we het in weer en vooral wind met z'n drieën moesten klaren. Gelukkig bleef het droog en werd bepaald dat we eerst maar tegen de wind in naar Allardsoog zouden rijden. PdP wilde koste wat het kost door de geul rijden en van daaruit de Pingo's bezoeken. Een bezoek aan de Freule zou teveel van het goede zijn omdat zij ook al de SFC-ers op bezoek had.
Zo gezegd, zo gedaan. Door Zevenhuizen en tussen De Haspel en de Veldstreek linksaf de reed op en het bos in. Voor Wickie een kleine overwinning omdat hij twee weken geleden noodgedwongen linksaf naar huis moest en nu rechtsaf mee kon met de grote mannen. Vanuit het bos even later de heide op om via de kleine geul de grote aan te doen op de Mjumer. Na deze geul even rust bij het hek, een waar ontmoetingspunt voor vele ATB-ers en hardlopers.
Vooral de laatste categorie haalt de gekste capriolen uit. Nadat wij voor zo'n dame galant het hek openhielden meende zij het nuttig te vinden na een meter of honderd push-ups te moeten gaan doen midden op het pad. Een fietsenrek was er niets bij.  Van de schrik bekomen ging het naar de Pingo's en van daar via Siegerswoude naar De Wilp.

Op sommige momenten ging KL204 met de handen op zijn rug fietsen, snelheid maken en leek het erop alsof hij ervan door zou gaan. Deze man steekt in bloedvorm en PdP en ik konden maar nauwelijks volgen. Gelukkig namen we halverwege de Jonkersvaart het pad naar links richting Nuis om aldaar Het Pad te volgen tot aan Tolbert. Het laatste stukje langs de Tolbertervaart en de onverharde Leuringslaan deed PdP de pap in zijn benen vergeten, immers bijna thuis.

Daar hieven we het glas, 

deden een plas 

en lieten alles verder zoals het was.

Deze keer met een getekende route omdat de Garmin het voor het eerst met uitlezen liet afweten. Later begreep ik dat ik vergeten ben de satelliet te activeren waardoor de snelheden en afstanden wel, maar de route niet werd vastgelegd.

Statistieken:
45,88km in 2u 15m 24s
snelheid gem 20,3
snelheid max 42,7
hartslag gem 153
hartslag max 176

Conclusie: terug op het oude niveau.

Mispeer

Daar stonden we vanmorgen, PdP en ik. Om kwart voor 10 zonder J-W naar Nieuw-Roden, hij had z'n plaats, naar wij later hoorden, aan Koen afgestaan zodat we toch nog een Koen en Xandershow kregen. Ook KL ontbrak, hij had verjaardagsverplichtingen en wilde daar fris ogend verschijnen.
Het begon mooi ondanks de harde tegenwind richting Zevenhuizen. Het plan was naar de Freulevijver en de Pingo's omdat Koen die nog nooit had gezien.

Nog maar amper in het bosje achter De Haspel vloog mijn hartslagmeter in de rooie en tikte permanent de 180 slagen aan. Foute boel dus. Buiten het bos van de fiets af en toen de hartslag niet snel genoeg daalde besloten op mijn gemak terug naar huis te fietsen. Ook onderweg naar huis nog gemiddeld boven de 160, het lijkt een niet al te fit geval. Het illustere 3-tal vervolgde zijn weg en spotte achtereenvolgens een hert (dam of edel), een zwijn en een schaap op de rug.

Omdat onze Ron(n)er bankmanager op tijd stond werden de Pingo's overgeslagen en werd alleen de Freule met een bezoek verblijd.

Volgende week beter.

Nog een toevoeging van PdP:

Wat gebeurde er na het vertrek van Sjaak Afhaak... Goedkeurende teksten van Koen die het een verstandige vond. Afvragen of Freek de weg naar huis wist te vinden. Maar daarna haast een doodsaaie rit via heide Bakkeveen naar Freulevijver en langs de pingo's.
Bewondering voor de mooie huizen langs de Duurwouderheide en met wind mee de oersaaie Mjûmster Wei langs. In Zevenhuizen het laatste handjeschud en bijna 50 km op de teller.
We gaan het bijna een automatisme vinden, die zondagmorgenritjes. 

Mis missen? Miss missen, iets gemist?

Zaterdagmiddag: X gaat niet mee, gammel en niet naar Appelscha was het bericht van P. Moest ik me weer helemaal mentaal laten omturnen omdat ATB bij Appelscha gewoon koffie na betekent.

Zondagochtend 10 uur: Met Klaas en P door Nieuw-Roden komen we XdP tegen. Gaat toch mee op strooptocht door Drenthe. PdP heeft de route een klein beetje in zijn hoofd zitten en Wickie in zijn Garmin, dacht ie. Halverwege de tocht bleek dat de omgeving van Almelo er nog in stond en niet Noord Drenthe. Jammer dan.

Van Nieuw Roden over Roden en Alteveer wilden we weer eens even gaan kijken bij de bunker, de ring en het Noordse Veld bij Donderen. Richting Donderen en Peest dus. Maar zoals zo vaak wilden we ook andere dingen zien en lieten dit dus links liggen. Op het lange rechte stuk naar Zuidvelde stuitten we op een prachtige boomhut. Eentje die zijn weerga niet kent.

Een prachtige uitkijkpost. Tijd om binnen en boven te kijken was er niet hoewel Klaas stond te popelen. Hij reed al sinds Nieuw Roden met een denkbeeldige slag in zijn wiel wat een beetje deed denken aan het zwabberend rechterbeen van GK. Bij inspectie in Zuidvelde bleek het een niet overal even brede buitenband te zijn.















Zo rolden wij van het ene in het andere avontuur en over paden waar we het bestaan nooit van hebben geweten strandden we op een schier onneembare vesting die bewaakt werd door wilde zwijnen. Voor PdP het sein van de fiets te springen en deze woestelingen op de gevoelige plaat vast te leggen. Hij kon maar ampere het vege lijf redden omdat er kleine swienties in het spel waren.

Dan maar op de vlucht richting Westervelde. XdP bleef wat achter omdat hij een alternatieve route meende te moeten rijden. Deze was meer geschikt voor de steeple dan voor de ATB. Hij reed al een tijdje in het rode gebied, wat voor de rest het sein was het tempo te verlagen. Het laatste stuk naar huis was een makkie, hoewel bij ons allen het beste er wel af was lukte het toch om een redelijk tempo vast te houden. In Nieuw-Roden namen we afscheid van XdP, hij ging zijn stramme benen thuis laten masseren. En wij, wij koersten relaxed naar Dijk- en Steenhuislaan.

Oh ja, niets gemisst.

Statistieken:

43,86km in 2u 2m 57s

snelheid gem 21,4

snelheid max 37,6

hartslag gem 146

hartslag max 180