Woestijn?

Zowaar leek het zondagochtend prachtig weer te zijn, maar eenmaal op de fiets moesten wij minstens tegen kracht 5 in. Gelukkig waren wij met z'n zessen zodat er af en toe wat te verschuilen was.
Op aandringen van PdP gingen we richting Bakkeveen om halverwege De Haspel naar links af te buigen om het bos van Steenbergen onveilig te maken. Het was eerder andersom, het bos was onveilig voor ons. Het door PdP zo technisch gekozen parcours bleek zeer verraderlijk en vooral J-W moest het ontgelden. Hij werd door een plotseling verschoven boom bij zijn stuur gepakt en van zijn stalen ros geworpen. Normalerwijze zou dat diskwalificatie betekenen, maar bij ridders en vooral Dijkridders is het nog steeds samen uit en samen thuis. Ook Wim wist zeker dat de vorige keer de betreffende boom er niet gestaan had. Het moest een uitvloeisel zijn van de storm van afgelopen maandag.

Her en der in het bos lagen bomen plat en als je naar de wortels keek werd ook wel duidelijk waarom. Ondanks de vele regen was de ondergrond vrij droog en daar houdt geen wortel stand bij harde wind. Zo veranderen bossen in woestijnen.

Met de woestijn van Steenbergen achter ons ging het voor de wind voorspoedig richting Langelo. In het bos rondom de Norgerberg maakten wij het onszelf regelmatig moeilijk in de natte ondergrond of te steile hellingen. De enige die er redelijk triomfantelijk bij zat was J-W. Hij had na een behoorlijke discussie met zijn Haibike deze aan de kant geschoven en eigenhandig zijn retro Giant Tammo van nieuwe kabels en olie voorzien. Daar waar de andere 5 zich het snot voor de ogen trapten leek hij te vliegen. Alles klopte, ook na ruim 20 jaar schakelde alles prima en heel voorzichtig ziet hij een carrière als fietsenmaker in het verschiet.

Even was er paniek omdat de Garmin van J-W verdwenen was, maar XdP had de klaagzang van het apparaat gehoord en het grootmoedig opgeraapt. Tegen de wind in werd het zwaar en achter de brede rug van KL, die de laatste weken niets anders dan progressie maakt, waaierden wij richting Nieuw-Roden. Nadat XdP voor zijn oprit was afgezet moesten wij richting Leek. Gewoontegetrouw wilden wij de 50 nog even aantikken, maar hoe goed bedoeld ook, de teller kwam niet verder dan 47,4. Als Wim uit de wind gereden had bij Wickie had hij de 50 kunnen pakken. We zullen het nooit weten en moegestreden bereikten wij de Dijklaan.

Komende zondag een uitgedund rennersveld. KL loopt in de Pyreneeën, Wickie fietst in Overijssel en wat de rest doet blijft in het midden.

Statistieken:
41,74km in 2u 17m 10s
snelheid gem 18,4
snelheid max 47,4
hartslag gem 145
hartslag max 178