zaterdag 30 juni 2012

Ospedaletto enz..

Na een nog niet opgehelderde prijsvraag aangaand eeen wielrenner van onbekend signatuur en een nachtelijke Don Giovanni in Verona is ons koppel nu in Ospedaletto Euganeo aangekomen......
Venetië gloort aan de horizon.




vrijdag 29 juni 2012

Na de lekke bandjesdag








Wie is deze renner? Ik ben gaan zoeken op allerlei sites en de conclusie, samen met anoniem en vader Van Horssen, is dat het Pierfranco Vianelli moet zijn (Provaglio d'Iseo, 20 oktober 1946) Olympisch kampioen op de weg in 1968 (mexico) en 3e in de ploegentijdrit, 4x ronde van Italië, 1x TdF 7e in 1969.







woensdag 27 juni 2012

Waar is Margrethe?

Net als Jan-Willem, op de fiets ergens onderweg in Europa.






Met een beetje vooruit lopen op de zaken, want de locatie voor morgen staat er al op.

zondag 17 juni 2012

De Witte Tornado stampt

Vandaag was weer zo'n dag, vaderdag. Aanvankelijk zou het een rondje Lauwersmeer worden met KloosterJan, maar die had zijn agenda uit het oog verloren waarop er naar een alternatief gezocht moest worden. Met PdP zou ik een rustig rondje rijden, maar op het laatste moment haakte hij af wegens naderend onheil. Wat dat op nr 45 inhoudt wordt op dit moment onderzocht.

Bleven over een Opa , een Druppelaar en een Viking. Met het oog op de wind en de kreet: "Het blijft droog!" zetten wij koers naar Marum. Al spoedig zat het tempo er goed in en met een pittige tegenwind ploegden wij voort. Opa, aka De Witte Tornado, beweerde zeker een week niets te hebben gedaan en klaagde steen en been over de snelheid, terwijl Wim en Wickie het prima vonden gaan. Tegen de tijd dat we bij Ureterp kwamen lag dat anders. Bert, inmiddels warmgedraaid, bleef het tempo aangeven en knalde ook tegen de wind in makkelijk 30. Later beweerde hij dat het slechts zijwind was, maar toch..... Wim zegevierde over het blauwe bord. Vlak daarna leek de route op te houden. Een afslag te vroeg naar links deed ons op de Strade Bianche belanden. Een martelgang over de friese kasseien volgde totdat we na ruim een kilometer weer echt asfalt onder onze banden hadden. Wim, getergd door de klinkers, wilde op slinkse wijze ook het bordje Wijnjewoude aan zijn zegekar binden, doch hij had buiten de veerkracht van de Viking gerekend en werd op de meet geklopt.


In dit hoge tempo kon het niet goed gaan en inderdaad vlak voor Bakkeveen kwam de achtervelg van Bert gevaarlijk dicht bij het asfalt. Een kleine veldkei, waarschijnlijk meegenomen van het onverharde stuk van de Dokter Prakkenlaene, zorgde voor obstructie. Voor het eerst hoefde Wickie bij aanwezigheid geen band te leggen en heeft Bert zijn bandverwisseldiploma verdiend. Op het mooie rechte eind van Bakkeveen naar Een-West liepen de snelheden met behulp van de gunstige wind weer behoorlijk op en vanaf De Haspel naar Leek ging het langdurig tegen de 40. Toen De Witte Tornado bij de witte brug nog even gas gaf kon Wickie niet meer volgen en stoven de Druppelaar en Opa er vandoor. Het bord Leek was voor Wim en met een prachtig gemiddelde stonden wij na anderhalf uur weer op de Dijklaan.



Statistieken:

46,16km in 1u 36m 25s
snelheid gem 28,7
snelheid max 40,9
hartslag gem 151
hartslag max 185

1 binnenband
1 CO2 patroon

zondag 3 juni 2012

Vlak herstel

Het is gelukt. Na diverse pogingen en manipulaties is een snood comitee erin geslaagd Kloosterjan te strikken voor een prikkel. Nadat hij zaterdag zijn eerste 100km onder zijn dunne bandjes door had getrapt reed hij vandaag met de Dijkridders uit. Wim, Bert en Harko waren nog in Limburg zodat PdP, J-W en Wickie met hem dit avontuur aangingen.

Nu is uitrijden een kunst op zich en niet iedereen verstaat deze, het gaat al gauw te snel. Zo rond de 24/25 km per uur is snel zat en daar hielden wij ons redelijk aan. Wij keken constant naar Jan, of hij er nog steeds patent bij zat, maar de held gaf geen krimp. Ook niet toen het tempo door Wickie stiekem even werd opgeschroefd bleef onze held stoïcijns doortrappen. En ons maar wijsmaken dat hij niet in een groep kan fietsen.

Vandaag heeft Kloosterjan zich bewezen, hij kan met ons makkelijk mee. Van Leek naar Drachten langs de noordkant van de A7 en op een paar sputters na hielden wij het droog. Van J-W mochten we absoluut Drachten niet in omdat je daar met de fiets nooit meer uitkomt door de wirwar van straten. Zo gezegd zo gedaan, tegen Drachten aangereden en terug in de richting van Frieschepalen. Viaduct over, dit keer zonder sprint, en door naar Marum. Dan ben je alweer bijna thuis. Vervelend dat de wind gedraaid was en we terug dus redelijk er tegen in moesten. Gelukkig hebben we dan PdP die ons zonder mankeren uit de wind weet te houden en voor je het in de gaten hebt rijd je Leek dan alweer binnen.




Statistieken:

48,96km in 2u 2m 44s
snelheid gem: 23,9
snelheid max: 29,5
hartslag gem: 123
hartslag max: 145