Gelukkig liggen er hier een paar prachtige cols die uitgeprobeerd moesten worden. In het voorjaar reed ik de Amstel Gold Race en had het plan regelmatig op de fiets te zitten om voldoende power te hebben voor het Franse avontuur. Een vervelende kuitblessure gooide vlak voor de Leekstertaktocht heel veel roet in het eten en pas een paar weken voor vertrek voelde de kuit weer goed aan. Toch de fiets mee naar het zuiden.
Dinsdag 9 augustus
Om de omgeving te verkennen maar met de stoute schoenen aan op de fiets gestapt. Bidons vol en de banden goed op spanning. Zon, beetje wind en droog. Vanuit Rochetaillée richting Le Bourg d'Oisans gereden en als je daar dan bent moet je toch een stukje de Alpe d'Huez op. Vandaag was deze tussen 9 en 11 afgesloten voor gemotoriseerd verkeer dus geen last van auto's en motoren.
Het eerste stuk is erg zwaar weet ik uit de verhalen en dus in een rustig tempo omhoog. Blij met m'n nieuwe cassette, alles liep soepel behalve de hartslag die bij tijd en wijle in de 190 was. Bij bocht 16 was het genoeg en had ik voldoende gesnoept van de col en heb mijn fiets omgekeerd en al freewheelend ging het naar beneden. Is naar boven goed opletten, naar beneden moet dat nog veel meer.
22,59km in 1u 06m 24s
snelheid gem 20,4
snelheid max 46,7
hartslag gem 152
hartslag max 186
hoogtemeters 282
Donderdag 11 augustus
Om niet direct weer aan het zware werk te gaan een mooie route uit het campingboekje uitgezocht. Beklimming van de Col d'Ornon. Niet heel zwaar, wel goed te doen. Op de top de fotostop toen ik achter mij hoorde: "I take uh pictjur of joe and joe take uh pictjur of me" Zo gezegd zo gedaan en samen met deze van origine Duitse dame knalde ik naar beneden.
Toen ik na terugkomst dit op facebook zette kwam Sander (van de SFC) met de fijne opmerking dat dit wel de vrouwencol genoemd wordt. Anderen vinden het een goede voorbereiding voor de Alpe en dat was het ook.
34,04km in 1u 44m 54s
snelheid gem 19,5
snelheid max 59,0
hartslag gem 152
hartslag max 175
hoogtemeters 704
Zondag 14 augustus
Een nog mooiere route zou uitkomen halverwege de Col d'Ornon. Over Villard Notre-Dame zelfs een stuk onverhard en door onverlichte tunnels. Volgens de gids was zelfs het onverhard goed te doen en geen probleem voor de smalle bandjes. Van vertrek af ging het al niet lekker en ondanks de prima werkende schijnwerper op het stuur moest ik vanwege slechte benen na ongeveer 10km terug naar de camping... Kon ik wel weer de schijnwerper gebruiken.
22,67km in 1u 10m 09s
snelheid gem 19,4
snelheid max 51,8
hartslag gem 143
hartslag max 181
hoogtemeters 286
Maandag 15 augustus
Na het fiasco van gisteren toch de euvele moed maar weer opgepakt en de andere kant op gefietst. Deze keer met wat meer hoogteverschil en redelijk steil. Vanaf de camping met een korte omweg naar de stuwdam bij Allemond. Het eerste deel is niet heel zwaar, maar af en toe bijt het wel. Pas na de dam wordt het serieus, haarspeldbochten en af en toe lekker 10%. Na een kleine 14km ben je dan in Oz Station (skidorp) en er is niets te beleven.
Zelfde weg terug, maar dan over de stuwdam en zigzag naar beneden met een lang recht stuk tot aan de camping.
26,96km in 1u 36m 53s
snelheid gem 16,7
snelheid max 55,9
hartslag gem 148
hartslag max 175
hoogtemeters 696
Woensdag 17 augustus
De dag van de waarheid en waar ik voor gekomen was, de Alpe d'Huez, de Nederlandse berg waar ik een week eerder al even aan geproefd had en niet verder dan bocht 16 gekomen was. Omdat het hier de laatste dagen moordend heet was, met temperaturen boven de 30 graden, had ik besloten vroeg te starten en zat dus al om kwart over 7 op de fiets. Lange broek en lange mouwen aan om toch enigszins beschermd te zijn tegen de kou.
Na de warming up van een klein half uur, vanaf de camping tot de voet van de berg, kon het echte werk beginnen. Toch eerst maar de lange mouwen uit, want het begon al aardig op te warmen en in bocht 13 werd het sans culottes. Zelfs om half 9 is het al warm.
In mijn eigen tempo, kon niet anders want er reed niemand mee, buffelde ik door tot in bocht 7. In de zogenaamde Nederlandse bocht mocht ik een pauze voor een foto. De gisteren bij een van de 26 fietsenzaken die Bourg d'Oisans rijk is gekochte gelletjes deden hun werk goed en snelheid en vooral hartslag bleven mooi constant. Bocht na bocht kon ik door en om kwart voor 10 bereikte ik de top, even later fijn onthaald door mijn gezin. De badge mag op het Lou Bendy shirt...
Nu nog terug naar de camping en met de auto als richtpunt voor mij kon ik snel dalen.
Donderdag hersteldag...
42,48km in 2u 49m 36s
snelheid gem 15,0
snelheid max 61,4
hartslag gem 143
hartslag max 163
hoogtemeters 1104
Donderdag 18 augustus
Vandaag zoals gezegd hersteldag en besloten met de auto de Marmotte te rijden. Dus richting Col de la Croix de Fer en vandaar via de Telegraph naar de Galibier. Echter je kan niet rond, even voorbij Bourg d'Oisans ligt er een tunnel uit en moet je een kleine wereldreis maken om naar de andere kant te komen. Dan maar terug en via La Chambre over de Glandon naar "huis". Wat een prachtige helling en schitterende uitzichten. Deze wil ik fietsen zei ik tegen Astrid en het plan voor zondag was al geschreven. Op www.klimtijd.nl kwam ik er achter dat het wel een hele zware klim was, vergelijkbaar met de Mont Ventoux.
Geleend van www.klimtijd.nl (Robert)
Zoals bijvoorbeeld hoe de Belgische krant 'Het Volk' de Glandon beschrijft wanneer Eddy Merckx op 19 juli 1977 zijn Waterloo vindt: "...... op de col de Glandon, de ruige, smerige, voorhistorische Alpencol, waarvan de wegen in de afdaling nauwelijks bereidbaar zijn en het smalle bultige asfaltlint bergop amper plaats biedt aan een auto. De Glandon is de schande van Frankrijk, veel meer dan de negorij van het Noorden, de buik van Parijs en de naaktstranden van de Azurenkust. De col de Glandon is een ondermaanse, gemene gril van de natuur waar 's nachts wellicht nog kobolten ronddolen tussen de melkwitte nevels en afschuivende sneeuw. De Glandon is een monster vergeleken met de Tourmalet. De Glandon roept verre duistere krachen op zoals de Killimandjaro in Afrika. De Glandon is het einde van de beschaving. Over die wolkenhoge col hebben de renners om hun moeder geroepen, omdat zijn de dood nabij zagen. Daar ook is het rijk van Eddy Merckx ineen gestort"
Zondag 21 augustus
Alle voorbereidingen gereed en met z'n 4-en in de auto richting La Chambre. Gelijk een verkenning van de helling in tegengestelde richting en genieten van het uitzicht. Het zou een redelijk koele dag worden met een maximum van 17 graden. Met weinig wind ideaal fietsweer.
Maurits wierp zich op als mecanicien en samen zetten we de fiets in elkaar en werd alles goed afgesteld. Bidons erop en met een laatste zetje kon de rit beginnen. De familie ging boodschappen doen en zou mij later op de helling wel ergens inhalen en aanmoedigen.
Net als bij de Huez kon na een paar kilometer het lange spul al uit omdat het toch wel te warm werd om met lange mouwen te rijden. Ook in het begin voel je de helling al goed en het werd dus zaak om ontspannen te blijven rijden en wat over te houden voor de laatste 2 kilometer. Goeie genade wat had Het Volk gelijk. Zwaar, zwaar en nog eens zwaar. Na een kilometer of 6 begon het zweet in mijn ogen te lopen en werd het vloeken en tieren op mezelf omdat ik geen hoofdband om had. Gelukkig stond de ploegleiderswagen even verderop en hebben we van een reep handdoek en een stuk elastiek snel een hoofdband gefabriceerd. Verder maar weer en op een gegeven moment kwam ik aardig in mijn ritme, glurend naar de paaltjes langs de kant van de weg met de aftellende kilometers naar de top.
Het stuk waarvan ik dacht dat het licht hellend naar beneden zou gaan (om even te herstellen en de benen stil te kunnen houden) bleek gewoon vals plat van 6% te zijn, dus van herstellen was geen sprake.
De temperatuur bleef onveranderlijk lekker en ook het trappen ging mooi. Op zo'n 5 km onder de top haalde ik een Fransman in die het nog moeilijker had dan ik, maar met de aanmoedigingen van Maurits en Astrid konden we verder. Helaas moest de man op een bepaald moment van de fiets omdat het niet meer ging, hij maakte er een wandeling van... Goed drinken en eten en ook af en toe een gelletje hielpen me tegen de hongerklop. De top kwam in zicht terwijl de weg steeds smaller werd. Oppassen voor kamikaze fransozen die zoals vaak gewoon over de middenstreep rijden.
Op anderhalve kilometer voor de top stond de wagen, maar ik had goede benen en reed door. Tijdens een rustpauze eerder was de herstelde fransman weer langsgekomen en op 1km voor de top bood ik hem het geel aan als hij mij liet winnen. Met een brede grijns namen we afscheid om elkaar later op de Col de la Croix de Fer een high five te geven.
Boven was het door een of andere markt zo druk dat je er amper kon parkeren. Snel een foto en door naar de eerder genoemde Croix de Fer. Maar 3km verder, alleen erg koud bij 12 graden zonder zon.
Nu alleen nog de afdaling naar de Barrage waar ik opgewacht zou worden. Blij met iets meer zon en spijt dat de muts en handschoenen in de auto lagen.
33,51km in 2u 57m 12s
snelheid gem 11,3
snelheid max 52,3
hartslag gem 149
hartslag max 166
hoogtemeters 1708
In overzicht
Gemiddelden over de hele periode:
182,26 km in 11u 34m 10s en 4780 hoogtemeters
snelheid gem 15,75 km/h
snelheid max 61,4 km/h
hartslag gem 148
hartslag max 186
verbrand 9116 cal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten